อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 847

องค์จักรพรรดิรู้สึกว่าตนเองเจอเซียวหลันยวนอยู่บ่อยครั้ง แล้วเวลาพูดคุยกับเขา ก็เหมือนอายุตัวเองสั้นลงไปหลายปีเลย

รอจนได้รับของมา เขาแทบไม่อยากจะเห็นคนผู้นี้เลย! จริงด้วย ยังมีฟู่จาวหนิงอีก!

"สิ่งยืนยันสามชิ้นมันเปิดอะไรขึ้นมาได้หรือ? แล้วพบกับอะไรบ้าง? จะเอาแต่พูดถึงของสามชิ้นนั้นไม่ได้สิ?"

พอเห็นว่าองค์จักรพรรดิถามลำบาก พระสัสสุระจึงนำเอาน้ำใจนี้ส่งต่อไปจนสุดทาง

วันนี้ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ต้องให้อ๋องเจวี้ยนเอาสิ่งของเหล่านี้พูดออกมาให้ได้

"พระสัสสุระจะเป็นห่วงไปทำไม? ไม่ว่าสิ่งของจะเป็นอะไร นี่ก็เป็นของสกุลเซียว ไม่ใช่ของตระกูลเจียงของท่าน"

พระสัสสุระเองก็สำลักจนเจ็บหัวใจไปหมด

แค่หมู่บ้านกุยเซี่ยวถูกทำลาย ตอนนี้เจียงเจี๋ยก็เหลือแค่ลมหายใจแล้ว เองก็บอกเรื่องนี้ออกมาไม่ได้ คิดบัญชีกับอ๋องเจวี้ยนก็ไม่ได้ แล้วยังต้องคอยปิดเรื่องนี้อีก จะได้ไม่เปิดโปงตัวฮองเฮา

"อ๋องเจวี้ยนพูดถูกต้อง องค์จักรพรรดิเองก็เป็นคนตระกูลเซียวนี่นา องค์จักรพรรดิถึงอย่างไรก็ต้องรู้กระมัง?"

องค์จักรพรรดิทำท่าทำทางโบกไม้มือ "เฮ้อ เสด็จพ่อรักอ๋องเจวี้ยนเป็นพิเศษ คิดจะส่งแคว้นเจาอีกครึ่งหนึ่งให้เขา ข้าไม่กล้าพูดอะไรหรอก ถ้าเขาไม่อยากบอกก็เท่านั้น ถึงอย่างไรพวกเราก็เป็นพี่น้องกัน ถ้าวันไหนสุขภาพข้าไม่ไหว แล้วอ๋องเจวี้ยนขึ้นมานั่งตำแหน่งนี้ฟังเหล่าขุนนางรายงานมันก็เป็นเรื่องปกติ"

ซู๊ด

เหล่าขุนนางสูดปากกันหมด

องค์จักรพรรดิดูจะมีโทสะขึ้นมาอย่างชัดเจนแล้ว

คำพูดนี้ยังพูดออกมา ก็เกือบจะเป็นการตำหนิว่าอ๋องเจวี้ยนไม่เห็นเขาในสายตาแล้ว อาจจะมาแย่งบัลลังก์จักรพรรดิไป

บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที

อันเหนียนมองอ๋องเจวี้ยนอย่างกังวลหน่อยๆ ครังนี้ชัดเจนแล้ว องค์จักรพรรดิคิดจะถามเรื่องนี้ขึ้นมา ถ้าหากอ๋องเจวี้ยนไม่พูดคงออกไปไหนไม่ได้แน่

ยิ่งไปกว่านั้นองค์จักรพรรดิยังพูดถึงขนาดนี้แล้ว พวกเขายังรู้สึกว่าฝ่ามือมีเหงื่อผุดขึ้นมาเลย ไม่รู้ว่าอ๋องเจวี้ยนจะรับมืออย่างไร

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน