อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 827

พอระบำจบ คนอื่นยังไม่ทันได้สติกลับมา หรือต่อให้ได้สติมาแล้วก็ไม่รู้ว่าควรมีปฏิกิริยาอย่างไร ก็ได้ยินเสียงปรบมือขึ้นมา

แปะๆๆๆ

พระชายาอ๋องเจวี้ยนยังวิจารณ์ขึ้นมาด้วย "ยอดเยี่ยม ระบำได้ดีจริงๆ ให้ความรู้สึกร่วมมากเลย"

ดีมากจริงๆ

แม้ชุดระบำของพวกนางใส่แล้วจะดูนอกกรอบไปหน่อย แต่สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกเกินคาดก็คือ ระบำชุดนี้ไม่ได้ดูฉูดฉาดไร้รสนิยมเลย ถึงอย่างไรก็ยังเริงระบำได้อย่างมีพลัง ยอดเยี่ยมมาก เต้นรัำได้เหมือนนางเงือกที่ต่อสู้กับคลื่นเลยทีเดียว

ดังนั้นการชื่นชมของนางจึงมาจากใจจริง

องค์หญิงหนานฉือมองนางอย่างประหลาดใจ หลังจากเหล่านางรำออกไปแล้วจึงถามขึ้น "พระชายาอ๋องเจวี้ยนเมื่อครู่พูดว่าอะไรนะ?"

นางมองออกถึงความหมายของการปรบมือ แต่ไม่รู้ว่าฟู่จาวหนิงพูดว่าอะไร

ฮูหยินเริ่นเหลือบมองฟู่จาวหนิง เอ่ยภาษาหนานฉือกับองค์หญิงหนานฉือ "องค์หญิง นางบอกว่าระบำชุดนี้ทำลายขนบธรรมเนียมเสียเหลือเกิน"

หวางต้าหลางมองฮูหยินอย่างประหลาดใจ แต่ก็เลือกหุบปากลงทันที

ถึงอย่างไรที่นี่ก็มีไม่กี่คนที่ฟังภาษาหนานฉือออก ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ตรวจการอันเองก็อยู่ตั้งห่าง ฮูหยินเริ่นเองก็แปลประโยคนี้ออกมาเบาๆ เพื่อไม่ให้ผู้ตรวจการอันได้ยิน

เมื่อเป็นเช่นนี้ ใครจะรู้ว่าพวกเขาแปลอะไร?

แต่นี่สามารถสร้างความบาดหมางความสัมพันธ์ขององค์หญิงหนานฉือกับพระชายาอ๋องเจวี้ยนได้ด้วย

ทำให้องค์หญิงหนานฉือรังเกียจพระชายาอ๋องเจวี้ยนได้ พวกเขาก็ล้วนยินดี

องค์หญิงหนานฉือขมวดคิ้ว มองฮูหยินเริ่น "นางพูดเช่นนี้จริงหรือ?"

ในเมื่อพูดคำก่นด่า แล้วทำไมจึงปรบมือ?

นางมองออกว่าสีหน้าของพระชายาอ๋องเจวี้ยนดีใจอยู่เห็นๆ

"องค์หญิง ท่านไม่รู้ นางคิดว่าท่านฟังภาษาแคว้นเจาไม่ออก ดังนั้นจึงทำท่าทางที่ไม่ตรงกับคำพูดออกมา ให้ท่านเห็นท่าทางเห็นสีหน้าแล้วคิดว่านางกำลังชื่นชมหนานฉือ" หวางต้าหลางเอ่ยขึ้นบ้าง

"พระชายาอ๋องเจวี้ยนเป็นคนชั้นต่ำเช่นนี้หรือ?" องค์หญิงหนานฉือรู้สึกไม่สนใจขึ้นมาทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน