อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 530

หยินหลิ่วฟันสั่นกระทบไปหมด นางชี้ไปที่ด้านนอก

"เขาทำไมหรือ?"

"ข้าส่งเขากลับมาให้เจ้าแล้ว"

ด้านนอกมีเสียงอ๋องเจวี้ยนดังลอดเข้ามา เย็นชาราวสาวลมหนาว

ซ่งอวิ๋นเหยาตัวสั่น รีบร้อนสวมผ้าคลุมหน้า วิ่งออกไป

อ๋องเจวี้ยนค่อยๆ เดินเข้ามาในเรือนของนาง ด้านหลังมีคนของจวนซ่งไม่น้อยตามมา ซ่งหยวนหลินเองก็วิ่งเข้ามาด้วย แต่สีหน้าก็ซีดเผือดด้วยเช่นกัน

พวกเขาพอเห็นอ๋องเจวี้ยน สีหน้าก็ล้วนไม่สู้ดีนัก แต่ใครก็ไม่กล้าขึ้นมาขวาง เพราะด้านหลังอ๋องเจวี้ยนมีทหารคนหนึ่ง แบกคนเข้ามาด้วย

พอเข้ามาในเรือน ทหารคนนั้นก้ดยนคนลงบนพื้น

ใบหน้าของเซี่ยวจวินสะท้อนเข้ามาในดวงตาซ่งอวิ๋นเหยา ม่านตานางหดลง ตะใจจนร้องอุทานถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ถ้าไม่ใช่หยินหลิ่วประคองตัวนาง นางคงล้มลงไปบนพื้นแล้ว

"ท่านหญิงกำลังหาทหารคนนี้อยู่ใช่ไหม? เพราะเมื่อคืนเขามาลอบโจมตีข้า ถูกข้าสังหารไปแล้ว แต่ถึงอย่างไรก็เป็นคนของท่านหญิง ข้าจึงต้องมาส่งคืนด้วยตนเอง"

"สัง สังหารแล้ว..."

ซ่งอวิ๋นเหยาตัวสั่น นางมองเซียวหลันยวนอย่างไม่อยากเชื่อ

"อืม สังหารไปแล้ว"

เซียวหลันยวนพูดอย่างเรียบเฉยแผ่วเบา

"ท่านพี่หลันยวน ท่านทำอะไรน่ะ? คนคนนี้พวกเราไม่รู้จักเสียหน่อย ทำไมท่านจึงเอาคนตายมาทำให้พี่สาวข้าตกใจเช่นนี้"

ซ่งหยวนหลินร้องขึ้นข้างๆ

คนอื่นจากตระกูลซ่งก็ล้วนทั้งตกใจทั้งประหลาดใจ พวกเขาล้วนมองเซี่ยวจวินที่อยู่บนพื้น

"ถูกต้อง คนผู้นี้ไม่ใช่คนจวนตระกูลซ่งของพวกเรา"

"ใช่ไหม? ไม่รู้จักหรือ? นี่เป็นทหารติดตัวของท่านหญิงเลยนะ ฟังคำสั่งแต่ของท่านหญิงเท่านั้น" เซียวหลันยวนหัวเราะเย้ยหยัน รอยยิ้มบนมุมปากนั้นดูแล้วเย็นชาไร้จิตใจ ทำให้ซ่งอวิ๋นเหยารู้สึกหวาดกลัว

นางจู่ๆ ก็สำนึกเสียใจขึ้นมาแล้ว

เรื่องนี้เพียงไม่นานก็ลือไปทั่วเมืองหลวง ขณะเดียวกันยังมีเรื่องที่ซ่งอวิ๋นเหยาทำไว้ในต้าชื่อ รวมถึงความจริงที่ถูกฮองเฮาต้าชื่อขับไล่ออกมาจากต้าชื่อด้วย

ไม่ถึงสองวัน ซ่งอวิ๋นเหยาก็ร่วงจากฟากฟ้ามาสู่ดินอย่างหมดจด

หลังจากที่องค์จักรพรรดิและฮองเฮารู้ถึงวิธีการที่นางคิดที่นางทำต่อแคว้นเจาในต้าชื่อก็โกรธหนักมาก ใครก็ไม่อยากได้ยินคนอื่นมาพูดทั้งนั้นว่าแคว้นเจาไม่ไหวแล้ว อีกหน่อยไม่มีทางเทียบเคียงกับต้าชื่อได้ ไหนจะเรื่องที่คนผู้นี้ยังเป็นท่านหญิงอวิ๋นเหยาที่พวกเขาคอยปกป้องมาโดยตลอดอีกด้วย!

ยิ่งไปกว่านั้นซ่งอวิ๋นเหยาไปต้าชื่อที่ไกลนับพันลี้ มีพฤติกรรมประจบองค์จักรพรรดิกับองค์รัชทายาทต้าชื่อเพื่อทางที่ดีที่สุดของตนเอง เห็นได้ชัดว่าทรยศต่อพวกเขา ทรยศต่อแคว้นเจา

องค์จักรพรรดิเดือดดาลมาก สั่งปลดตำแหน่งท่านหญิงของนางลงทันที และซ่งหยวนหลินก็โดนหางเลขไปด้วย

ท่านหญิงทั้งสองของจวนซ่งแต่เดิม ตอนนี้กลายเป็นเรื่องตลกไปหมด ไม่เหลือตำแหน่งใดๆ อีก

และคนที่คอยทับถมก็มีอยู่ไม่น้อย จวนตระกูลซ่งก่อเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ จึงมีคนไม่น้อยที่ขุดด้านมืดตระกูลซ่งออกมา ทีละเรื่องทีละเรื่อง กดขยี้ตระกูลซ่งลงไปบนพื้นดินทันที

แค่เพียงครึ่งเดือน จวนตระกูลซ่งที่เคยรุ่งโรจน์ก็ตกต่ำลงจนน่าเวทนา

คนตระกูลซ่งย้ายความโกรธไปที่ซ่งอวิ๋นเหยา รู้สึกว่าเป็นเพราะนางที่ฉุดดึงตระกูลซ่ง ให้คนส่งซ่งอวิ๋นเหยาออกไปยังผังตระกูลที่ห่างไกลที่สุด แทบจะเท่ากับทำลายตนเองไปแล้ว หลังจากนี้ซ่งอวิ๋นเหยาที่สูญเสียตัวตนท่านหญิงไป ไม่มีความรุ่งโรจน์ของตระกูล หากคิดจะบินขึ้นไปเกาะกิ่งไม้เป็นพญาหงส์อีกครั้งก็เป็นไปไม่ได้แล้ว