อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 555

"แล้วก็ ข้าเพิ่งตรวจสอบจนกระจ่าง แม่ของข้าไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของหลินไท่ไท่ ตอนนั้นนางพาลูกสาวกลับมาบ้านนาง ระหว่างทางเกิดเรื่องขึ้น จนลูกสาวหายไป จากนั้นนางจึงเก็บแม่ของข้ากลับไป ปลอมตัวเป็นลูกสาวของนาง หลายปีมานี้ คนตระกูลหลินเองก็น่าจะรู้เรื่องนี้แล้ว ไม่เช่นนั้นจะมาไม่สนใจเรื่องเป็นตายร้ายดีของแม่ข้าได้อย่างไรกัน?"

"อะไรนะ? ที่แท้แม่ของพระชายาอ๋องเจวี้ยนไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของหลินไท่หรือนี่? " มีคนร้องขึ้นมาอย่างตกตะลึง

"เช่นนั้นก็ไม่แปลกแล้ว ถ้าเป็นญาติกันจริง จะปฏิบัติตัวเช่นนี้ด้วยได้อย่างไร?"

"ฟู่จาวหนิง" ฮูหยินใหญ่หลินหน้าเปลี่ยนสี สองมือเท้าสะเอวร้องขึ้นมา "เจ้าคนเนรคุณ! เจ้าไม่อยากจะเคารพบรรพบุรุษ ก็อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ! ราชวงศ์เอาคนอย่างเจ้าไปเป็นพระชายาได้อย่างไรกัน? เจ้ามันกิ้งก่าได้ทอง หลังจากปีนขึ้นตัวอ๋องเจวี้ยนก็สะบัดญาติจนๆ ทิ้ง เจ้ามันไม่ซื่อสัตย์ พวกเราจะไปจวนทางการร้องเรียนเจ้า!"

"สืออี"

ฟู่จาวหนิงเพิ่งร้องออกมา สืออีก็หิ้วหลินอันเล่อไปข้างหน้าฮูหยินใหญ่หลิน ยกมือตบฉาดไปที่นาง

"ไม่เคารพต่อพระชายา กำเริบเสิบสานนัก!"

และฝ่ามือนี้ก้ตบจนฮูหยินใหญ่หลินลงไปพับกับพื้น

สมองนางตื่นขึ้นมาในพริบตา ตัวสั่นระริก

ตอนที่ฟู่จาวหนิงมาครั้งที่แล้วพวกเขาก็เอาอกเอาใจไม่ได้ ครั้งนี้นางยังมายั่วโมโหอีก

เดิมทีคิดว่ามีหลินอันเล่อ ฟู่จาวหนิงจะอย่างไรก็คงต้องไว้หน้าบ้าง นางไม่ใช่ดีกับบ้านสองหรอกหรือ? ไม่ใช่ว่าดีกับหลินอันห่าวขนาดนั้นหรือไรกัน?

หลินอันเล่อคนนี้เป็นน้องชายของหลินอันห่าว แม้จะไม่ใช่แม่คนเดียวกัน

แต่ฟู่จาวหนิงก็ไม่ได้สนใจเด็กคนนี้เลย!

"เจ้าก็ไปรายงานเสียเถอะ แล้วก็ คำพูดที่ข้าพูดเมื่อครู่ กล้าพูดออกมาก็เพราะมีหลักฐานแล้ว ถ้าหลินไท่ไท่กล้ามายันกันที่จวนทางการก็ได้อยู่ ข้าไปได้ด้วยตลอดเวลา"

หลินอันเล่อก็สะดุ้งจนตัวสั่นวาบ

ฟังแล้วนางไม่ได้ล้อเล่น! ยิ่งไปกว่านั้น เขายังล้มลงไปอย่างเจ็บปวด

หลินอันเล่อร้องไห้จ้าขึ้นมา "ท่านพ่อ ข้าไม่กล้าไปยุ่งกับนางแล้ว"

รถม้าแล่นห่างออกไป คนของตระกูลหลินจึงเดินออกมา ผู้เฒ่ารองหลินรีบไปประคองตัวลูกชายขึ้นมา

"ฟู่จาวหนิงใจร้ายเสียจริง!"

"ท่านพ่อ ท่านทำไมต้องหย่าร้างกับเซี่ยซื่อด้วย" หลินอันเล่อร้องไห้จ้าขึ้นมา เขาตอนนี้ก็ไม่มีคนกล้าแล้ว เซี่ยซื่อพอจากไป ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่ให้เงินพวกเขาอีกแล้ว