ยืนยันว่ามีคนจงใจกวนน้ำให้ขุ่นยิ่งขึ้น
รอจนท่านผู้เฒ่าฟู่รู้ว่าด้านนอกมีคนมากันมากมาย เรื่องก็เริ่มไม่ค่อยถูกต้องเสียแล้ว
มคนเริ่มขึ้นมาทุบประตู
"เปิดประตู!"
ในกลุ่มคนมีคนช่วยกันตะโกน "องค์จักรพรรดิบอกแล้วว่าต้องให้ผู้ประสบภัยอย่างพวกเราสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของเมืองหลวง แต่ผู้ประสบภัยอย่างพวกเราก็ไม่อยากจะไปรบกวนคนอื่นนัก และไม่อยากสร้างปัญหากับองค์จักรพรรดิด้วย แค่อยากจะมาร่วมอยู่กับญาติสนิทมิตรสหายไม่กี่เดือนเท่านั้น ตระกูลฟู่เห็นๆ อยู่ว่าบ้านก็ใหญ่โต ทำไมจึงขี้เหนียวนัก?"
"ถูกต้อง ได้ยินว่าคนที่อยู่ในบ้านตระกูลฟู่ก็มีน้อยมาก ให้ญาติตระกูลหลินพวกนี้เข้าไปพักก็ยังเพียงพอ นี่ทำไมถึงได้แล้งน้ำใจนัก"
"เป็นเพราะท่านผู้เฒ่าฟู่รู้สึกว่าตนเองกลายเป็นผู้อาวุโสของอ๋องเจวี้ยน ตัวตนฐานะก็ต่างออกไปแล้วใช่ไหม ดังนั้นเลยคิดจะวางก้ามสินะ?"
"นี่ก็เป็นไปได้มากเลย อ๋องเจวี้ยนคนนั้นเองก็เป็นคนเย็นชาแล้งน้ำใจด้วยใช่ไหม? ได้ยินว่าอำนาจเขาก็ใหญ่โตอยู่นี่ องค์จักรพรรดิเองก็ยังต้องถอยให้ระดับหนึ่ง"
"เฮอะ นี่ก็เกินไปหน่อยไหม? ไม่ใช่บอกว่าสุขภาพเขาไม่ค่อยดีหรือ? เห็นว่าป่วยจนพิการไปแล้ว ยังมีอำนาจขนาดนั้นอีกหรือ"
ทิศทางวิพากษ์วิจารณ์ของกลุ่มคนเริ่มไม่ถูกต้องแล้ว
ประตูใหญ่บ้านตระกูลฟู่เปิดออก
ท่านผู้เฒ่าฟู่พาฟู่จาวเฟยออกมาท่ามกลางวงล้อมของคนคุ้มครองเรือน
กลุ่มคนเงียบกันหมด
สายตาของผู้เฒ่าฟู่กวาดไปยังกลุ่มคนตรงหน้า คนเหล่านี้แน่นอนว่าเขาไม่รู้จัก คนของตระกูลหลินเขาเองก็แทบจะจำไม่ได้แล้ว ไม่ต้องพูดถึงญาติๆ ของบ้านตระกูลหลินเลย
เขาร้องเฮอะเย็นชาขึ้นมาเสียงหนึ่ง ไม้เท้าในมือเองก็ออกแรงกดไปบนพื้น "พวกหนูสกปรกจากไหน มาเอะอะมะเทิ่งอยู่หน้าบ้านข้า?"
"ท่านผู้เฒ่าฟู่ ประโยคนี้ของท่านมันแล้งน้ำใจไปแล้ว นี่เป็นญาติของพวกท่านนะ"
"ญาติตรงไหนกัน? ญาติบ้านตระกูลฟู่ของพวกข้า หรือว่าเป็นญาติบ้านฝ่ายหญิงของพวกข้า ลูกสะใภ้ของข้าหายตัวไปแล้วสิบเจ็ดปี ในสิบเจ็ดปีนี้ไม่เห็นจะมีสกุลหลินคนไหนมาบอกว่าเป็นญาติเลย ข้าคิดว่าพวกสกุลหลินตายโหงไปหมดแล้วเสียอีก!"
ท่านผู้เฒ่าฟู่คิดถึงว่าฟู่จาวหนิงในตอนนี้น่าจะพูดอะไร จึงทำตามฟู่จาวหนิงออกมา ก็คือระบายออกไปตามใจปรารถนา
เขาตอนนี้อยากจะเป็นเหมือนจาวหนิง อยากพูดอะไรก็พูด ไม่ต้องสนใจเรื่องขนบธรรมเนียมนัก
พอคำพูดพวกนี้ออกมา จิตใจก็ชื่นบานเสียจริง
"ทำไมหรือ คนตระกูลหลินตัดญาติกับพวกเราไปแล้ว แต่ตอนนี้พวกญาติห่างๆ ที่เชื่อมสัมพันธ์แทบจะไม่ติดกับพวกบ้านตระกูลหลินกลับบุกมาถึงหน้าบ้านอย่างนี้หรือ? หนังหน้าพวกเจ้าใครเขาปะมาให้กัน ปะติดมาแล้วกี่ชั้นกี่ปี? มันถึงได้หนาเสียขนาดนี้?"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
😄...
ไม่เข้าใจ?? ซื้อตอนแล้วทำไหมอ่านไม่ได้ ต้องแก่ตรงไหน กดซื้อซ้ำก็ขึ้นerror😞...
รอต่อจากตอน 415 นานแล้ว ตั้งแต่กลางปีที่แล้ว จะให้สนับสนุนยังไงถึงจะลงต่อคะ...
ไม่ลงต่อเหรอค่ะรองนานแล้วค่ะ...
อัพต่อหน่อยจ้า...
ตามอ่านมายังไม่อัพจบสักเรื่องเลยเว็ปนี้อะ😒😒...
ทำยังไงถึงจะได้ต่อคะ สนุกดีค่ะ...
อัพต่อนะคะ...
อัพต่อนะคะ รอนางเอกฟาดนางอิจฉาอยู่ หายไปนานๆใจคอไม่ค่อยดี 😅...
อัพต่อเถอะนะคะ..กำลังรอฟู่จาวหนิงฟาดซ่งอวิ๋นเหยาอย่าให้รอเก้อเลยนะคะ..พรีสสสส😅😅😅😅...