อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 585

"ท่านอ๋อง" ทหารรีบเดินเข้ามา

"เอาคนผู้นี้ไปไว้ที่โถงด้านข้าง"

"ขอรับ"

ทหารพาแม่นางเจี๋ยออกไป เซียวหลันยวนจูงมือฟู่จาวหนิง นางสะบัดๆ แต่ก็สะบัดไม่หลุด

"พวกเราไปไต่สวนคนกัน"

ฮู่จิ้งกับฮู่โม่เองก็ถูกเชิญมาด้วย

พวกเขาพอเห็นแม่นางเจี๋ยถูกมัดอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ก็เหลือบตามองกันเอง สีหน้าล้วนตกตะลึงและกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นคนตระกูลฮู่ของพวกเขา ก่อนหน้าก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโสของพวกเขา แล้วยังเรียกว่าท่านป้าอีกด้วย

ท่านป้าถูกจับไว้เช่นนี้ พวกเขาอย่างน้อยก็ต้องหน้าเจื่อนกันบ้าง

แต่ว่าตอนนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องไต่สวนแม่นางเจี๋ยออกมาให้ได้ว่ามีปัญหาอะไร

"ปลดจุดชีพจรนางเสีย" เซียวหลันยวนเพิ่งจะพลาดไปพลิกบัญชีเก่าออกมา ตอนนี้จึงไม่คิดจะเข้าไปปลดจุดชีพจรให้แม่นางเจี๋ยแล้ว

หลังจากทหารเข้าไปปลดให้กับแม่นางเจี๋ย นางก็ยังไม่ลืมตาขึ้น ไม่ขยับเขยื้อน

เซียวหลันยวนเหลือบมองฟู่จาวหนิง

คิดว่าไม่ลืมตาแล้วจะถือว่ายังไม่ตื่นหรือ?

คิดอะไรกัน

ฟู่จาวหนิงเอ่ยลอยๆ ขึ้นมาคำหนึ่ง "งูหลังทองของพวกเจ้า ข้าใช้เข็มแทงตายไปแล้วนะ"

ควับ!

แม่นางเจี๋ยทนไม่ไหวจริงๆ พอได้ยินเสียงของนาง และคำพูดของนาง ก็ถลึงตาโตควับขึ้นทันที

"ไม่แกล้งแล้วหรือ?"

"เจ้ากำลังพูดอะไร?" แม่นางเจี๋ยเสียงขรึมลงเล็กน้อย

"จะแกล้งต่อไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เรื่องที่คืนนั้นเจ้ากับไห่ฉางจวิ้นแอบเข้าไปในห้องนอนข้า คิดว่าข้าไม่รู้หรือ? นางเรียกชื่อเจ้าว่าแม่นางเจี๋ยด้วยซ้ำ เจ้าคิดว่าข้าไม่ได้ยินหรือ?"

แม่นางเจี๋ยตาประกายวาบ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน