อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 700

ด้วยความสามารถของนาง นางเดิมทีควรจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ มั่นคงกว่านี้

นางเดิมทีควรจะถูกคนมากมายเคารพเชิดชูนอบน้อมด้วยตัวตนฐานะหมอเทวดา ไม่ใช่มาเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน แล้วต้องเจอกับอันตรายจากการถูกลอบสังหารได้ตลอดเวลาเช่นนี้

เซียวหลันยวนอยากจะเดินเข้าไป ไปบอกกับนาง แต่เขาก็กดความคิดนี้ลงไปก่อน

ต่อมาพวกเขาก็หยุดอีกสองวัน ในช่วงนี้ พวกองครักษ์ลับที่ติดตามพวกเขามาก่อนหน้านี้ยังไม่พบตัวพวกเขา

ฟู่จาวหนิงหลังจากพักผ่อนเรียบร้อยก็ฝังเข็มจัดยาให้พวกเขาทุกวัน เซียวหลันยวนก็ไม่ได้ตกหล่น

แต่ว่าระหว่างพวกเขายังคงไม่พูดคุยกัน

เพราะท่านอ๋องกับพระชายาไม่พูดคุยกันเลย บรรยากาศจึงกดดันมาก ทำให้คนอื่นๆ แทบไม่กล้าจะหายใจกัน

แต่พวกเขาก็ยังต้องไปเขาอวี้เหิง

ผ่านไปสองวันพวกเขาก็เก็บของเพื่อเดินทางต่อ

ตอนแรกที่เร่งระยะทางก็ยังดีอยู่ เพราะเซียวหลันยวนกับฟู่จาวหนิงอยู่รถม้าคนละคัน

วันนี้ตอนกลางวัน ขณะที่คนทั้งหมดพักผ่อน ชิงอีในที่สุดก็ทนไม่ไหวแล้ว

"ท่านอ๋อง ท่านคิดจะเป็นเช่นนี้กับพระชายาต่อไปหรือ?" ชิงอีอึดอัดจะแย่อยู่แล้ว เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าออกมารอบเดียว ท่านอ๋องกับพระชายาจะเปลี่ยนไปเป็นเช่นนี้

ก่อนที่จะออกจากจวนอ๋อง หงจั๋วกับเฝิ่นซิงก็ยังคิดอยู่ ว่าการอยู่ด้วยกันนานๆ รอบนี้ ความรู้สึกของท่านอ๋องกับพระชายาจะต้องไปไกลขึ้นแน่ ไม่แน่ตอนกลับเมืองหลวงพวกเขาสองคนอาจจะรักใคร่กันเลยก็ได้

ใครจะไปคิดถึงกัน?

"ข้าไม่ได้คิดเช่นนี้" เซียวหลันยวนนิ่งงันไปครู่หนึ่ง

"แล้วท่านอ๋องคิดอย่างไรกัน? พระชายาโกรธแล้ว แต่ที่นางโกรธก็สมควรแล้วมิใช่หรือ? ตอนนี้เดิมทีควรจะเป็นท่านอ่องที่ไปง้อนางนะ"

ชิงอีไม่เข้าใจว่าทำมท่านอ๋องจึงไม่ทำอะไรเลย

พระชายาไม่พูดด้วย ท่านอ๋องก็เลยไม่พูดด้วยหรือ?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน