อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 929

"ข้าเองก็ประมาทเกินไป"

เสิ่นเสวียนถอนหายใจ อย่าว่าแต่หลิวหั่วเลยที่คิดไม่ถึง กระทั่งตัวเขาเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ไม่ใช่นั้นจะกินน้ำแกงฟักหยกขาวสองคำนั้นลงไปหรือ

แต่ถึงอย่างไรก็ยังดีที่ฟู่จาวหนิงอยู่

เสิ่นเสวียนคิดถึงสภาพของเสินหว่าน ก็อดเป็นห่วงขึ้นมาไม่ได้

และไม่รู้ว่าเสิ่นเชี่ยวตอนนี้มีนิสัยเป็นอย่างไร

หาตัวฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเชี่ยวกลับมา สำหรับฟู่จาวหนิงแล้วเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายกันนะ?

ถ้าหากพวกเขาตอนนี้ไม่อยู่ในความถูกต้อง หรือว่าบนมือเปื้อนเรื่องชั่วร้ายอะไรอยู่ล่ะ เช่นนั้นหาตัวพวกเขากลับมาจะไม่ใช่ยิ่งตกพันธนาการลงไปบนตัวฟู่จาวหนิงหรือ?

เสิ่นเสวียนคิดๆ เอ่ยขึ้นอย่างหนักแน่น "หลังจากหาตัวฟู่หลินซื่อเจอ ให้คนของพวกเราอย่างเพิ่งเปิดเผยตัวตน ลองสังเกตดูสักสองสามวัน ดูพฤติกรรมของพวกเขา กลับมารายงานก่อนค่อยว่ากัน"

"ขอรับ"

ฟู่จาวหนิงไปที่เรือนจิ้งชิว

และคนอื่นๆ ในบ้านตระกูลเสิ่นพอได้รู้ได้ยินการเคลื่อนไหวของคืนนี้ พวกเขาจะเข้ามาสำรวจไหม แล้วจะจัดการอย่างไร นั่นเป็นเรื่องของเสิ่นเสวียนแล้ว

ฟู่จาวหนิงแค่กำชับกับพวกไป๋หู่ ว่านางจะครองห้องไท่ไท่อาวุโสคืนนี้ ใครก็ห้ามเข้าใกล้เด็ดขาด

สืออีสือซานพวกเขาเองก็ตื่นขึ้นมาแล้ว พอตื่นขึ้นมาก็มาหาฟู่จาวหนิง

มีพวกเขาคุ้มกัน ฟู่จาวหนิงก็ยิ่งวางใจ

นางแค่สนใจเรื่องการตรวจเลือดไท่ไท่อาวุโสมาตรวจสอบ แล้วค่อยถ่ายเลือดฝังเข็มให้นาง

ท่านผู้เฒ่าเสิ่นเองก็ไม่อนุญาตให้เข้ามา

คืนนี้คนในบ้านตระกูลเสิ่นเอะอะกันพอควร และมีคนพยายามคิดหาวิธีเพื่อสืบค้นว่าแม่ลูกเสินหว่านไปทำอะไรไว้ ทำไมถึงถูกส่งออกไปทั้งกลางค่ำกลางคืนเช่นนี้

แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าพวกนางถูกส่งไปที่ไหน

นับตั้งแต่คืนนี้ เสิ่นเสวียนตัดสินใจว่าจะจัดการชำระล้างบ้านตระกูลเสิ่นแล้ว