อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 740

ในเมื่อคิดจะเอาของเหล่านี้ เช่นนั้นก็คือ ตัวตนฐานะก็ต้องมีความเป็นไปได้ที่จะช่วงชิงตำแหน่งจักรพรรดิอยู่บ้าง

องค์รัชทายาท องค์ชายอีกหลายคน ไม่แน่ว่ายังมีเสด็จอาสองคนนั้นอีกด้วย ในอดีดเสียตำแหน่งจักรพรรดิให้กับไท่ซ่างหวงไปจึงผูกใจเจ็บมาตลอด

ในอดีตอนที่ไท่ซ่างหวงยังอยู่ พวกเขาต่อให้จะไม่ยินยอมแต่ก็รู้ว่าแย่งมาไม่ได้ ตอนนี้พอเห็นว่าองค์จักรพรรดิโง่เง่าถึงเพียงนี้ ก็ไม่แน่ว่าจิตใจทะเยอทะยานอาจจะจุดติดขึ้นมาอีก รู้สึกว่าตนเองอาจจะมีโอกาสขึ้นมา

นี่ก็เป็นไปได้

แต่ในที่สุดก็เป็นคนเหล่านี้ วงแคบๆ ตรวจสอบไม่ยาก

"ท่านอ๋อง" ชิงอีเองก็ไม่ได้ดื้อแพ่งต่อเรื่องนี้ แต่กลับคิดไปถึงอีกจุดหนึ่ง "คิดไม่ถึงเลย ว่าพระชายากับลู่เจิ้งสองตระกูลจะยังมีที่มาในจุดนี้ด้วย" ถ้าพระชายารู้ว่าตอนนั้นสองตระกูลนี้ช่วยเหลือพ่อแม่นางหนีออกจากเมืองหลวงไว้พอดี เช่นนั้นจะไม่มองตระกูลลู่เจิ้งเป็นผู้มีพระคุณหรือ?

จะว่าไป พระชายาก็ดีกับลู่ทงเจิ้งหยางขนาดนี้ ถ้ารู้เรื่องนี้ขึ้นมา หลังจากนี้จะยิ่งดีกับพวกเขามากขึ้นไหมนะ?

เซียวหลันยวนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาหน่อยๆ ทันที

"เรื่องนี้ยังไม่ต้องบอกนาง"

"แต่จะบอกกับสองตระกูลลู่เจิ้งไหม? พวกเขายังตรวจสอบไม่ได้เลยว่าใครที่จะสังหารคุณชายสองคนนี้"

"ยังไม่ต้องบอก"

เซียวหลันยวนลุกขึ้นยืน ยังรู้สึกหงุดหงิดหน่อยๆ "พาสองคนนั้นกลับเมืองหลวงไปด้วยกัน"

จะว่าไป เอาเป็นว่าคอยคุ้มกันความปลอดภัยให้พวกเขาก็แล้วกัน

คนเบื้องหลังอาจจะคิดไม่ถึง แม้จะรู้แล้วว่าสองตระกูลนี้ตอนแรกเคยช่วยสามีภรรยาตระกูลฟู่ออกจากเมืองหลวง ในบางความหมายสองตระกูลนี้ก็เป็นศัตรูของเขาไปแล้ว แต่คงคิดไม่ถึงว่าเซียวหลันยวนจะเข้าปกป้องคนทั้งสองนี้ไว้ด้วย

เซียวหลันยวนเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เขาคงขี้เกียจจะสนใจว่าพวกเขาจะเป็นหรือตาย

ชิงอีเห็นว่าเขาไม่คิดจะพูดต่อแล้ว และเห็นเขาเดินไปนั่งลงข้างเตียง ดูแล้วเหมือนคิดจะนอนแล้ว จึงลุกขึ้นยืน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน