อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 816

ยิ่งไปกว่านั้นบนชุดกระโปรงยังประดับเต็มไปด้วยอัญมณีไข่มุก ดูสูงสง่าอย่างมาก แล้วยังขับเด่นฟู่จาวหนิงสุดๆ อีกด้วย

หงจั๋วกับเฝิ่นซิงตะลึงงันไป

"พระชายา สวยมากจริงๆ"

"ใช่เลย ชุดกระโปรงนี้สวยยิ่งกว่าชุดแสงไหลนั่นเสียอีก"

ฟู่จาวหนิงโบกแขนเสื้อเบาๆ "เย็นสบายมากเลย"

จะสวยแค่ไหนนางไม่ได้สนใจมากนัก หลักๆ คือไม่รู้ว่าเนื้อผ้าคืออะไร หลังจากสวมแล้วทั้งเบานุ่มและระบายลมดี เย็นสบายสุดๆ

"กระทั่งข้าน้อยยืนอยู่ที่นี่ยังรู้สึกว่าเย็นสบายเลย"

"ใช่เลยใช่เลย มองแล้วรู้สึกเย็นสดชื่อเหมือนน้ำทะเลสาบเลย"

หงจั๋วกับเฝิ่นซิงเองก็ทอดถอนใจชื่นชมไม่ขาดปาก

"ยิ่งไปกว่านั้นชุดกระโปรงนี้พระชายาใส่แล้วกลับพอดีเลย" หงจั๋วเอ่ยขึ้น

ฟู่จาวหนิงเองก็รู้สึกเกินคาด พอเห็นเช่นนี้ เซวียนหยวนซือตอนอายุยังน้อยน่าจะพอพอกับนาง

รอจนนางแต่งหน้าเสร็จ ยืนขึ้นหน้ากระจก หงจั๋วตาเคลิบเคลิ้มไปแล้ว

"พระชายาเป็นคนที่สวยที่สุดเท่าที่ข้าน้อยเคยเห็นมาจริงๆ"

สวยเพริศพริ้งเอามากๆ

ฟู่จาวหนิงเองก็เตรียมจะติดของบางส่วนไป พอได้ยินก็ยิ้ม "ปากหวาน"

แต่ตอนนี้เองนางก็อดคิดถึงองค์หญิงหนานฉือขึ้นมาไม่ได้ และไม่รู้ว่าทางฝั่งองค์หญิงหนานฉือจะเป็นอย่างไรบ้าง

จะมากน้อยก็ยังรู้สึกอยากรู้อยากเห็นอยู่

เซียวหลันยวนตอนเข้ามานั่งอยู่บนเกี้ยวเบาถูกแบกเข้ามา

เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ก่อนหน้านี้เป็นชุดคลุมสีม่วงเข้ม ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีฟ้าสว่างปักอินทรีสีเงินไว้

"ท่านอ๋องอยากจะแต่งให้ขับเด่นพระชายาสินะเพคะ?" หงจั๋วถามเสียงแผ่ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน