อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 579

"ออกไปดูอีกหน่อย ว่ามีใครมีสีหน้าผิดปกติบ้าง"

"ได้"

ชายหนุ่มคนหนึ่งรีบร้อนวิ่งอยู่บนถนน มีคนผู้หนึ่งเดินออกมา พอเห็นเขาดวงตาก็เป็นประกาย ยกมือเรียกเขาไว้

"พี่สาม!"

ชายหนุ่มพอเห็นเขา ก็สั่นระริกขึ้นมาทันที รีบร้อนตรงไปดึงเขาแล้ววิ่งไปด้วยกัน

"ไม่สิ พี่สาม นี่ท่านจะทำอะไร?"

"เสี่ยวโม่ เจ้าหนีไปไหนมากันแน่? ไม่เจอเจ้าตั้งนานขนาดนี้เลย!"

ตอนนี้จู่ๆ ก็โผล่ออกมา

"ข้าออกไปกินของอร่อยที่ชายเมืองมา ยิ่งไปกว่านั้นยังถูกดึงไปเป็นคนคุ้มครองเรือนด้วย เลยไปลองทำดูเผื่อจะสนุก พี่สาม ข้าเพิ่งจะได้งานคนคุ้มครองเรือนนะ ท่านไม่รู้สินะ ข้าใช้เงินหมดแล้ว นี่คนอื่นเก็บข้าเอาไว้ด้วยเถอะ"

"เรื่องของท่านปู่เจ้าไม่รู้เลยหรือ?"

"เรื่องอะไรของท่านปู่? หาข้าไม่เจอแล้วคิดจะหักข้าทิ้งหรือเปล่า? เขาบอกว่าข้าประสบการณ์น้อยเกินไป นี่ข้าก็ไม่ใช่ว่าหาประสบการณ์เพิ่มอยู่หรอกหรือ? ข้ารู้ว่าพวกท่านมาแล้ว แต่ว่าหลายวันก่อนนี้ไม่ว่างออกมา วันนี้ข้า"

"เอาไว้ก่อน รีบเดินเถอะ! ข้าจะพาเจ้าไปที่หนึ่ง!"

คนหนุ่มดึงตัวฮู่โม่รีบวิ่งออกไป

ฮู่โม่มองสภาพเขา ในใจก็ขรึมลง และไม่พูดอะไรอีก วิ่งตามไปด้วยกัน

เพียงแต่กว่าเขาจะรู้ตัว ทั้งสองคนก็วิ่งมาถึงนอกประตูจวนอ๋องเจวี้ยนแล้ว ฮู่โม่ขมวดคิ้ว "ทำไมถึงมาที่นี่ล่ะ? ท่านปู่เจอกับอ๋องเจวี้ยนแล้วหรือ?"

"หลายวันนี้เจ้าไม่ได้สนใจข่าวของเมืองหลวงเลยหรือ?"

ทำไมพอเจอท่านลุง พี่สามถึงต้องพูดโกหก?

แต่ว่าตอนที่เขาอยู่ก็เลือกเชื่อพี่สาม

"ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้บอกว่าท่านปู่หายสาบสูญ ข้าเองก็คอยหาท่านผู้เฒ่าอยู่ตลอด"

คนที่เข้ามาคือฮู่เจียไท่

พอด้านนอกไม่เจอคนน่าสงสัยฮู่เจียไท่ก็คิดออกความเป็นไปได้หนึ่ง ถ้าหากเป็นคนกันเองได้ยิน จะแจ้นมาจวนอ๋องเจวี้ยนเพื่อหาผู้นำตระกูลฮู่ไหม?

ดังนั้นเขาจึงใช้วิชาตัวเบาไล่ตามมา แล้วก็เห็นเข้ากับฮู่จิ้งและฮู่โม่จริงๆ

แต่ว่าคำพูดของพวกเขาทั้งสองคนก็ไม่มีจุดพิรุธให้โจมตีได้ หลายวันนี้ฮู่จิ้งเองก็ถูกพวกเขาสั่งให้ออกไปหาฮู่โม่อยู่

"เช่นนั้นหรือ? ข้าเองก็มาหาอ๋องเจวี้ยน แต่ว่าอ๋องเจวี้ยนก็สุขภาพไม่ดีมานานแล้ว ไม่ชอบให้มีแขกเยอะ ดังนั้นจึงห้ามบุกเข้าไปทีละหลายคนแบบนี้ เสี่ยวโม่ เจ้าเข้าไปถามคนเดียวพอ ท่านปู่รักเจ้ามากที่สุด ถ้าเขาอยู่ที่จวนอ๋องเจวี้ยนจริง ตอนเห็นเจ้าคงจะดีใจมาก"