อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 536

"ท่านอ๋องจะต้องรอพระชายาอยู่แน่เลย"

"ชิ่งอวิ๋นเซียวมาหรือยัง?"

ที่นางนัดคือชิ่งอวิ๋นเซียวนะ

"ยังไม่มา แต่ได้ยินชิงอีบอกว่า เขาน่าจะอยู่ระหว่างทางกลับเมือง"

"กลับเมือง?"

ฟู่จาวหนิงลูบจมูกอย่างเขินๆ

พอหาของในเมืองไม่เจอ ดังนั้นเลยออกไปหาที่นอกเมืองหรือ? เช่นนั้นชิ่งอวิ๋นเซียวเด็กคนนี้สมองก็คงจะไม่ค่อยดีเท่าไรแล้ว เห็นๆ อยู่ว่าพบกับนางในเมืองครั้งนั้นยังไปนั่งวางมาดหล่ออยู่บนหัวกำแพงอยู่เลย แต่นี่ลืมไปหมดแล้วหรือ?

"ข้าจะไปเรือนเจียนเจียดูว่าเซียวหลันยวนมีเรื่องอะไร"

หงจั๋วรีบถาม "แล้วข้าวกลางวันจะไปกินกันที่เรือนเจียนเจียได้ไหมเจ้าคะ?"

"ได้"

ฟู่จาวหนิงมาถึงเรือนเจียนเจีย มองซ้ายมองขวาในเรือนไม่เจอคน แต่ในห้องข้างกลับมีการเคลื่อนไหว พอเดินไปไม่กี่ก้าวก็เจอเฝิ่นซิงถือถังน้ำออกมา

"นี่ทำอะไรอยู่หรือ?"

"พระชายามาแล้ว!" เฝิ่นซิงร้องขึ้นอย่างเบิกบาน "ท่านอ๋องบอกว่าให้เก็บกวาดห้องนี้ให้ดี แล้วจัดการให้เป็นห้องหนังสือเสีย"

"ข้าไม่ได้ใช้หรอกนะ"

"ข้าจะมาใช้เอง" ด้านในมีเสียงเซียวหลันยวนลอดออกมา

ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว เดินเข้าไป

ห้องนี้นางก่อนหน้าเคยเห็นแล้ว ไม่มีของอะไรอยู่เลย หลักๆ คือนางเองก็ไม่ได้ใช้ห้องขนาดนั้น จึงไม่ได้ให้ใครมาเก็บกวาด

แต่ว่าตอนนี้ที่นี่ถูกเก็บกวาดจนสะอาดเอี่ยมไม่มีฝุ่น ด้านในยังวางโต๊ะหนังสือกับเก้าอี้ที่เหมือนกันอีกสองตัว แบ่งเป็นซ้ายขวา อยู่ตรงข้ามกัน

ข้างๆ ยังมีเตียงหลัวฮั่นอีกตัวหนึ่ง ด้านบนมีโต๊ะเล็กที่จัดวางชุดน้ำชาไว้

ตอนที่นางยังพิจารณาอยู่ ก็มีคนหอบเตาถ่านเข้ามา รีบร้อนจุดเตา

และยังมีสาวใช้หอบม่านหน้าต่างใหม่เข้ามาเปลี่ยนอีก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน