อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 577

แต่ถ้าหากนั่งรถม้า ไปกันช้าหน่อย ก็น่าจะประมาณครึ่งเดือน

"แล้วสิ่งยืนยันอีกสองชิ้นที่เหลือ อาจจะต้องไปถึงเขาอวี้ซานก่อนถึงจะรู้บทบาทของมัน" ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว "แต่ในเมื่อโสมพิษยังอยู่ที่นี่ ความลับที่เขาอวี้เหิงจะเกี่ยวข้องกับความจริงที่ท่านติดพิษในครั้งนั้นหรือเปล่า?"

ถ้าหากเป็นเช่นนี้ นางเองก็จะไปตรวจสอบเรื่องนี้ด้วย

ตอนนี้เรื่องในตระกูลฟู่ก็คือเรื่องของนางแล้ว

"เขาอวี้เหิงแน่นอนว่าต้องไปเสียรอบหนึ่ง" เซียวหลันยวนเหลือบมองม้วนหนังแกะอีกหลายครั้ง ดันไปไว้ด้านหน้านาง "เจ้าเก็บไว้เสีย"

ฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาดหน่อยๆ แล้ว

ก่อนหน้านี้ที่สิ่งยืนยันสามชิ้นยังรวบรวมไม่ครบ นำมาเก็บไว้กับนางก็ยังพอทำเนา ตอนนี้สิ่งยืนยันทั้งสามชิ้นรวบรวมครบแล้ว ทำไมถึงยังมาวางไว้ที่นางทางนี้อีกล่ะ?

"ตอนนี้ของอยู่กับข้า สถานที่ท่านก็บอกข้าแล้ว ไม่กล้วว่าข้าจะไปค้นหาก่อนหรอกหรือ?"

เซียวหลันยวนโน้มตัวเล็กน้อยเข้าหานาง

"เจ้าจะไปคนเดียวหรือ?"

เขาถามอย่างตั้งใจ

ฟู่จาวหนิงเม้มปาก "ไม่หรอก"

เซียวหลันยวนนั่งกลับไป หัวเราะขึ้นมา "ข้ารู้สึกว่าเจ้าเชื่อใจได้"

"แต่ว่าที่นี่ก็เป็นถึงจวนอ๋องเจวี้ยนจะไม่มีที่เก็บของไม่กี่ชิ้นนี่ดีดีเลยหรือ? ทำไมต้องเอามาเก็บไว้กับข้าด้วย?"

เซียวหลันยวนยิ้มๆ ไม่พูดจา

ไว้กับนางทางนั่น เขาถึงรู้สึกว่าระหว่างพวกเขายังมีความสัมพันธ์ที่แน้นแฟ้นไม่อาจแยกจากกันได้มากกว่าน่ะสิ

"เช่นนั้นพวกเราจะไปเขาอวี้เหิงกันตอนไหน?"

"เตรียมตัวเสียหน่อย อย่างน้อยก็ต้องรออีกสิบกว่าวัน"

"เช่นนั้นข้ากลับไปเตรียมตัวก่อนนะ"

"ดึกขนาดนี้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยกลับเถอะ" เซียวหลันยวนดึงมือนางไว้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน