อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 804

ไทเฮาสีหน้าดูไม่ค่อยมีความสุขเท่าไรนัก

"องค์จักรพรรดิ ท่าเมื่อครู่บอกว่าคิดจะจัดให้องค์หญิงหนานฉือไปหลบร้อนที่เขาเมฆอรุณและไปดูทิวทัศน์ที่นั่น แล้วจะให้อ๋องเจวี้ยนไปอยู่เป็นเพื่อนหรือ?"

องค์จักรพรรดิมาพูดเรื่องนี้กับฮองเฮา และคิดจะให้ไทเฮาไปด้วยกัน เพราะต้องพาไทเฮาออกไปด้วยเท่านั้น อ๋องเจวี้ยนจึงจะปฏิเสธไม่ได้

ถึงตอนนั้นให้อ๋องเจวี้ยนไปกับไทเฮา องค์หญิงหนานฉือก็แค่ติดตามไปด้วย อ๋องเจวี้ยนจะพูดอะไรได้อีก?

เขาถ้าปฏิเสธไทเฮา เช่นนั้นก็ถือว่าเนรคุณ

"เสด็จแม่ ท่านไม่ใช่บอกว่าช่วงนี้ในวังร้อนหรอกหรือ? ตอนนี้ที่เขาเมฆอรุณอากาศดีมาก ไม่ร้อนไม่หนาว ยิ่งไปกว่านั้นทั้งภูเขายังเต็มไปด้วยดอกไม้บานอีก ไปอยู่ที่นั่นสักสองสามวัน อารมณ์ก็น่าจะดีขึ้น ส่วนเรื่องอายวน ข้าเองก็ไม่ใช่ว่าคิดเพื่อเขาหรอกหรือ?"

"คิดเพื่อเขา?" ไทเฮาเหล่ตามองเขา

องค์จักรพรรดิคิดเพื่ออ๋องเจวี้ยน?

"ใช่แล้ว เสด็จแม่ท่านลืมแล้วหรือ? อายวนแต่ก่อนตอนหน้าร้อนก็อยู่ที่ยอดเขาโยวชิง เมื่อไรกันที่เขาเคยอยู่ที่เมืองหลวง?"

"เจ้าพูดมาเองก็ถูกต้อง"

ไทเฮาตกตะลึงไปครุ่จึงคิดขึ้นมาได้

หลายปีมานี้อ๋องเจวี้ยนล้วนพักฟื้นอยู่ที่ยอดเขาโยวชิง บอกว่าอากาศร้อนในเมืองหลวงร่างกายของเขารับไม่ไหว

"ตอนนี้มีพระชายาอ๋องเจวี้ยนอยู่ ดูท่าร่างกายของอายวนจะดีขึ้นกว่าแต่ก่อนแล้ว เขาเองก็ไม่ได้พูดเลยว่าจะกลับไปยอดเขาโยวชิง แต่ข้าคิดว่าเขาอยู่ในเมืองหลวงคงไม่สบายนัก สู้ติดตามเสด็จแม่ไปหนีร้อนที่เขาเมฆอรุณดีกว่า นี่ไม่ใช่ยิงนัดเดียวได้นกสองตัวหรอกหรือ?"

ไทเฮาเองก็ไม่มีคำจะคัดค้าน

ฟังแล้วเหมือนจะดีกับอ๋องเจวี้ยนจริงๆ

"ยังมีองค์หญิงหนานฉือนั่นอีก ที่มาครั้งนี้ คงไม่ได้ออกไปเร็วๆ นี้แน่ เดินทางมาตั้งไกล คงต้องพักอยู่ระยะหนึ่ง ถึงอย่างไรก็ยังไม่รู้เป้าหมายที่นางมาแคว้นเจานี้ แล้วการให้นางอยู่แต่ในเมืองหลวง ข้าไม่ควรจะไปคบค้าด้วยเสียหน่อยหรือ?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน