อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 818

ตอนนั้นอ๋องเจวี้ยนยังเป็นชายหนุ่มอยู่

ครั้งนั้นก็มีข่าวลือเป็นระลอกๆ แต่เพราะตอนนั้นอ๋องเจวี้ยนกลับมาแค่ไม่กี่วัน และไม่ได้เปิดเผยหน้าตาเท่าไรนัก ไม่นานก็กลับยอดเขาโยวชิงไป ดังนั้นทุกคนจึงไม่ได้ลือต่อ

ตอนนี้มีคนคิดถึงเรื่องในอดีตขึ้นมาอีกครั้ง ก็ยิ่งตกตะลึงไป

"หลายปีมานี้ใบหน้ายังต้องพันผ้าไว้อีกหรือ? นี่มันเน่าเฟะมาโดยตลอด หรือก็คือถ้าไม่พันไว้จะมาพบปะผู้คนไม่ได้เลยสินะ?"

"คงจะน่ากลัวมากกระมัง?"

ไม่ใช่คนทั้งหมดที่จะกล้าวิพากษ์วิจารณ์อ๋องเจวี้ยน เพียงแต่มีบางส่วนที่อยู่ห่างออกไปหน่อย นั่งอยู่ในหลืบมุม รู้สึกว่าอ๋องเจวี้ยนน่าจะไม่ได้ยิน ถึงได้กล้าพูดเสียงเล็กกันออกมา

"ข้าเองก็รู้สึกเป็นไปได้มากว่าใบหน้านั้นคงจะน่ากลัวมาก ไม่เช่นนั้นตัวตนฐานะอย่างอ๋องเจวี้ยน หล่อเหลาขนาดนี้ ต่อให้มีแค่แผลเป็นเล็กๆ ก็คงไม่ส่งผลกระทบอะไร ถึงอย่างไรก็มีคนอยากแต่งงานกับเขาอยู่แล้ว แต่เจ้าลองคิดดู หลายปีมานี้ มีแค่ท่านอหญิงอวิ๋นเหยาที่อยากจะแต่งกับเขา ไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่ท่านหญิงแล้ว แต่เป็นซ่งอวิ๋นเหยา"

การคาดเดาเช่นนี้ทำให้คนรู้สึกใกล้เคียงความจริง

ยังมีอีกหนึ่งความจริง...

"อ๋องเจวี้ยนนั่งเกี้ยวเบาถูกยกเข้ามา ก่อนหน้านี้ก็ได้ยินว่าเขาร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ไม่ดีขึ้นมาโดยตลอด เป็นไปได้ว่าอาจจะค่อยๆ เลวร้ายลง ยังมีคนบอกว่าอ๋องเจวี้ยนจะอยู่ไม่ถึงอายุสามสิบด้วยซ้ำ ตอนนี้พอเห็นเขาก็ไม่ใช่ว่าย่ำแย่แล้วหรือ? เดินเหินไม่ได้แล้วใช่ไหมนั่น?"

"ร่างกายเขาตอนนี้น่าจะเหมือนเดินลงทางลาดแล้วกระมัง?"

"ดูแล้วน่าจะใช่ พวกเจ้าดูพวกเจ้าดูสิ เข้าประตูตำหนักมาแล้วก็แต่ก็ยังไม่ลงจากเกี้ยวเบาเลย!"

พวกเขาคงรอเข้าที่นั่งในตำหนักนี้กระมัง ตอนนี้ทุกคนกำลังรอ แต่ในตำหนักก็มีเก้าอี้แล้ว ว่ากันตามหลักการ ที่ประตูอ๋องเจวี้ยนควรจะลงจากเกี้ยวเบาแล้วลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาสิ นี่คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกยกแบกเข้ามา!

ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดล้วนลุกขึ้น มองไปทางอ๋องเจวี้ยน

องค์จักรพรรดิฮองเฮาไทเฮาพวกเขายังไม่เข้ามา ที่นี่อ๋องเจวี้ยนมีฐานะสูงที่สุด ดังนั้นตอนที่พวกเขาเข้ามาคนทั้งหมดจึงล้วนลุกขึ้นยืน

"คารวะอ๋องเจวี้ยน พระชายาอ๋องเจวี้ยน"

แม้ว่าคนทั้งหมดจะกำลังมองว่าอ๋องเจวี้ยนจะลงจากเกี้ยวตอนไหน แต่ก็ไม่กล้ารีรอ ตอนนี้ยังรีบเข้ามาคารวะกับพวกเขา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน