อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 552

552 /2581

"คุณหนู ข้าเป็นแค่คนรับใช้ ไม่ทราบจริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฮูหยินรองเองก็บอกว่าจะพาคุณหนูอันห่าวย้ายออกไป ฮูหยินใหญ่กับฮูหยินคนอื่นล้วนเตือนนางก็ไม่ฟัง"

คนใช้ตระกูลหลินเอ่ยขึ้นเช่นนี้กับฟู่จาวหนิง

เซี่ยซื่อพาหลินอันห่าวย้ายออกจากบ้านตระกูลหลินแล้ว!

ฮูหยินใหญ่หลินพอได้ยินข่าวก็รีบตรงมา พอเห็นฟู่จาวหนิง นางก็รู้สึกหวาดกลัวหน่อยๆ แต่พอคิดถึงเรื่องไม่คาดคิดในตอนนี้ของเซี่ยซื่อกับหลินอันห่าว ก็รู้สึกสะใจแล้วก็หยิ่งทะนงขึ้นมาหน่อยๆ

"พระชายาอ๋องเจวี้ยน ท่านมาหาเซี่ยซื่อกับอันห่าวหรือ? ต้องขอโทษด้วยจริงๆ พวกนางแม่ลูกรังเกียจที่ตระกูลหลินของเราต่ำต้อยเกินไป คงจะรู้สึกว่าตนเองมีอำนาจแล้วกระมัง? ดังนั้นพวกนางจึงย้ายออกจากบ้านตระกูลหลินไปแล้ว ทำท่านมาเสียเที่ยวจนได้"

"พวกเจ้าไล่พวกนางแม่ลูกออกไปจากบ้านหรือ?" ฟู่จาวหนิงดวงตาหรุบลึก

หลินเอ้อร์รังเกียจหลินอันห่าวว่าเป็นเด็กสมองไม่ปกติอยู่ตลอด เซี่ยซื่อเองก็ไม่ค่อยจะเอ่ยถึงเขานัก ว่ากันว่าในบ้านก็มีลูกเมียน้อยแล้ว ยิ่งไปกว่นั้นผู้เฒ่ารองหลินเองก็เอาแต่เอ็นดูภรรยาผู้น้อยกับลูก ไม่สนใจแยแสเซี่ยซื่อกับหลินอันห่าว

ตอนนี้กลับไล่พวกนางแม่ลูกออกไปอย่างนั้นหรือ?

"จะพูดอย่างนั้นไม่ได้นะ พระชายาอ๋องเจวี้ยน คำว่าไล่คำนี้ไม่น่าฟังเอาเสียเลย ครั้งนี้เซี่ยซื่อขอขึ้นมาเอง อันห่าวก็อยากจะติดตามแม่นางไป พวกเราก็ไม่มีทางเลือกนี่นา"

ฮูหยินใหญ่หลินผายสองมือออก

เซี่ยซื่อตกมาอยู่สภาพนี้นางเองก็ดีใจอยู่ ถึงอย่างไรสิ่งของตระกูลหลินหลังจากนี้ตอนที่แบ่งกันก็น้อยลงไปคนหนึ่งแล้ว หลินอันห่าวเองก็เป็นภาระของตระกูลหลินด้วย ก่อนหน้านี้เพื่อจะรักษาตัวนาง ที่ใช้เงินมาก็ไม่ใช่ตระกูลหลินหรอกหรือ?

"ดังนั้น ตอนนี้พวกนางแม่ลูกจึงไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลหลินอีกแล้วใช่ไหม?"

"่ใช่ไหมล่ะ?"

ฮูหยินใหญ่หลินมองฟู่จาวหนิงอย่างหยิ่งทะนง "แต่ว่าข้าเองก็ยังไม่รู้ว่าพวกนางสองแม่ลูกย้ายไปอยู่ที่ไหน พระชายาอ๋องเจวี้ยนคงต้องไปหาเองเสียแล้ว แล้วก็ แม่ของเจ้าเป็นหญิงสาวตระกูลหลิน ลุงป้าอีกหลายคนของเจ้าก็อยู่ที่ตระกูลหลิน เซี่ยซื่อตอนนี้ ไม่ใช่คนของตระกูลหลินแล้ว เช่นนั้นพระชายาอ๋องเจวี้ยน ท่านกับนางก็ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกันแล้วกระมัง?"

ฮูหยินใหญ่หลินหัวเราะขึ้นมา เขยิบเปิดทางไปข้างๆ "ดังนั้น พระชายาอ๋องเจวี้ยน พวกเราต่างหากที่เป็นคนบ้านเดียวกัน รีบเข้ามาเถิด"