อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 529

"คุณหนู เช่นนั้นถามจบแล้วก็ปล่อยเซี่ยวจวินเถิด" สืออีกับสือซานเองก็เตือนฟู่จาวหนิงขึ้นบ้าง

ฟุ่จาวหนิงไม่พูดจา ถามต่อไปอีกไม่กี่คำ รอจนถามถึงตอนที่ซ่งอวิ๋นเหยายังมีแผนอะไรกับนางอีก แต่กลับได้แผนการที่เกือบทำให้นางสบถคำหยาบออกมาเสียอย่างนั้น

"ท่านหญิงรู้ว่าบ้าตระกูลฟู่รรับคนของเผ่าเฮ่อเหลียนมา ดังนั้นจะให้ข้าสร้างโอกาสให้เจ้ากับเฮ่อเหลียนเฟยอยู่ด้วยกัน เจ้าก็จะเสียความบริสุทธิ์กับเฮ่อเหลียนเฟยไป ถ้าตัวตนของเฮ่อเหลียนเฟยถูกเปิดเผยออกไป องค์จักรพรรดิกับฮองเฮาก็จะโกรธจัด อ๋องเจวี้ยนก็จะหย่าร้างกับเจ้า เมืองหลวงแคว้นเจาจะไม่มีที่ให้เจ้ายืนอีกต่อไป ปู่ของเจ้าไม่มีทางทนรับการกระตุ้นนี้ไหว"

"ฮองเฮาจะจับเฮ่อเหลียนเฟยไป ถึงตอนนั้นถ้าส่งข่าวกลับไปยังเผ่าเฮ่อเหลียน ให้พวกเขารู้ว่าเจ้าทำร้ายเฮ่อเหลียนเฟย เจ้าก็จะไปทางไหนไม่ได้เลย ถึงตอนนั้นราชาเฮ่อเหลียนคงไม่ละเว้นเจ้า รอจนเจ้าหนีออกจากแคว้นเจาหัวซุกหัวซุน ข้าค่อยให้คนของสำนักชิงเฉิงลงมือ ส่งเจ้าไปที่ต้าชื่อ แล้วจะทำให้เจ้าเจอกับเรื่องที่ต้องตายทั้งเป็น"

ฟู่จาวหนิงหลังจากฟังเรื่องเหล่านี้ก็หันหน้าไปมองเซียวหลันยวน สายตาเย็นชาไปแล้ว

"อ๋องเจวี้ยนยอดเยี่ยมเสียจริง ปกป้องท่านหญิงที่ดีงามทั้งคนทั้งจิตใจมาตั้งหลายปีแบบนี้"

ประโยคนี้ที่นางพูดสามารถบอกได้ว่าความประชดประชันมันอัดแน่นจนแทบจะเอ่อล้นออกมา

เซียวหลันยวนสูดลมหายใจลึก เดินตรงไปหาเซี่ยวจวิน ยื่นมือไปบีบคอหอยของเขา

"ท่านอ๋อง!"

สืออีสือซานตกใจหน้าถอดสี

เสียงกร๊อบดังลั่น

มือของเซียวหลันยวนเก็บกลับมา

หัวของเซี่ยวจวินตกห้อยลงมา

"ท่านอ๋อง?" สืออีกับสือซานม่านตาหดลงพร้อมกัน

เมื่อครู่ท่านอ๋องพูดว่าอะไรนะ?

ฟู่จาวหนิงเองก็ตกตะลึงด้วยเช่นกัน ลืมประชดประชันเขาไปชั่วขณะ "เซียวหลันยวน ท่านไม่ใช่บอกว่าให้ปล่อยเขาไปหรือ?"

ศิษย์เอกของสำนักชิงเฉิงเลยนะ! ลูกชายของเจ้าสำนัก!

"เขา สมควรตาย"

เซียวหลันยวนน้ำเสียงเย็นชา พูดกับคนด้านนอกคำหนึ่ง "เอาเขาไปด้วย"

"ขอรับ"

ซ่งอวิ๋นเหยารอเซี่ยวจวินกลับมาตลอด ครึ่งปีกว่านี้นางชินกับการมีเซี่ยวจวินปกป้องอยู่ข้างกายแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตัวตนฐานะศิษย์เอกของสำนักชิงเฉินก็ยังมีประโยชน์มากด้วย ศิษย์ของสำนักชิงเฉินล้วนออกไปท่องยุทธจักรเพื่อฝึกฝนมาแต่ไหนแต่ไร ดังนั้นพวกเขาจึงมีความรู้ มีเส้นสาย แล้วยังเชื่อฟังเซี่ยวจวินอีกด้วย รอให้นางทำให้เซี่ยวจวินหลงนางเสียก่อน ทั้งสำนักชิงเฉินก็จะมีไว้ให้นางใช้งาน

นางมียาและพิษไว้ใช้ตั้งมากมาย ซ้ำยังรู้ข้อมูลที่คนอื่นมากมายไม่รู้อีก ล้วนมาจากสำนักชิงเฉิงทั้งนั้น

ดังนั้นนางจะเสียเซี่ยวจวินไปไม่ได้

แต่เซี่ยวจวินก็ไม่กลับมาทั้งคืน ทำให้นางไม่สงบอย่างมาก

และตอนที่นางกำลังเดินวนไปมาในห้องอย่างร้อนรน หยินหลิ่วก็วิ่งโซซัดโซเซเข้ามาจากด้านนอก ดูหวาดกลัวตกตะลึงมาก หน้าถอดสี แล้วเหงื่อยังแตกท่วม

"ท่านหญิง!"

"เกิดอะไรขึ้น? ได้ข่าวเซี่ยวจวินแล้วหรือ?"

ซ่งอวิ๋นเหยาพออ้าปากก็ถามถึงเซี่ยวจวิน คนข้างกายนางก็มีแค่หยินหลิ่วที่รู้ตัวตนของเซี่ยวจวิน

"คุณชายเซี่ยวเขา เขาเขา"