อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 824

เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงยานคาง "หนิงหนิง หลักการตื้นๆ แค่นี้เจ้ายังไม่เข้าใจหรือ? เพราะว่านางเป็นฮองเฮา ตำแหน่งสูงกว่าเจ้าอย่างไรล่ะ นางพูดจาเรื่อยเปื่อยได้ แต่เจ้าห้ามทำ"

ฟู่จาวหนิงทนขำ "โอ้ ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว"

อ๋องเจวี้ยนต่อคำมาอีกว่า "แต่เรื่องที่นางมาจับพี่น้องให้เจ้านี้ข้าไม่ยอมรับ"

"ทำไมท่านไม่ยอมรับล่ะ?" ฟู่จาวหนิงเองก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดเช่นนี้ จึงถามออกไปอย่างอยากรู้อยากเห็น

คนทั้งหมดล้วนมองมาทางอ๋องเจวี้ยน

อ๋องเจวี้ยนทำไมถึงไม่ยอมรับ? ไม่เห็นหรือว่าองค์หญิงหนานฉือสวยขนาดไหน? ผู้ชายน่ะ จะต้องยอมโอบซ้ายกอดขวาอย่างแน่นอน องค์หญิงหนานฉือกับฟู่จาวหนิงเป็นสองยอดสาวงามที่สุดในนี้แล้ว ถ้าหากทั้งสองคนเป็นของเขา โฮ่โฮ่โฮ่ นั่นมันเป็นเรื่องสุดยอดที่ทำเอาเลือดกำเดาไหลเลยทีเดียว

เหล่าชายหนุ่มในงานทั้งหมดล้วนอิจฉากันแทบคลั่ง

อ๋องเจวี้ยนเองก็ขี้เกียจจะพูด "เพราะข้าไม่อยากมีคนมาเรียกข้าว่าพี่เขยมากขึ้นน่ะสิ พอถึงตอนปีใหม่ที่ต้องแจกแต๊ะเอีย ข้าคงได้แคะกระปุกแแน่"

"พรวด"

ตอนนี้มีคนกลั้นไม่ไหว หัวเราะก๊ากออกมาแล้ว

กระทั่งไทเฮาเองก็ยังอดขำขึ้นมาไม่ได้

ฟู่จาวหนิงเลิกคิ้วใส่เซียวหลันยวน นี่พูดอย่างกับเป็นเรื่องจริงเลยนะเนี่ย

ฮองเฮาเดือดขึ้นมาแล้ว "อ๋องเจวี้ยน เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น..."

"แล้วความหมายของฮองเฮาคืออะไร?" น้ำเสียงอ๋องเจวี้ยนขรึมลงมา ตัดบทนาง น้ำเสียงเย็นชา "องค์จักรพรรดิรับปากเสด็จพ่อไว้แล้วว่าจะไม่มาสอดเรื่องส่วนตัวของข้า แล้วท่านคิดจะมาควบคุมจวนอ๋องเจวี้ยนอย่างนั้นหรือ?"

คำพูดนี้มันช่าง...

ฮองเฮาหน้าเปลี่ยนสีอย่างรวดเร็ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน