อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 551

ฟู่จาวหนิงล้วนไม่รู้ว่าเซียวหลันยวนตอนนี้เป็นบ้าอะไรขึ้นมา

ราวกับว่าหลังจากรู้ว่าในอดีตคนที่ช่วยเขาไว้คือนาง ท่าทีต่อนางของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

แต่ว่านางเองก็พบว่าตนเองก็ไม่ได้ต่อต้านที่เขาเข้ามาใกล้เลยแม้แต่น้อย กระทั่งยังถูกเขาทำให้เคลิ้มอีกด้วย เคลิ้มจนพาฝันเลยทีเดียว

นอกจากแผลเป็นพิษบนหน้าเขา เมืองหลวงแคว้นเจายังมีชายคนไหนที่หน้าตาดีแบบเขาบ้าง?

ตื้นเขิน นางช่างตื้นเขินเสียเหลือเกิน

"เหม่ออะไรหรือ?" เสิ่นเสวียนพอเห็นว่านางจับๆ ชีพจรแล้วก็หยุดไป มืออีกข้างหนึ่งจึงมาโบกๆ ด้านหน้านาง

"อ๋า? ไม่ ไม่ได้เหม่อ"

ฟู่จาวหนิงรีบเก็บมือกลับ หยิบกระดาษกับพู่กันเขียนตำรับยาถัดจากนี้ให้เขา

"ต้าชื่อทางนั้นส่งข่าวมาแล้ว ยืนยันว่ามีคนเห็นคนที่น่าสงสัยว่าจะเป็นฟู่จิ้นเชิน" เสิ่นเสวียนจู่ๆ ก็เอ่ยขึ้น

"จริงหรือ?" ฟู่จาวหนิงตกตะลึง

"อืม ข้านำภาพของฟู่จิ้นเชินในอดีต ส่งให้ม้าเร็วนำไปตรวจสอบแล้ว มีคนเคยเห็นคนที่คล้ายๆ กันนี้อยู่"

"รูปภาพ? ท่านลุง ท่านทำไมจึงมีภาพของเขากัน?" ฟู่จาวหนิงตกตะลึงเล็กน้อย

ตระกูลฟู่ยังไม่มีรูปของฟู่จิ้นเชินเลย

"เจ้าคงจะไม่รู้กระมัง? ไปเจอในหอจันทร์หยาดมาน่ะ รูปภาพนั้น เป็นไปได้มากว่าจะเป็นฮูหยินหรงเยว่วาดขึ้นเองในอดีต"

"ซี๊ด" ฟู่จาวหนิงตกตะลึงขึ้นอีกครั้ง "พวกเราไม่เจอในหอจันทร์หยาดเลย"

"นั่นเพราะคนของพวกเจ้าค้นหาได้ไม่ละเอียดพอ" เสิ่นเสวียนเรียกลุงลั่วเข้ามา

ลุงลั่วอุ้มกล่องใหญ่ใบหนึ่งเข้ามา วางลงบนโต๊ะด้านหน้านาง

"เหล่านี้คือสมบัติเครื่องประดับที่ฮูหยินหรงเยว่ซ่อนเอาไว้ เจ้านำกลับไปเถอะ"

ฟู่จาวหนิงเปิดกล่องออกดู แทบจะตาบอดจากแสงจ้าเลยทีเดียว

ไข่มุกตะวันออก อัญมณี ทองคำ มรกต หยกขาว หยกเคลือบกล่องใหญ่ขนาดนี้ ไม่ว่าจะเครื่องประดับสมบัติอะไร ละลานตาไปหมด

ยิ่งไปกว่านั้นดูแล้วทุกชิ้นมูลค่าก็ไม่ธรรมดา ส่วนมากล้วนงานฝีมือชั้นยอดทั้งสิ้น

นางหยิบปิ่นหยกอัญมณีเล่มหนึ่งในนั้นออกมา มองเห็นอัญมณีด้านบนเปล่งประกายส่องแสง สาดแสงงามจับตาออกมา หันไปมองเสิ่นเสวียนอย่างตกตะลึง

"ท่านลุง สิ่งนี้ให้ข้าหมดเลยหรือ?"

"ไม่ให้เจ้าแล้วจะให้ใครกัน? หอจันทร์หยาดก็ปิดไปแล้ว คนที่ปิดมันก็คืออ๋องเจวี้ยน อ๋องเจวี้ยนไม่ใช่สามีของเจ้าหรือ สิ่งของที่หาเจอจากด้านในแน่นอนว่าไม่มีทางส่งให้คลังหลวงอยู่แล้ว และไม่มีทางส่งให้องค์จักรพรรดิฮองเฮาด้วย เช่นนั้นก็ต้องให้เจ้าน่ะสิ"

ตรรกะนี้ก้เหมือนไม่มีอะไรผิดปกตินี่?

"แต่ในเมื่อเป็นคนของท่านลุงหาพบ ท่านลุงเก็บไว้ แล้วเอาไปให้ท่านป้าในภายหลังก็ได้นี่"

"เอาท่านป้ามาจากไหนกันล่ะ?"

ฟู่จาวหนิงเองก็เอ่ยถึงฮูหยินของเสิ่นเสวียนขึ้นเป็นครั้งแรก ตั้งนานขนาดนี้นางก็ยังไม่ได้ยินเสิ่นเสวียนเอ่ยถึงฮูหยินมาก่อนเลย แต่วัดจากอายุของเขา เดิมทีก็ควรจะแต่งงานมีลูกแล้วจึงจะถูก

ตอนนี้พอได้ยินคำตอบของเสิ่นเสวียน นางก็ตั้งตัวไม่ทันหน่อยๆ

เสิ่นเสวียนมองนาง หัวเราะขึ้นมา

"สมัยที่ข้ายังหนุ่มเคยมีพิธีหมั้นหมาย ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นองค์หญิงใหญ่แห่งต้าชื่อด้วยนะ แต่ว่าหลังจากที่ราชวงศ์ต้าชื่อหวาดกลัวต่อตระกูลเสิ่น องค์หญิงใหญ่เองก็จะถูกฉุดรั้งไปด้วยไม่ได้ ดังนั้น ก่อนหน้าวันอภิเษกไม่กี่วัน ก็เอ่ยขอถอนหมั้น"

ลุงลั่วพอฟังอยู่ข้างๆ ก็ขุ่นเคืองขึ้นมาเล็กน้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน