อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 759

"เจ้าพูดไร้สาระ! ข้าไม่ได้คิดเช่นนั้นเสียหน่อย!"

หวางต้าหลางพอได้ยินคำพูดฟู่จาวหนิงก็โมโหร้อนรนขึ้นมา

แม้เขาที่เข้ามาสืบหาที่พักของอ๋องเจวี้ยนก็ดูจะมีเจตนาไม่ดีอยู่บ้าง ยิ่งไปกว่านั้นยังรู้ว่าการเดินทางของอ๋องเจวี้ยนครั้งนี้น่าจะทำให้องค์จักรพรรดิระแวงมากขึ้นไปแล้ว

พ่อของเขาก็เคยวิเคราะห์ที่บ้านมาแล้ว บอกว่าองค์จักรพรรดิก่อนหน้านี้พยายามจะรักษาความสัมพันธ์พี่น้องกับอ๋องเจวี้ยนอยู่ จึงแสดงออกถึงความใจกว้างและใจดีของเขา แต่หลังจากอ๋องเจวี้ยนเดินทางครั้งนี้ก็น่าจะรักษาไว้ไม่อยู่แล้ว

องค์จักรพรรดิเองก็อยากรู้ว่าไท่ซ่างหวงทิ้งอะไรไว้ให้กับอ๋องเจวี้ยน และก็อยากรู้มากว่าอ๋องเจวี้ยนไปที่ไหนมากันแน่

ใครที่สืบเรื่องนี้ออกมาได้ กระทั่งเป็นการสร้างปัญหาให้กับอ๋องเจวี้ยน ก็ถือว่าเป็น "ขุนนางภักดี" ต่อองค์จักรพรรดิแล้ว

ถึงอย่างไรก็ต้องทำให้องค์จักรพรรดิเบิกบานได้แน่นอน

แล้วไม่ใช่หรือ หวางต้าหลางพอเห็นรถม้าของอ๋องเจวี้ยนจึงพุ่งเข้ามาทันที

แต่ตอนนี้เขาก็ถามอะไรออกมาไม่ได้เลย กระทั่งเสียงของอ๋องเจวี้ยนก็ยังไม่ได้ยิน เขาก็ถูกฟู่จาวหนิงหยามหมิ่นเสียแล้ว

"เจ้าไม่ได้พูดหรอก แต่ท่าทีของเจ้ามันเป็นเช่นนี้"

ฟู่จาวหนิงนั่งอยู่ในรถม้า กระทั่งม่านก็ยังไม่คิดจะเลิกออก

"เจ้านี่มันตลกจริงๆ เจ้าถามว่าท่านอ๋องของข้าจะไปไหน แล้วท่านอ๋องของข้าต้องเล่าเส้นการเดินทางปาวๆ ให้เจ้าฟังหรือ? ใครให้หน้าเจ้ากัน สารเคลือบหน้าถึงได้หนาเสียขนาดนี้ ขึ้นรถม้าพวกเรามาขออะไรกินหรือไรกัน?"

พรวด

แม้จะไม่รู้ว่าสารเคลือบหน้าแปลว่าอะไร แต่หนังหน้าหนาจนขึ้นรถม้ามาขออะไรกิน พวกเขาฟังเข้าใจอยู่

"เจ้าเจ้าเจ้า..."

"ข้าคือพระชายาอ๋องเจวี้ยน ทำไม หนังหน้าพ่อของเจ้าหวางเก๋อเหล่ามันหนากว่า จนค้ำตัวเจ้ามาชี้หน้าเรียกพระชายาว่าเจ้าเจ้าเจ้าได้หรือ?"

เสียงของฟู่จาวหนิงส่งออกมาอีกครั้ง

หวางต้าหลางพอคิดถึงจุดลงเอยของบ้านจ้าวเฉิน แม้จะโมโหจนแทบกระอักเลือด แต่ก็จำใจต้องกล้ำกลืนลงไปก่อน

"มิกล้า!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน