อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 528

"นางรู้ นางให้ข้าไปตรวจสอบ ว่าเด็กผู้หญิงที่ช่วยอ๋องเจวี้ยนในถ้ำภูเขาครั้งนั้นคือใคร ช่วยอย่างไร แล้วทำอะไรบ้าง"

เซี่ยวจวินตอนนี้รู้สึกมึนงงในสมองขึ้นแล้ว อันที่จริงเขาก็ไม่อยากจะพูดอีกแล้ว แต่ไม่รู้เพราะอะไร พอฟู่จาวหนิงถาม เขาก็ตอบออกมาอย่างอดไม่อยู่ ในปากก็เหมือนจะไม่ฟังคำสั่งอย่างไรอย่างนั้น

ฟู่จาวหนิงร้องเฮอะขึ้นมา

นางถามคำถามต่ออีกส่วนหนึ่ง และตามคาด ซ่งอวิ๋นเหยาก็ยังเชื่อมั่นเซี่ยวจวินมาก มีหลายเรื่องที่ให้เขาไปจัดการ

และพอยิ่งถาม พวกของสืออีก็ยิ่งรู้สึกแย่กับหญิงสาวคนนี้

คิดไม่ถึงว่าคนที่ชื่อเสียงดีงามภายนอก อ่อนโยนใจกว้าง ฉลาดแล้วยังมีความสุขอย่างท่านหญิงอวิ๋นเหยา แท้จริงแล้วจะเป็นคนเช่นนี้!

"เรื่องที่อ๋องเจวี้ยนโดนพิษครั้งนั้นก็เป็นข้าที่บอกกับนาง เพราะนางเดิมทีคิดจะเปลี่ยนเส้นทางไปยอดเขาโยวชิงเพื่อหาอ๋องเจวี้ยนระหว่างทาง อยากจะไปดูว่าร่างกายของท่านเป็นอย่างไร ข้าบอกกับนางแล้ว ว่าอ๋องเจวี้ยนติดพิษมาเมื่อครั้งนั้น และพิษนั้นก็ถอนได้ยาก"

"เจ้ารู้เรื่องที่ท่านอ๋องของพวกเราติดพิษหรือ?"

"ครั้งนั้นมีคนขึ้นมาหาอาจารย์ข้าที่สำนักชิงเฉิง คิดจะให้อาจารย์ข้าไปช่วยเหลือคน เพราะว่าคนผู้นั้นวางยาพิษอ๋องเจวี้ยน ถูกคนของอ๋องเจวี้ยนไล่ล่าสังหาร จนเกือบจะหนีไม่รอดอยู่แล้ว"

สืออีกับสือซานทั้งสองคนหน้าเปลี่ยนสี มองไปทางฟู่จาวหนิง

"คุณหนู เรื่องนี้ควรจะเชิญท่านอ๋องมาหน่อยไหม?"

"ไม่ต้อง ข้าอยู่ที่นี่แล้ว"

เซียวหลันยวนเดินเข้ามา

"ท่านอ๋อง?"

สืออีสือซานทั้งสองคนประหลาดใจ

ท่านอ๋องทำไมมาอยู่ที่นี่?

เซียวหลันยวนมองไปทางฟู่จาวหนิง ฟู่จาวหนิงเองก็ถลึงตามองเขา "ท่าน ท่าน ท่านทำไม"

"ยังไม่ไปหรือ?"

"พูดอะไรไร้สาระ"

เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นอย่างจำใจ "สำนักชิงเฉิง มีชื่อเสียงอย่างมากในต้าชื่อ พวกเขารู้จักป้องกันจุดอ่อนตนเอง และไม่มีเหตุผลด้วย เซี่ยวจวินเป็นศิษย์ของสำนักชิงเแิง และเป็นลูกชายของเจ้าสำนักชิงเฉิงด้วย เรื่องนี้คนอื่นไม่รู้ ถ้าเจ้าสังหารเซี่ยวจวินไป ก็เท่ากับยั่วยุทั้งสำนักชิงเฉิง ถึงตอนนั้นก็จะมีอันตรายเอา"

"ข้ากลัวหรือ?"

ฟู่จาวหนิงร้องเชอะ

"แต่ข้ากลัว"

เซียวหลันยวนตอบกลับอย่างตั้งใจ

ฟู่จาวหนิงประสานดวงตาลึกทึมของเขา ใจเต้นรัว พูดอะไรไม่ออกแล้ว

กลัว? กลัวอะไร?

สืออีกับสือซานมองพวกเขา รู้สึกว่าระหว่างท่านอ๋องและพระชายาเหมือนจะแตกต่างออกไปบ้างแล้ว