อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 584

คนทั้งหมดล้วนกลั้นหายใจมองการเคลื่อนไหวของฟู่จาวหนิงฟังคำพูดของนาง นางเก็บหยกพกลงไป จากนั้นก็ดีดนิ้วขึ้นแรงๆ ตรงหน้าองครักษ์ลับ

"เพียะ!"

เสียงดังแจ่มชัด แล้วยังกะทันหันอย่างมาก

"ปึง"

จากคำสั่งที่แจ่มชัดเสียงหนึ่งของฟู่จาวหนิง องครักษ์ลับคนนั้นสั่นไปทั้งตัว ดวงตาที่เหม่อลอยแต่เดิมกลับมารวมศูนย์ในพริบตา สีหน้าเองก็เปลี่ยนไป

"พระชายา?"

เซียวหลันยวนมองเห็นสิ่งนี้ ก็ออกคำสั่งขรึมลงทันที "วิชาหมัดร้อยสังหารหนึ่งรอบปฏิบัติ"

"ขอรับ!" องครักษ์ลับพอได้ยินคำสั่ง ก็ถอยออกไปยังลานกว้าง ใช้วิชาหมัดร้อยสังหารออกมากระบวนหนึ่งองครักษ์ลับ

ท่วงท่าราบรื่น วิชาหมัดทรงภูมิฐาน ตอนออกหมัดเปี่ยมล้นด้วยพลัง หมัดซัดออกไปพร้อมแรงลม

ยังเหลือท่าทางอืดอาดเหมือนเมื่อครู่เสียที่ไหน?

วิชาหมัดซัดออกไป ตอนที่เก็บหมัดก็ยังมีความดุดันอีกพอควร ท่าทางเหมือนพวกเขาในการฝึกซ้อมปกติ

"ไม่เป็นไรแล้วหรือ?"

ชิงอีพอเห็นสภาพก็ถลึงตาโต

เซียวหลันยวนถอนใจเบาออกมา

พวกเขาล้วนมองไปทางฟู่จาวหนิง ในดวงตามีความทอดถอนใจอย่างตกตะลึง

"เอาล่ะ ไม่เป็นไรแล้ว" ฟู่จาวหนิงนำหยกพกคืนให้เซียวหลันยวน

"เจ้าทำได้อย่างไรกัน?"

กระทั่งสายตาที่เซียวหลันยวนมองนางก็ยังมีความตกตะลึงอยู่พอควร

เขาพบว่า บนโลกนี้เหมือนยังมีหญิงสาวที่ทำให้เขานับถือได้จริงๆ

"นี่เป็นวิชาสะกดจิตที่มีสอนตอนที่พวกเราเรียนหมอ มันก็มีส่วนใกล้เคียงกันอยู่ ข้าเองก็แค่ลองทดสอบเท่านั้น ของนางน่ะถือเป็นแค่วิชาสะกดจิตขั้นต้นเท่านั้น"

ไม่ อันที่จริงก็ไม่ใช่ วิชาสะกดจิตเบื้องต้นนี้ถือว่าร้ายกาจมากแล้ว แต่สำหรับฟู่จาวหนิง การแก้สะกดได้แบบนี้ก็ถือว่าเป็นวิชาสะกดจิตเบื้องต้นเท่านั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน