อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 758

ตอนที่เข้าใกล้เมืองหลวง คนรอบๆ ก็เพิ่มมากขึ้น แล้วยังมีบางส่วนที่เข้ามาสำรวจ รู้ว่าคงปิดบังอ๋องเจวี้ยนไม่ได้ จึงไม่มีปิดบังอำพรางแต่อย่างใด

กระทั่งมีบางส่วนกล้าเข้ามาทักทายอีกด้วย

"อ๋องเจวี้ยนไปที่ไหนมาหรือจึงเพิ่งกลับเมืองหลวง? ออกจากเมืองหลวงไปเป็นเดือนเลย"

เซียวหลันยวนได้ยินคำทักทายที่ด้านในรถม้า แต่ก็นิ่งงันไม่ส่งเสียง

"ใครน่ะ?" ฟู่จาวหนิงถามเขาเสียงต่ำ

"ฟังจากเสียง คงเป็นลูกชายคนโตของบ้านหวางเก๋อเหล่า" เซียวหลันยวนเอ่ยตอบเสียงต่ำ

ฟู่จาวหนิงพอได้ยินคำว่าหวางเก๋อเหล่า ในความทรงจำจู่ๆ ก็มีเรื่องหนึ่งแล่นออกมา

หวางเก๋อเหล่าเป็นตาแก่ตัณหากลับคนหนึ่งนี่นา

ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าของร่างเดิมยังเคยเจอด้วย คุณหนูฟู่ตอนนั้นได้ยินว่าเซียวเหยียนจิ่งไปที่วัดบนเขาแห่งหนึ่ง จึงคิดจะตามไป แล้วยังคิดว่าที่วัดนั่นเผาธูปได้แม่นยำอีกด้วย จึงหวังว่าพระพุทธเจ้าจะช่วยปกป้องท่านปู่ให้หายวันหายคืน

แต่ว่านางก็ถูกพวกคุณชายที่ตามเซียวเหยียนจิ่งไปพวกนั้นหลอกเอา พอไปได้ครึ่งทางเจอกับคนหลายคนนางจึงถามดู พอรู้ว่าถูกหลอกก็เตรียมจะหมุนตัวกลับ

ตอนนั้นฝนก็ตกลงมา

ด้านหลังมีรถม้าขับเข้ามา คนบนรถม้าบอกให้นางติดรถไปด้วย

บนรถม้าก็คือหวางเก๋อเหล่า

ตอนนั้นฟู่จาวหนิงยังไม่รู้จัก คิดว่าเป็นชายชราที่ดูเมตตาปราณีคนหนึ่ง แต่นางเองก็ยังรู้ว่าต้องเลี่ยง จึงบอกว่าจะไปปนั่งกับคนขับด้านนอก

แต่หวางเก๋อเหล่าก็ยืนหยัดจะให้นางนั่งเข้าไปในรถม้า

ในรถม้า เขาเอาแต่จ้องมองพิจารณาตัวนาง ผ่านไปพักหนึ่งก็พูดกับนางว่า ถ้าหากรัฐทายาทเซียวไม่อยากจะแต่งงานกับเจ้า เจ้าพิจารณาไปอยู่กับข้าได้นะ อย่างน้อยข้าก็รับประกันเรื่องปากท้องเครื่องนุ่งห่มไม่มีปัญหาได้

ถุด!

คุณหนูฟู่ตอนนั้นพอได้ยินคำนี้ก็ถีบเขาไปทีหนึ่งจากนั้นจึงร้องให้หยุดรถม้า กระโจนลงรถแล้ววิ่งหนี

ตอนนี้พอได้ยินชื่อหวางเก๋อเหล่า ความทรงจำช่วงนี้ก็แล่นเข้ามาในสมอง หน้าฟู่จาวหนิงก็ดำมะเมี่ยมไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน