อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 805

ค่ำของวันถัดมา องค์หญิงหนานฉือก็เดินทางเข้ามาในเมืองหลวง

สองข้างถนนแน่นขนัดไปด้วยประชาชน พวกเขาล้วนรู้สึกอยากรู้อยากเห็นกับองค์หญิงหนานฉือ อยากจะเห็นว่าองค์หญิงหนานฉือหน้าตาเป็นอย่างไร

องค์หญิงหนานฉือการเคลื่อนไหวครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก

"ไม่ใช่บอกว่าแคว้นหนานฉือกู่จนมากหรอกหรือ?"

มีประชาชนไม่ค่อยเข้าใจ มองขบวนยิ่งใหญ่อลังการตรงหน้า ถลึงตาอ้าปากครั้ง

รถม้าที่บรรทุกลังใช้เชือกมัดไว้จนเต็มขบวนยาว องครักษ์ที่สง่างามบนม้าตัวสูง อัญมณีล้ำค่าไข่มุกล้ำค่าขนาดใหญ่ที่มีธงปักสะบัดไปมา แล้วยังมีรถม้าสี่เหลี่ยมที่สีสันสวยสดด้านหน้าขบวนคันนั้นอีก

รถม้าคันนั้นมีเจ้าค้ำหลังคาโค้ง แขวนม่านผ้าไหมที่มันขลับเหมือนเปลือกหอย ตอนนี้ทั้งหมดถูกม้วนขึ้นมา ดุมที่กลัดม่านไว้เป็นไข่มุกขนาดใหญ่ และยังแขวนไว้ด้วยเปลือกหอยเล็กๆ หลากสีสัน

หญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่บนรถม้า รวมผมสูงที่แตกต่างกับแคว้นเจาของพวกเขา เผยหน้าผากสว่างใส บนหน้าผากมีเครื่องประดับปะการังและไข่มุกที่สวยงาม สวมชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อน ด้านบนยังประดับไว้ด้วยไข่มุก

ในอ้อมกอดนางยังมีแมวสีขาวหิมะอีกตัวหนึ่ง แมวตัวนั้นดูขี้เกียจ ตอนที่มองมาก็จะเห็นดวงตาสีน้ำเงินทึม ขนทั้งร่างดูอ่อนนุ่ม ไม่มีสีใดเจือปน ดูแล้วรูปร่างทั้งล้ำค่าและงดงาม

บนหน้าหญิงสาวยังสวมผ้าบางไข่มุก มองเห็นแค่ดวงตาโตกับขนงาม จมูกสูงโด่ง

แต่นางคอเรียวยาว สองไหล่กลมมน แผ่นหลังบาง ดุแล้วรูปร่างเล็กสูงโปร่ง

"นี่คือองค์หญิงหนานฉือกระมัง?"

"น่าจะใช่แล้ว"

"ซู๊ด ถึงจะยังไม่เห็นหน้าตาองค์หญิงหนานฉือชัดเจน แต่พอมองเช่นนี้ จะต้องเป็นสาวงามแน่ๆ"

จริง ยังเห็นหน้าไม่ชัดก็รู้สึกลุ่มหลงเสียแล้ว

นี่จะต้องเป็นสาวงามคนหนึ่งแน่ๆ

ด้านหลังรถม้าองค์หญิงหนานฉือยังมีรถม้าอีกหลายคัน บนรถม้ามีหญิงสาวนั่งอยู่ส่วนหนึ่ง สวมเสื้อผ้าสวยงาม แต่งตัวกันสวยเพริศพริ้ง

และเพราะรถม้าไม่ได้มีการปิดบัง พวกนางยืนอยู่ด้านบนยังแกว่งแขนขยับสะโพกเบาๆ ไข่มุกอัญมณีบนหัวบนตัวแกว่งไกวอยู่บนตัว แสดงความเบิกบานกันออกมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน