อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 721

"ลัทธิเทพทำลายล้างเองก็เหมือนกำลังจะฟื้นคืนจากการล่มสลายแล้วด้วย พวกเขาถ้าออกมาสร้างความวุ่นวายอีก ก็จะยิ่งพาช่องโหว่ได้ง่าย" เสิ่นเสวียนเอ่ยขึ้นอย่างสงบ "ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านี้พวกเราเองก็หวาดผวากับลัทธิเทพทำลายล้างมาตลอด พวกเขามียอดฝีมือสกัดพิษ พวกเราไม่มีความสามารถต่อต้านในด้านนี้ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว พวกเรามียอดฝีมือในการแก้พิษ"

เรื่องนี้เขาเองก็ยังไม่เคยบอกกับจาวหนิง

แต่ว่าศัตรูคู่แค้นของเซียวหลันยวนในอดีตก็คือลัทธิเทพทำลายล้าง จาวหนิงเองก็จะตรวจสอบเรื่องของพ่อแม่ ลูกน้องของนางเองก็ติดพิษของลัทธิเทพทำลายล้างมา ช่วยชีวิตกลับมาได้อย่างยากลำบาก

จาวหนิงเองก็จะรับมือกับลัทธิเทพทำลายล้างด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงมีเป้าหมายเดียวกัน

เขาตัดสินใจจะกลับตระกูลเสิ่นเพื่อจัดการหนอนบ่อนไส้ภายในออกเสียก่อนแล้วค่อยติดต่อจาวหนิง ถึงตอนนั้นอ๋องเซียวเองก็ยังสามารถซ่อนขั้วอำนาจในเมืองหลวงแคว้นเจา พวกเขาสามารถร่วมมือกัน ได้

พี่ชายคนโตของเขา ทำไมถึงกลายเป็นเจ้าแท่นบูชาของลัทธิเทพทำลายล้างได้กัน?

เขาเกลียดพวกชั่วร้ายเหล่านั้นมากที่สุดแล้ว

เพราะภรรยากับลูกชายของเขาล้วนถูกพิษเล่นงานจนตาย

จะว่าไปบ้านของพวกเขาก็น่าเวทนาจริงๆ ทำเอาคนนอกตอนนี้ไม่รู้เลยว่าเขามีพี่ชายน้องสาวอยู่กี่คน

"ยอดฝีมือการแก้พิษ? เจ้าหมายถึงจาวหนิงหรือ?" ท่านผู้เฒ่าสงบใจลงมาแล้ว

"ถูกต้อง"

ท่านผู้เฒ่ารู้สึกคาดหวังกับฟู่จาวหนิงขึ้นทันที "แล้วตอนนี้นางอยู่ที่ไหนล่ะ? เจ้าทำไมไม่พานางกลับมา?"

ต้องจับแต่งงานเสียก่อน!

พอเป็นสามีภรรยากันแล้วจึงจะไว้วางใจเชื่อถือกันได้ ไม่เช่นนั้นจะวานคนอื่นมาช่วยเหลือได้อย่างไรกัน?

"นางยังมีเรื่องต้องทำอยู่" เสิ่นเสวียนคำนวณว่าฟู่จาวหนิงตอนนี้น่าจะอยู่ที่ไหน พอคำนวณไปครู่หนึ่ง "แต่ว่า ท่านแม่เป็นเช่นนี้ คงต้องให้นางรีบเข้ามาสักหน่อย"

"นางอยู่ที่ต้าชื่อไหม?"

"ไม่ นางอยู่ที่แคว้นเจา"

"ไกลขนาดนี้เชียว!" ท่านผู้เฒ่าตกตะลึงขึ้นอีกครั้ง "จะให้นางรีบกลับมาคงต้องใช้เวลานานมาก"

"นายท่าน หมอหวางมาแล้ว"

ด้านนอกมีเสียงของหลิวหั่วดังขึ้น

"อะไรนะ? หมอหวางไม่ใช่ว่าอยู่เมืองข้างๆ หรือ?" ท่านผู้เฒ่าตกตะลึง เขาคิดว่าต้องสองสามวันถึงจะมา

"ข้าระหว่างทางเขียนจดหมายหาหมอหวางแล้ว ให้เขาช่วงนี้มาที่บ้านตระกูลเสิ่น คำนวณเวลาดู ตอนนี้เขาเองก็คงเข้าเมืองจักรพรรดิมาแล้ว"

เสิ่นเสวียนเดาว่าสถานการณ์ในบ้านน่าจะไม่ดีนัก พอคิดถึงหมอฉงหมอหลิว เขาก็รู้สึกว่ายังไม่รับประกัน จึงเขียนจดหมายให้กับหมอหวางที่อยู่ห่างออกไปหน่อย

ตอนที่เสิ่นเสวียนจัดการเรื่องในบ้านตระกูลเสิ่น ฟู่จาวหนิงในที่สุดก็ออกมาจากเขาอวี้เหิง

ตอนที่เซียวหลันยวนเข้ามารับ พอเห็นดวงตาเปล่งประกายและรอยยิ้มเจิดจ้าบนหน้าของฟู่จาวหนิง ก็รู้เลยว่านางครั้งนี้จะต้องได้อะไรจากในเขาอวี้เหิงมามหาศาลแน่นอน

พอมองไปยังพวกไป๋หู่ ทุกวันพวกเขาล้วนแบกถุงกระสอบสูงเท่าคนไว้ที่หลัง กดทับลงมาจนตัวเอียง ต่อมายังใช้เชือกลากกระดานไม้ แล้วบนกระดานไม้ก็ล้วนผู้หญ้าสมุนไพรไว้

คนเหล่านี้พอเดินเข้ามาก็ให้ความรู้สึกเหมือนขบวนพ่อค้าที่เพิ่งจะเลือกซื้อของเสร็จอย่างไรอย่างนั้น

แล้วยังดูอหังการอีกด้วย

ชิงอีถลึงตาโต

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน