อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 549

"พี่เจิ้น"

ฮองเฮาตะโกนขึ้นเสียงเล็ก

นางหลักประตูเข้าไปในห้อง

ไข่มุกราตรีในมือส่องประกาย

ห้องนี้แตกต่างกับความทรุดโทรมด้านนอก เห็นได้ชัดว่ามีร่องรอยคนมาพักอยู่ เก็บกวาดไปแล้ว สะอาดสะอ้าน มีเตียงโต๊ะตู้ บนโต๊ะก็วางพู่กันแท่นหมึกกับเชิงเทียนไว้ไม่น้อย

แต่ว่าที่นี่ด้านนอกเป็นหญ้าวัชพืชรกครึ้ม ถ้าไม่เข้ามาไม่มีทางรุ้ว่าในห้องแตกต่างออกไป

ด้านหลังเตียงมีร่างของคนหนึ่งพุ่งออกมาอย่างเงียบงัน

ถ้าหากมีคนอยู่ที่นี่ ก็จะพบว่า คนผู้นี้หน้าตาคล้ายกับองค์จักรพรรดิคนปัจจุบันอยู่ถึงสี่ห้าส่วน!

ยิ่งไปกว่านั้นเขาดูแล้วอายุก็แทบไม่แตกต่างกับองค์จักรพรรดิ แต่รอยย่นบนใบหน้าก็น้อยกว่าองค์จักรพรรดิอยู่มาก ใบหน้ารูปไข่เนียนลื่นจนดูไม่เป็นธรรมชาติ

แต่ดูแล้วคือไม่ใช่คนวัยหนุ่ม แต่กลับไม่มีริ้วรอยแบบวัยกลางคน

ยิ่งไปกว่านัน เขาเองยังสวมเสื้อคลุมมังกรสีเหลืองอีกด้วย เพียงแต่ไม่ได้คาดเข็มขัด ดูแล้วสะเปะสะปะไม่เข้ากันอยู่หน่อยๆ

ชุดคลุมมังกรนี้เองก็ไม่ใช่จะเข้ารูปกับตัวนัก ไม่เหมือนเสื้อผ้าของเขา

"หลายวันนี้ไม่เข้ามาเลย ทำไมหรือ ที่วังหลังยุ่งขนาดนั้นเชียว?"

"พี่เจิ้น หลายวันนี้มีเรื่องเยอะ ยิ่งไปกว่านั้น องค์จักรพรรดิก็เอาแต่จับจ้องมาทางข้า" ฮองเฮาพออยู่ต่หน้าชายคนนี้ก็ดูออดอ้อนกว่าช่วงเวลาปกติหลายเท่า

"มาจ้องเขม็งที่เจ้าทำไมกัน?"

"สิ่งยืนยันที่ไท่ซ่างหวงทิ้งไว้ครั้งนั้น สองชิ้นมาอยู่ในมืออ๋องเจวี้ยนแล้ว ยังเหลืออีกหนึ่งชิ้นอยู่บนตัวผู้นำตระกูลฮู่ แต่ผู้นำตระกูลฮู่ช่วงนี้ก็หายสาบสูญไปแล้ว องค์จักรพรรดิเวลานี้ดูไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น เขารู้สึกว่าใครก็ล้วนมีโอกาสที่จะเกิดความคิดต่อสิ่งยืนยันทั้งสามชิ้น ข้าในฐานะฮองเฮา แน่นอนว่าเป็นไปได้เช่นกัน"

พูดถึงเรื่องนี้ ในใจฮองเฮาก็กลัดกลุ้มขึ้นมาหน่อยๆ

เดิมทีนางยังคิดว่าองค์จักรพรรดิเชื่อถือตัวนางมาก สองวันนี้ถึงเพิ่งจะพบว่า องค์จักรพรรดิเองก็ยังคอยกันท่านางอยู่ กลัวว่านางจะพาตระกูลของมารดามาสอดไม้สอดมือ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน