อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 554

"ไปจัดของเหล่านั้นมาเร็ว หลินไท่ไท่ไม่ใช่ว่าเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวจนเติบใหญ่มาหรอกหรือ?" ฟู่จาวหนิงบอกกับสืออี "เอาไปป้อนนางเสียหน่อย"

พรวด!

"ฮ่าๆๆ!"

"พระชายาอ๋องเจวี้ยนนี่จะร้ายกาจไปหน่อยไหม?"

คนที่มุงอยู่รอบๆ พ่นพรวดออกมา มีคนหัวเราะ และมีคนถลึงตาโต มีคนกลับรู้สึกว่าฟู่จาวหนิงร้ายกาจเสียจริง

และด้วยประโยคนี้ นางยังบิดไปทางด้านนั้นได้อีก?

แต่ว่าคนส่วนใหญ่ก็ยังรุ้สึกว่าตระกูลหลินทำเกินไปแล้ว ฟู่หลินซื่อหายสาบสูญไปสิบกว่าปี เป็นหรือตายก็ไม่รู้ พูดได้ว่าในฐานะแม่แท้ๆ ไม่เคยได้มาดูแลฟู่จาวหนิงเลยสักวัน

ฟู่จาวหนิงใช้ชีวิตอยู่กับท่านปู่ก็ลำบากอยู่แล้ว หลินไท่ไท่ในฐานะยาย ก็ไม่เคยจะมาช่วยเหลือนางแม้แต่น้อย ตระกูลหลินไม่เคยไปเยี่ยมเยือนตระกูลฟู่เลย เรื่องนี้ทุกคนล้วนรู้กันดี

ตอนนี้พอรู้ว่าคนในบ้านกลายเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน ก็คิดจะเอาบุญคุณที่ชุบเลี้ยงฟู่หลินซื่อมาคำนวณที่ตัวฟู่จาวหนิง หน้าไม่อายเสียเหลือเกิน?

คนบางส่วนที่รู้ตื้นลึกหนาบางก็ยังพูดความใจดำกับความไร้ยางอายของคนตระกูลหลินให้คนข้างๆ ฟังด้วย

"ข้าทำไมถึงจำได้ว่า เพราะก่อนหน้านี้แม่ของพระชายาอ๋องเจวี้ยนหน้าตางดงามมาก ดังน้นบ้านตระกูลหลินจึงคิดจะขายนางออกไปให้ราคาดีหน่อย คิดจะส่งนางให้กับตระกูลที่มั่งมีตระกูลหนึ่ง"

"ใช่ๆๆ ตอนนั้นยังพูดอีกว่า ถ้าไม่ใช่โหวอ๋องที่ทรงคุณูปการ ถ้าไม่ใช่ร่ำรวยมหาศาล ไม่มีทางให้แต่งออกไปแน่ แล้วก็พวกเขาตอนนั้นเหมือนจะหาเป้าหมายอื่นไว้อีก และไม่สนใจว่านางจะไปแล้วจะเป็นภรรยาหลวงหรือไม่ หรือจะไปเป็นภรรยาผู้น้อยหรือว่าภรรยารอง มีบางส่วนอายุมากกว่านางยี่สิบสามสิบปีเสียด้วยซ้ำ"

"ถึงอย่างไรตอนนั้น ขอแค่มีคนให้ราคาดี สามารถเลี้ยงดูพวกลูกชายจากตระกูลหลินได้ พวกเขาก็จะให้นางแต่งออกไป ต่อมาคุณตอนที่คุณชายฟู่มาสู่ขอ หลินไท่ไท่ก็เอาแต่คัดค้าน เอะอะโวยวายไปเรื่อย"

ฟู่จาวหนิงพอได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์นี้ นางก็เลยไม่รีบออกไปแล้วแล้ว เรื่องเหล่านี้นางไม่รู้เลย ไม่มีคนบอกนางเรื่องเหล่านี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน