อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 840

"หยุดก่อน!"

ฟู่จาวหนิงเองก็เอ่ยขึ้นบ้าง นางคิดจะห้ามพวกนาง แต่สาวใช้วังสองคนนี้กลับเป็นวิชายุทธ์ ยิ่งไปกว่านั้นนางเองก็คิดไม่ถึงเลย ดังนั้นจึงช้าไปก้าวหนึ่ง

สาวใช้วังสองคนตบไปที่หัวของอีกฝ่ายอย่างรุนแรงพร้อมกัน

เสียงโพละดังขึ้น ทั้งสองคนล้มลงพื้นพร้อมกัน

ฟู่จาวหนิงคิดจะไปเข้าไปช่วยทันที แต่เซียวหลันยวนเหลือบมาผาดหนึ่ง น้ำเสียงขรึมเล็กน้อย ห้ามนางเอาไว้

"ไม่มีประโยชน์แล้ว"

สาวใช้วังสองคนนี้ทำใจเตรียมตัวตายไว้เรียบร้อย ดังนั้นจึงลงมือหนักมาก พวกนางเดิมทีไม่คิดจะมีชีวิตรอดอยู่แล้ว หรือก็คือ พวกนางเข้าใจอย่างดีว่าถ้าตนเองออกจากที่นี่ไปก็คงไม่รอด

ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นไปได้ว่ายังต้องเจอโทษที่หนักยิ่งกว่าอีก

เจ้านายไม่มีทางปล่อยพวกนางแน่

ฟู่จาวหนิงยืนอยู่ที่นั่นรู้สึกใจเย็นวาบ

แม้ว่าสาวใช้วังสองคนนี้ได้รับคำสั่งให้มาลงมือกับเซียวหลันยวน แต่นางก็ยังรู้สึกใจเย็นวาบขึ้นมา

มองดูสภาพพวกนางที่หมดลมหายใจล้มอยู่บนพื้นแล้ว นางรู้สึกว่าชีวิตคนมันช่างเล็กจ้อยเหลือเกิน

"ชิงอี"

เซียวหลันยวนออกคำสั่ง เพียงไม่นานชิงอีก็พาคนมาแบกสาวใช้วังสองคนนี้ออกไป

"อยากจะเปลี่ยนสถานที่นอนไหม?" เซียวหลันยวนถามฟู่จาวหนิง นางก็ยังไม่พูดอะไร

ที่นี่มันดูดวงซวยไปแล้ว

เดิมทีในวังจักรพรรดิก็น่าจะนอนไม่หลับ แล้วผลลัพธ์ก็ยังเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก เขาก็รู้สึกหดหู่มากจนยากจะอธิบาย

แต่ก็ญังกังวลฟู่จาวหนิงจนนอนไม่หลับ

ฟู่จาวหนิงส่ายหัว เดินไปที่ข้างเตียง ผลักตัวเขา "ท่านไปนอนด้านใน คืนนี้ข้านอนด้านนอกเอง เดี๋ยวถ้าเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นมาจะทำอย่างไร"

ตอนนี้นางก็ยังคิดจะปกป้องเขาหรือ?

เซียวหลันยวนเดิมทีก็รู้สึกหดหู่อยู่ แล้วยังมีจิตสังหารบางส่วนหลั่งทะลักจากในหน้าอกด้วย ผลลัพธ์คือถูกฟู่จาวหนิงใช้ประโยคนี้ปลอบใจลงไปทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน