อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 570

ฟู่จาวหนิงพอมาถึงก็เจอกับเซี่ยซื่อที่หยิบของออกมา

"จาวหนิง เจ้ากลับมาแล้วหรือ? ไม่เป็นไรใช่ไหม?"

พอเห็นฟู่จาวหนิง เซี่ยซื่อก็ถอนใจโล่ง

นางกังวลฟู่จาวหนิงมาตลอด สถานที่นั้นดูแล้วอึมครึมมาก นางพักอยู่ที่เรือนตระกูลหลินตั้งนานแต่ก็ไม่เคยไปสถานที่นั้นเลย ถ้าไม่ใช่หลินอันห่าวพูดขึ้นมานางเองก็ลืมสถานที่นั้นไปแล้ว

ตอนนี้สีฟ้าก็มืดขนาดนี้แล้ว ฟู่จาวหนิงยังอยู่ที่นั่น ไม่รู้ว่าไปเจอกับอะไรเข้า

"ใช่ น้าเซี่ย ข้าไม่เป็นไร แต่ว่าข้ามีเรื่องต้องถามอันห่าวเสียก่อน"

ฟู่จาวหนิงพอพุดจบ ก็มองเห็นสิ่งของในมือเซี่ยซื่อ

"จริงด้วย เจ้าสิ่งนี้ ไม่รู้ว่าทำไมมาอยู่ในถุงของอันห่าว"

เซี่ยซื่อส่งของต่อไปให้ฟู่จาวหนิง บอกกับนางเรื่องที่อันห่าวเพิ่งจะรื้อของออกมาเมื่อครู่

ฟู่จาวหนิงรับของชิ้นนี้มา รู้สึกว่าโลกของเราบางครั้งมันก็ช่างบังเอิญเสียเหลือเกิน

"น้าเซี่ย นี่เป็นของของชายแก่ที่หลินอันห่าวช่วยไว้ครั้งที่แล้ว ข้าเมื่อครู่พอเห็นข้าเห็นเขา เขาก็พูดออกมาว่า ข้ากำลังจะไปหาอันห่าวเพื่อถามไถ่ คิดไม่ถึงว่านางจะเอาของมาที่บ้านตระกูลฟู่แล้ว"

"มิน่าเล่า ข้าก็ว่าทำไมถึงไม่เคยเห็นของชิ้นนี้เลย เป็นของนางหรือ? ถ้าเช่นนั้นก็คืนให้นางไหม"

"สิ่งนี้ต้องให้อ๋องเจวี้ยน ข้าเอาไปให้เขาก็พอแล้ว แต่ว่าหลายวันนี้คอยดูแลอันห่าวก่อน ยังไม่ต้องพานางไปไหน ด้านนอกมีคนไม่น้อยกำลังหาของชิ้นนี้ พอถึงเวลาก็เกรงว่าจะมีอันตราย รอให้อ๋องเจวี้ยนประกาศเรื่องได้รับสิ่งยืนยันออกมาเสียก่อน อันห่าวจึงจะไม่เป็นอะไร"

เซี่ยซื่อฟังคำพูดของนางแล้วก็ตึงเครียดนิดหน่อย

"เช่นนั้นอ๋องเจวี้ยนจะมีอันตรายไหม?"

ฟู่จาวหนิงยิ้มขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ ใจของเซี่ยซื่อก็ดีขึ้นมาแล้วจริงๆ นี่ยังเป็นห่วงอ๋องเจวี้ยนขึ้นมาเสียแล้ว

"ไม่เป็นไร ของสิ่งนี้เดิมทีเป็นของเขา ต่อให้มีอันตรายกเขาก็จำเป็นต้องรับมันไว้"

"นั่นมัน"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน