อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 526

"คุณหนู" มีทหารรีบเดินตรงเข้ามา "คนผู้นี้ตรวจสอบตัวตนฐานะออกมาแล้ว"

ฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาดหน่อยๆ เขามองไปทางสืออีสือซาน

"เป็นเช่นนี้ เขามีวรยุทธ์สูงส่งมาก รู้สึกว่าไม่น่าใช่ทหารธรรมดา ข้างกายซ่งอวิ๋นเหยาไม่น่าเป็นไปได้ที่จะรับคนเช่นนี้เข้ามา ดังนั้นพวกเราจึงกลับไปขอคำสั่ง ให้คนของจวนอ๋องออกไปตรวจสอบแล้ว"

สืออีอธิบายขึ้นมาคำหนึ่ง

สือซานกลับรู้สึกมึนงง "แต่ว่า ท่านอ๋องก็ไม่รู้ว่าไปที่ไหนแล้ว เดิมทีเรื่องนี้ควรจะรายงานเขาเสียก่อน"

เพราะต้องใช้พลังของจวนอ๋องเข้าตรวจสอบ แล้วยังไม่ใช่เรื่องของจวนอ๋องอีกด้วย

เซียวหลันยวนไปไหนแล้ว

พอได้ยินคำถามนี้ ฟู่จาวหนิงก็รู้สึกว่าหน้าตนเองร้อนวูบขึ้นหน่อยๆ นางพูดไม่ได้หรอกกระมังว่าเมื่อวานนี้เซียวหลันยวนนอนอยู่บนเตียงของนาง?

แต่ว่าตอนนี้เขาควรจะไปได้แล้วสิถึงจะถูก

"แฮ่ม" นางกระแอมขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณ ถามว่า "แล้วตัวตนฐานะของคนผู้นั้นล่ะ?"

"เขาชื่อเซี่ยวจวิน เป็นศิษย์ใหญ่ลำดับต้นๆ ของสำนักชิงเฉิง พรสวรรค์สูงส่ง เคยสำแดงเดชมาแล้วในการประลองกับกลุ่มสำนักต่างๆ ที่ต้าชื่อทางนั้นมีหญิงสาวไม่น้อยที่อยากจะออกเรือนกับเขา"

"เก่งเสียเหลือเกิน แล้วยังเป็นคนของต้าชื่ออีก"

ซ่งอวิ๋นเหยาก็ร้ายกาจเสียจริง ไปต้าชื่อมารอบหนึ่ง ไม่ใช่แค่ทำให้องค์รัชรายาทต้าชื่อหลงใหลนางเท่านั้น แต่นี่ยังไปยั่วศิษย์ของสำนักใหญ่ให้ติดตามนางมาแคว้นเจาได้อีก แล้วยังยอมเป็นทหารลับที่แอบอยู่ข้างกายนางอีกด้วย

"คนจากสำนักชิงเฉิงถ้ารู้เรื่องนี้ ไม่โกรธตายเลยหรือ?"

"ก็นั่นน่ะสิ? นี่เป็นตัวเลือกที่ยอดเยี่ยมที่สุดของอนาคตสำนักเลยนะ แต่กลับมาเป็นองค์รักษ์ลับให้กับซ่งอวิ๋นเหยาทางนี้"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน