อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 587

"ท่านพูดได้ถูกแล้ว"

ฟู่จาวหนิงนำไหมใจโลหิตนั่นส่งให้เขา "นี่ คืนหนี้"

"ตามข้อตกลงเดิม เจ้าเก็บไว้ก่อน" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นอย่างไม่ต้องคิด

ฟู่จาวหนิงเองก็เหมือนจะไม่ค่อยอึดอัดแล้ว จัดการเก็บของลงมา ราวกับว่าตอนนี้นางเก็บของแทนเขาจนกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว

ไหมใจโลหิตอยู่ในมือ ฟู่จาวหนิงก็รู้สึกว่าในใจผ่อนคลายลงอย่างมากเลยจริงๆ ไม่เช่นนั้นนางคงได้เกิดความรู้สึกที่ว่าติดค้างหนี้ที่ใช้ไม่หมดแน่ๆ

ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้นางก็เอาไหมใจโลหิตไปให้จงเจี้ยนใช้เสียแล้ว

"นางเองก็เป็นคนจากเผ่าโม๋ลั่วอะไรนั่นหรือ?" ฮู่โม่กับฮู่จิ้งตอนนี้ก็มีปฏิกิริยากลับมาแล้ว

เผ่าโม๋ลั่วพวกเขาเคยได้ยินมาแล้ว แต่ว่าพวกเขาเดิมทีก็คิดว่านี่เป็นชนเผ่าที่ไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์ใดกับพวกเขา คิดไม่ถึงว่าพวกเขาคนที่เขาเรียกท่านป้ามาตั้งนาน จะเป็นคนจากเผ่าโม๋ลั่ว

"น่าจะใช่"

ฟู่จาวหนิงพูดกับเซียวหลันยวน "ที่เหลือพวกเจ้าไปไต่สวนกันเถอะ นางไม่ใช่ว่าเกี่ยวข้องกับไห่ฉางจวิ้นหรอกหรือ? ยิ่งไปกว่านั้นดูแล้วยังไม่ใช่แค่ไห่ฉางจวิ้นด้วย นางในเมื่อมีวิชาดูดวิญญาณจากต่างแดน เช่นนั้นพวกเจ้าก็ไต่สวนจากด้านนี้แล้วกัน ก่อนหน้านี้นางน่าจะใช้สายตามาแอบสะกดจิต ข้าแนะนำให้พวกเจ้าตนที่ไต่สวนนางจัดการปิดตาของนางเสียด้วย"

"ความคิดดี"

เซียวหลันยวนเองก็เข้าใจความหมายของนางแล้ว

และไม่ต้องให้นางมาไต่สวน ให้ทหารเข้ามาแทน

พวกเขาเองก็สามารถดูได้ว่าภายใต้สถานการณ์นี้ แม่นางเจี๋ยจะสามารถใช้วิชาดูดวิญญาณได้หรือไม่

"ฟู่จาวหนิง เจ้าคิดว่าเจ้าฉลาดมากหรือ? ไห่ฉางจวิ้นพูดไว้ไม่ผิด เจ้าเป็นพวกหยิ่งยโส แต่ว่าใช้ใบหน้าของเจ้าล่อลวงอ๋องเจวี้ยนให้ฟังคำพูดของเจ้าให้ทุกอย่างที่เจ้าต้องการ"

แม่นางเจี๋ยขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน "อ๋องเจวี้ยนติดพิษแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่ใช่แค่ชนิดเดียว เจ้าช่วยเขาไม่ได้หรอก แล้วคนที่วางยาพิษก็คือแม่ของเจ้า!"

"เขาอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว ดังนั้นก็คงจะปกป้องเจ้าได้อีกไม่นาน ยิ่งไปกว่านั้นเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเขาตอนนี้กำลังปกป้องเจ้าด้วยใจจริงหรือเปล่า? เขาก็แค่อยากจับเจ้าไว้ในมือ รอให้พ่อแม่ของเจ้ากลับมาก็จะเอาเจ้าไปคุกคามพวกเขา!"

เซียวหลันยวนมองฟู่จาวหนิง "นางจู่ๆ ก็พูดมากขึ้นมาหรือ?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน