อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 527

"ยาที่ดีขนาดนี้ ข้าเสียเปรียบนะ นี่เป็นกรรมสิทธิ์ของข้าเลยด้วย เจ้ารุ้ไหมว่ามันคือยาอะไร?"

ฟู่จาวหนิงถอยมาก้าวหนึ่ง ถามขึ้นอย่างไม่ลนไม่ลาน

"ยาพิษหรือ?"

"ไม่ๆๆ จะเป็นยาพิษได้อย่างไรกัน ก็แค่ทำให้สมองของเจ้าช้าลงไปขณะหนึ่ง ส่วนประโยชน์น่ะหรือ เจ้าลองพิจารณาตอนที่คายความจริงหลังดื่มสุราสิ มันจะทำให้เจ้าพูดความจริง"

"เจ้าอย่าฝันหวานนักเลย"

สืออีกับสือซษนกลับสบตามองกันผาดหนึ่ง

พระชายาสกัดยานี้ออกมาจริงหรือ?

ถ้าหากยาชนิดนี้มีประโยชน์ขนาดนั้นล่ะก็ หลังจากนี้ตอนที่คิดจะไต่สวนใครก็ง่ายขึ้นเยอะเลยสิ

พวกเขาตัดสินใจที่จะมองดูให้ดี

เซี่ยวจวินกัดลิ้น คิดจะให้ตนเองได้สติขึ้นมาหน่อย ยิ่งไปกว่านั้นในใจก็เตือนตนเองตลอดว่าห้ามพูดเรื่องของซ่งอวิ๋นเหยาเด็ดขาด แต่ว่าเขากลับรู้สึกว่าสมองตนเองกลับยิ่งมึนงงมากขึ้น

"เป้าหมายแท้จริงที่ซ่งอวิ๋นเหยาไปต้าชื่อคืออะไร?"

"นาง" เซี่ยวจวินเองก็รู้สึกดิ้นรน แต่พอดิ้นรนจนถึงท้ายสุดก็ยังพูดออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่ "อยากจะเป็นพระชายาองค์รัชทายาทต้าชื่อ"

"พรวด"

ฟู่จาวหนิงอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ พูดกับสืออีสือซานว่า "ดูนายท่านของพวกเจ้าสิ ยังคิดว่าคนอื่นหลงเขาหัวปักหัวปำ ผลลัพธ์คือคนเขาคิดจะไปยั่วองค์รัชทายาทต้าชื่อที่ห่างไปนับพันลี้ จะไปเป็นพระชายาองค์รัชทายาทต้าชื่อเลยนะ"

สืออีกับสือซานเองก็รู้สึกกลัดกลุ้มหน่อยๆ

ก่อนหน้านี้จวนอ๋องเจวี้ยนล้วนคิดจริงๆ ว่าซ่งอวิ๋นเหยาจะกลายเป็นพระชายา หลักๆ คือหลายปีมานี้นางเองก็เจอกับเรื่องมากมาย ล้วนเป็นท่านอ๋องที่จัดการให้นาง

ยิ่งไปกว่านั้นซ่งอวิ๋นเหยายังคอยเขียนจดหมายไปที่ยอดเขาโยวชิงอยู่ตลอด ดูมีความรักลึกซึ้ง

"แล้วนางทำไมจึงคิดไปเป็นองค์รัชทายาทต้าชื่ออีกกัน?"

"นางรู้สึกว่าแคว้นเจาตอนนี้นับวันยิ่งแย่ขึ้นเรื่อยๆ พลังของแคว้นหลังจากนี้จะเปลี่ยนเป็นอ่อนแอลงแน่นอน แต่ต้าชื่อกลับจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น เหล่าพระโอรสของแคว้นเจาก็ไม่มีใครที่ต้องตานางเลย นอกจากเหล่าพระโอรสแล้ว มีแค่อ๋องเจวี้ยนเท่านั้นที่อยู่ในสายตานาง แต่ว่าอ๋องเจวี้ยนก็ร่างกายอ่อนแอเจ็บป่วยมาตั้งแต่เด็ก แล้วยังติดพิษอีก ไม่แน่อาจจะอยู่ไม่ถึงอายุสามสิบ นางจะเอาทั้งชีวิตฝากไว้บนร่างกายที่จะตายเร็วเช่นนี้ไม่ได้"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน