อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 817

ยังจำตอนงานเลี้ยงครั้งที่แล้วได้ อ๋องเจวี้ยนกับพระชายาสามีภรรยาพอปรากฎตัว ก็งามสะพรั่งไปทั้งงาน

ครั้งนี้พวกเขาก็คาดหวังไว้สูงเช่นกัน

เดิมคิดว่าจะเห็นอ๋องเจวี้ยนจูงมือพระชายาเดินเคียงมาด้วยกัน แต่ที่คิดไม่ถึงก็คือ คนที่เดินเข้ามามีเพียงพระชายาอ๋องเจวี้ยนคนเดียว

นางดูสง่างาม ตอนที่เดินเข้ามาชุดสีฟ้าบนตัวก็ราวกับตะวันเฉิดฉายกลางนภา เพียงพริบตาก็ทำให้คนรู้สึกว่าเบื้องหน้าสว่างไสว ดูผ่อนคลายสบายๆ

ตอนเริ่มรู้สึกว่าผ่อนคลายสบาย แต่พอมองอย่างละเอียด ก็พบว่ามันดูหรูหราอย่างมาก!

ด้ายเงินบนกระโปรง ประดับไว้ด้วยอัญมณีไข่มุก ระหว่างที่นางเดินก็เปล่งแสงที่น่าหลงใหลออกมา

มีคนมองออกถึงความพิเศษ

"ชุดกระโปรงของพระชายาอ๋องเจวี้ยน เหมือนจะแตกต่างจากที่พวกเราเห็นกันบ่อยๆ นะ"

ชุดกระโปรงนี้ขับเด่นทรวดทรงท่อนบน แล้วยังขับช่วงเอวออกมาด้วย แตกต่างกับชุดกระโปรงพันหน้าอกหน้าร้อนของพวกนาง มองแล้วยิ่งเผยรูปร่างออกมาอย่างแจ่มชัด

คอเสื้อไขว้นั้นเห็นได้บ่อย แต่ที่รวบเอวขึ้นสูงก็ทำให้กระโปรงดูยาวเอามากๆ ขับเด่นให้คนดูตัวสูงขึ้นพอควร

ดูมีบุคลิกอย่างมาก

พอเห็นชุดกระโปรงปลิวสยายยังรู้สึกได้ว่าเนื้อผ้าเบามาก ดึงดูดพวกเขาไปในทันที ดูแล้วรู้สึกเย็นสบายมาก หลักๆ คือเนื้อผ้าแบบนี้พบเห็นได้ยากมาก พวกนางเองไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

ดังนั้น ถัดจากคราวที่แล้วที่พระชายาอ๋องเจวี้ยนสวมชุดแสงไหล มาครั้งนี้ก็ยังสวมชุดที่ดูล้ำค่าขึ้นอีกหรือ?

ชั่วพริบตา เหล่าฮูหยินคุณหนูท่านหญิงก็ริษยากันขึ้นมาทีเดียว

หญิงสาวสนใจจุดนี้กัน ดังนั้นจึงเห็นคุณค่าของสิ่งเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็ว

ยิ่งไปกว่านั้น ฟู่จาวหนิงที่เว้นช่วงไม่เจอกันครึ่งปี ความรู้สึกทางใบหน้ารูปลักษณ์ก็ยกระดับขึ้นไปอีกชั้น ใบหน้านางแจ่มจรัสขึ้น รูปหน้าเองก็สมบูรณ์เกินไปแล้วกระมัง?

ใบหน้านั้น เป็นเหมือนไข่มุกราตรีจันทร์กระจ่างจริงๆ สามารถดึงดูดสายตาคนทั้งหมด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน