อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 811

เซียวหลันยวนเองก็เข้ามาแล้ว

"สวมชุดที่เป็นแสงไหลนั่นเถอะ" เขาพอเข้ามาก็เห็นสองสาวใช้กำลังเลือกชุดออกมาให้ฟู่จาวหนิงดู จึงเอ่ยปากขึ้น

ฟู่จาวหนิงกลับรู้สึกประหลาดใจ "ไม่ต้องสวมพวกชุดพิธีของพระชายาอะไรพวกนั้นแล้วหรือ?"

ถึงอย่างไรก็เข้าไปร่วมงานเลี้ยงในวัง ครั้งที่แล้วเข้าวังนางสวมเข้าไปก็กำเริบเสิบสานพอควร ไม่ได้ทำตามขนมธรรมเนียมเท่าไร แต่ตอนนี้มีองค์หญิงหนานฉืออยู่ด้วย ก็รู้สึกว่าควรจะสวมให้เป็นทางการหน่อยดีกว่าไหม?

นางมองเซียวหลันยวน ชายคนนี้อยู่ในชุดคลุมผ้าฝ้ายสีม่วงปักทอง เข็มขัดทองหม่น บนชุดคลุมผ้าฝ้ายปักมังกรหกกรงเล็บไว้ น่าจะเป็นชุดทางการของท่านอ๋องในแคว้นเจา

แล้วนางไม่ต้องสวมหรือ?

พอได้ยินนางถามเช่นนี้ หงจั๋วกับเฝิ่นซิงก็ล้วนมองไปทางเซียวหลันยวน

ฟู่จาวหนิงได้สติกลับมาทันที

ดังนั้นนี่หมายความว่าอะไร "ท่านคิดว่าข้าไม่ควรสวมหรือ?"

อันที่จริงก็มีชุดราชสำนักของนางอยู่ แต่เซียวหลันยวนไม่ให้สาวใช้นำมาให้นางใส่?

"ข้า"

"ข้าไม่คู่ควรกระมัง?" ฟู่จาวหนิงสองมือกอดอก เอนตัวไปข้างโตีะ เชิดคางเล็กๆ ใส่เขา

หงจั๋วกับเฝิ่นซิงรู้สึกว่าท่าทางขอนี้ของนางเหมือนกำลังจะทะเลาะกันยกใหญ่แล้ว

สาวใช้สองคนล้วนหดคอลง ถอยออกไปก้าวหนึ่ง

ท่านอ๋อง เรื่องนี้ท่านต้องจัดการเองแล้วนะ

เซียวหลันยวนไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร

"ก็ได้ ข้าจะสวมชุดนี้"

ฟู่จาวหนิงมองท่าทางของเขา ในใจก็รู้สึกเย็นชา ขี้เกียจจะพูดอะไรขึ้นมาทันที หมุนตัวเดินไปหยิบชุดกระโปรงนั้น

จะไปสนใจทำไมว่าเป็นชายาเอกชายารอง ถึงอย่างไรนางก็ไม่ต้องใส่แล้วยืนกับเขา เช่นนั้นนางจะใส่อะไรก็ได้ทั้งนั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน