อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 553

ฟู่จาวหนิงหรี่ตาลงมา "ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน"

คนเหล่านี้ในตระกูลหลี่ก่อนหน้า มีคนไหนบ้างที่มาหานางเองแบบนี้? คนไหนบ้างที่มาบอกว่าเป็นญาติกับนาง ก็มีแค่เซี่ยซื่อกับหลินอันห่าวเท่านั้น ฟู่จาวหนิงคิดมาตลอดว่าบ้านสองของตระกูลหลินมีแค่สองคนนี้ และคิดมาตลอดว่าหลินอันห่าวเป็นเด็กแค่คนเดียว

แต่จู่ๆ ก็มีน้องชายโผล่ขึ้นมาเสียอย่างนั้น

"สมัยก่อนท่านปู่กับย่าและพ่อของข้าบอกว่าพวกท่านตระกูลฟู่เป็นพวกซวยซ้ำซ้อน ยากจนข้นแค้น ห้ามให้ลูกหลานของพวกท่านมาข้องเกี่ยวด้วย ไม่เช่นนั้นจะสลัดไม่หลุด!"

เฉินซานถลึงตาโต

นี่มันเกินไปแล้วไหม?

"แล้วตอนนี้เจ้ามาข้องเกี่ยวด้วยทำไมกัน?" ฟู่จาวหนิงไม่โมโหแต่กลับขำ

"ตอนนี้ท่านไม่ใช่เป็นพระชายาหรอกหรือ?"

"ข้าตอนนี้เป็นพระชายา ไม่กลัวว่าข้องเกี่ยวกับข้าแล้วจะสลัดไม่หลุดหรือ?"

"พวกป้าๆ บอกว่า อ๋องเจวี้ยนมีเงินมีอำนาจ แล้วยังฟังคำพูดท่านอีก! ข้าเป็นน้องชายท่าน ท่านก็ต้องฟังข้า ข้าจะซื้อม้า! เพื่อของข้าพวกนั้นที่บ้านมีม้าตัวเล็กกันหมด ข้าเองก็อยากมีบ้าง! ท่านซื้อให้ข้าหน่อย! แล้วก็ ข้าอยากไปกินข้าวที่หอพูนสุข กับข้าวที่นั่นอร่อยมาก พวกเขาเอาแต่เย้ยหยันกันว่าบ้านของพวกเรากินข้าวที่หอพูนสุขไม่ไหว ท่านให้เงินข้ามาหน่อย ข้าจะไปเลี้ยงพวกเขาเอง ให้พวกเขาไม่กล้ามาเยาะเย้ยข้าอีก!"

หลินอันเล่อพูดพลางออกแรงสูดน้ำมูก แต่ไม่นานก็ไหลลงมาอีก เขายกชายเสื้อขึ้นมาเช็ดทันที

กระทั่งเฉินซานที่เคยเป็นนักเลงหัวไม้ก็ยังรู้สึกรับไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงคุณหนูที่เป็นหมอเลย ปกติก็รักสะอาดอยู่แล้ว

"แต่ก่อนพวกเจ้าคิดว่าตระกูลฟู่เป็นพวกยากจนข้นแค้นซวยซ้ำซ้อน กลัวที่จะมาข้องเกี่ยวด้วย เช่นนั้นก็จงรักษาไว้ต่อไปเถอะ"

ฟู่จาวหนิงส่งสัญญาณให้เฉินซานจับเขาออกไป

"ข้ากับตระกูลหลินไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ก่อนหน้านี้ที่บอกว่ามีน้าสะใภ้รองกับน้องสาวของอันห่าว ตอนนี้ในเมื่อพวกเขาออกจากตระกูลหลินแล้ว เช่นนั้นพวกเจ้าตระกูลหลินก็ไม่ต้องเสนอหน้ามาอยู่ต่อหน้าข้าอีก"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน