อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 945

พอเห็นฟู่จาวหนิงเข้ามา ไท่ไท่อาวุโสดวงตาก็เป็นประกายขึ้นทันที รอยยิ้มบนหน้าจริงใจขึ้นมาก

"ไม่รู้เพราะอะไร ทุกครั้งที่เห็นจาวหนิง อารมณ์ของข้าถึงได้ดีเหลือเกิน ต่อให้เห็ฯว่านางไม่ได้ทำอะไร ก็ยังรู้สึกชอบมาก"

ไท่ไท่อาวุโสถอนหายใจ

ท่านผู้เฒ่าแหงนตามองฟู่จาวหนิงผาดหนึ่ง

หญิงสาวคนนี้น่าจะเหมาะกับต้าชื่อของพวกเขา มาที่นี่หลายวันแล้วก็ยังไม่เห็นว่าอยู่ได้ลำบากเลย แถมผิวก็เหมือนจะขาวขึ้นไปอีก

ช่วงไม่กี่วันนี้ต้าชื่อเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว นางสวมชุดกระโปรงสีบ๊วย ดูทรงสง่าราศี ไม่ต้องพึ่งพวกดอกไม้ทัดหลิ่ว นางก็ดูเจิดจ้าแยงตามาก

"ไท่ไท่อาวุโสวันนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง?"

"ดีขึ้นแล้ว ดีขึ้นมากเลยจริงๆ ข้าคุยกับเจ้าได้ครึ่งชั่วยามเลยทีเดียวล่ะ" ไท่ไท่อาวุโสมองจนรู้สึกว่าฟู่จาวหนิงนั้นเข้าตานางมาก

จะมองอย่างไรก็ยังชอบ

"จะดีขึ้นทุกๆวัน ข้าเพิ่งไปหาท่านปู่อาเพื่อหารือเรื่องปรับเปลี่ยนอาหารยาจีน ให้เพิ่มผลไม้แห้งที่รสชาติไม่เลวลงไปด้วย ท่านจะต้องชอบแน่"

พอพูดถึงท่านปู่อาคนนี้ ฟู่จาวหนิงก็รู้สึกว่าวาสนี้นี้ช่างแสนอัศจรรย์

ท่านปู่อาคนนี้ก็คือผู้อาวุโสตู้พ่อครัวที่มีชื่อแห่งต้าชื่อนี่เอง

หลังจากผู้อาวุโสตู้กลับไป วันต่อมาก็กลับมาอีกครั้ง ขนของใส่รถม้ามาสองคัน ทั้งหมดมอบให้เป็นของขวัญพบหน้ากับฟู่จาวหนิง

ขณะเดียวกัน ตัวเขาก็ยังตัดสินใจจะพักที่บ้านตระกูลเสิ่นสักระยะหนึ่ง พูดคุยเรื่องหลายปีนี้ของทั้งสองครอบครั วกับฟู่จาวหนิง และมาทำอาหารให้ฟู่จาวหนิงกินด้วย

ความสัมพันธ์ของเขากับฟู่จาวหนิงพอลือออกไป สายตาของคนตระกูลเสิ่นที่มองฟุ่จาวหนิงก็เปลี่ยนไปแล้ว