อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 577

แต่ถ้าหากนั่งรถม้า ไปกันช้าหน่อย ก็น่าจะประมาณครึ่งเดือน

"แล้วสิ่งยืนยันอีกสองชิ้นที่เหลือ อาจจะต้องไปถึงเขาอวี้ซานก่อนถึงจะรู้บทบาทของมัน" ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว "แต่ในเมื่อโสมพิษยังอยู่ที่นี่ ความลับที่เขาอวี้เหิงจะเกี่ยวข้องกับความจริงที่ท่านติดพิษในครั้งนั้นหรือเปล่า?"

ถ้าหากเป็นเช่นนี้ นางเองก็จะไปตรวจสอบเรื่องนี้ด้วย

ตอนนี้เรื่องในตระกูลฟู่ก็คือเรื่องของนางแล้ว

"เขาอวี้เหิงแน่นอนว่าต้องไปเสียรอบหนึ่ง" เซียวหลันยวนเหลือบมองม้วนหนังแกะอีกหลายครั้ง ดันไปไว้ด้านหน้านาง "เจ้าเก็บไว้เสีย"

ฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาดหน่อยๆ แล้ว

ก่อนหน้านี้ที่สิ่งยืนยันสามชิ้นยังรวบรวมไม่ครบ นำมาเก็บไว้กับนางก็ยังพอทำเนา ตอนนี้สิ่งยืนยันทั้งสามชิ้นรวบรวมครบแล้ว ทำไมถึงยังมาวางไว้ที่นางทางนี้อีกล่ะ?

"ตอนนี้ของอยู่กับข้า สถานที่ท่านก็บอกข้าแล้ว ไม่กล้วว่าข้าจะไปค้นหาก่อนหรอกหรือ?"

เซียวหลันยวนโน้มตัวเล็กน้อยเข้าหานาง

"เจ้าจะไปคนเดียวหรือ?"

เขาถามอย่างตั้งใจ

ฟู่จาวหนิงเม้มปาก "ไม่หรอก"

เซียวหลันยวนนั่งกลับไป หัวเราะขึ้นมา "ข้ารู้สึกว่าเจ้าเชื่อใจได้"

"แต่ว่าที่นี่ก็เป็นถึงจวนอ๋องเจวี้ยนจะไม่มีที่เก็บของไม่กี่ชิ้นนี่ดีดีเลยหรือ? ทำไมต้องเอามาเก็บไว้กับข้าด้วย?"

เซียวหลันยวนยิ้มๆ ไม่พูดจา

ไว้กับนางทางนั่น เขาถึงรู้สึกว่าระหว่างพวกเขายังมีความสัมพันธ์ที่แน้นแฟ้นไม่อาจแยกจากกันได้มากกว่าน่ะสิ

"เช่นนั้นพวกเราจะไปเขาอวี้เหิงกันตอนไหน?"

"เตรียมตัวเสียหน่อย อย่างน้อยก็ต้องรออีกสิบกว่าวัน"

"เช่นนั้นข้ากลับไปเตรียมตัวก่อนนะ"

"ดึกขนาดนี้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยกลับเถอะ" เซียวหลันยวนดึงมือนางไว้

"ไม่สิ ห้องอยู่ดีดีทำไมถึงมีไฟขึ้นมาล่ะ?" ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้

"น่าจะหน้าต่างไม่ได้ปิด จนลมมาพัดขี้เทียนไปตกบนเตียงแล้วไหมขึ้นมา" ทหารอธิบายขึ้นหน้าตาย

ชิงอีแอบยกนิ้วโป้งให้เขา

"ไม่เช่นนั้นเอาอย่างนี้ พระชายา คืนนี้คงต้องให้ท่านอ๋องพักที่เรือนเจียนเจียแล้ว ดึกขนาดนี้ถ้ายังต้องไปเก็บกวาดที่อื่นคงลำบากแย่ กว่าจะเสร็จฟ้าก็สางพอดี" ชิงอีเอ่ยกับฟู่จาวหนิง

ฟู่จาวหนิงมองเซียวหลันยวน เซียวหลันยวนยกมือขึ้นมาข้างปาก ไอออกมาหลายครั้ง

คืนนี้ลมหนาวแรงมาก ถ้าเขายังต้องไปรอคนเก็บกวาดเตียง

"ถอยออกไปเถอะ!" ฟู่จาวหนิงหมุนตัวเดินเข้าไปในห้อง

"ท่านอ๋อง นี่พระชายาตอบรับแล้วกระมัง?"

หงจั๋วกับเฝิ่นซิงสบตากัน เม้มปากแอบยิ้มคิกคักถอยออกไป

"หลังจากนี้ถ้ายังมาตัดสินใจกันเองแบบนี้ ข้าจะเผาพวกเจ้าทิ้งเสีย" เซียวหลันยวนกวาดตามองพวกเขาผาดหนึ่ง หมุนตัวไพล่หลังเดินเข้าไปในห้อง พลิกมือปิดประตู