อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 753

พระสัสสุระเองก็จำใจ ให้ฮองเฮาสั่งคนรอบๆ ถอยไปก่อน จากนันจึงเล่าเรื่องของหมู่บ้านกุยเซี่ยวออกมา

ฮองเฮาพอได้ยิน ก็รู้สึกเหมือนเลือดจะพุ่งทะลักขึ้นด้านบน นางอย่างจะสะกด แต่ก็สะกดไม่อยู่

"พรวด!"

ฮองเฮากระอักเลือดออกมา

"ฮองเฮา!"

พระสัสสุระตกตลึง

ทำไม ทำไมฮองเฮาจึงกระอักเลือดกัน? วันนี้พวกเขาทั้งบ้านกระอักเลือดติดๆ กันเลย

"ความหมายของท่านคือ" ฮองเฮาจ้องเขม็งเขา "หมดเกลี้ยงเลยหรือ? ถูกทำลายหมดแล้ว? ไม่เหลือไว้แม้แต่คนเดียว? หมู่บ้านกุยเซี่ยวเองก็ถูกเผาไปแล้วหรือ?"

"ถูกต้อง โดนยกไปหมดแล้ว" พระสัสสุระก้มหน้าต่ำ

"น้ำพักน้ำแรงหลายปีของข้า!" ฮองเฮายกเตาอังมือใบหนึ่งฟาดไปทางเขา โมโหจนหน้าเบี้ยวไปหมด "ตั้งหลายปี! ข้าบอกให้ส่งคนไปคอยคุ้มกัน แต่ท่านบอกว่าคนของท่านเองเชื่อถือได้ แล้วท่านบอกว่าเจียงจี๋คอยดูแลอยู่ทางนั้นจะไม่เกิดปัญหา!"

"ฮองเฮา"

"อันที่จริง พวกเจ้าหลายปีมานี้ก็เลี้ยงเสียข้าวสุข! ข้าให้พวกเจ้ากินดื่มเล่นสนุกอันอย่างสุขสบายไร้กังวล! ตอนแรกเจ้าบอกว่าที่คอยไปหาแต่สาวงามมันเป็นแค่ฉากบังหน้า สองปีนี้ท่านกล้าพูดไหม ว่าท่านไม่ได้เอาแต่สนุกกับหญิงสาวอยู่ทุกวี่วัน!"

นางผิดเอง

คนจากบ้านฝ่ายหญิงพวกนี้ปล่อยปละไม่สนใจไม่ได้เลย!

จักรพรรดิเคยบอกว่า ว่าให้เขารับช่วงต่อ แต่พระสัสสุระกับเจียงจี๋ล้วนบอกกันว่า ต่อให้นางหลังจากนี้ขึ้นเป็นไทเฮา ในมือก็ยังมีขั้วอำนาจของตนเองอยู่!

หมู่บ้านกุยเซี่ยวอยู่ในมือคนตระกูลเจียงตลอด

แล้วตอนนี้ล่ะ?

"คนทั้งหมดหนีออกมาไม่ได้เลย แล้วตายอยู่ในนั้นหมดไหม? แล้วเจียงจี๋นั่นหนีออกมาได้อย่างไร?"

"ที่นั่นไม่ใช่ว่ามีอุโมงลับที่มีแต่พวกเรารู้อยู่ทางหนึ่งหรือ? จี๋เอ๋อร์เขาก็ปางตาย ถึงหนีออกมาจากที่นั่นได้"

ฮองเฮาโมโหจนหน้ามืด

"คนทั้งหมดล้วนถูกทำลาย มีแต่เขาที่หนีออกมาได้คนเดียวหรือ? ไม่มีคนอื่นเลย?"

"น่าจะไม่มีกระมัง"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน