อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 944

ในฐานะที่เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง การเรียนแพทย์นั้นไม่ง่ายเลย จะต้องลำบากมาไม่น้อยแน่นอน

ฟู่จาวหนิงได้ยินนางเล่าเรื่องในบ้านตระกูลเสิ่นมาไม่น้อย และได้ยินความยากลำบากของเสิ่นเสวียนช่วงก่อนหน้านี้อีกพอสมควร ไท่ไท่อาวุโสชอบนางมาก ผ่านไปไม่กี่วัน ก็พัฒนาไประดับที่มอบเครื่องประดับล้ำค่าหลายชิ้นที่ตนเองสะสมให้กับนางแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นในนั้นยังมีบางส่วน ที่ได้ยินว่าเป็นสมบัติที่สืบทอดมาจากนายหญิงตระกูลเสิ่นด้วย

เหมือนมีไว้ส่งต่อให้กับลูกสะใภ้

ฟู่จาวหนิงตอนแรกยังไม่รู้ ตอนที่พูดเรื่องตราหยกหงส์สีชาดคู่หนึ่งกับเสิ่นเสวียน เสิ่นเสวียนถึงได้บอกกับนาง

เสิ่นเสวียนเองก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

"ร่างกายของนางตอนไหนจึงจะมั่นคงขึ้นมาหน่อยหรือ? ควรจะบอกตัวตนที่แท้จริงของเจ้ากับพวกเขาได้แล้ว ตากับยายของเจ้าจะได้ไม่มาพัวพัน"

สิ่งที่พวกเขาพัวพัน ก็เพราะฟู่จาวหนิงนั้นดีแสนดี เป็นผู้หญิงที่พวกเขาชอบมาก อยากจะเสนอการหมั้นให้กับเขา จะไม่ปล่อยให้นางไปไหน

ประเดี๋ยวก็ใช้สายตาเหมือนมอง "คนทราม" เหลือบมาที่เขา รู้สึกว่าเขาอายุก็ปูนนี้แล้วยังจะมาล่อลวงหญิงสาวอายุน้อยแบบนี้ หน้าไม่อายเสียจริง

พวกเขาล้วนคิดว่าลูกชายของตนเองไม่ได้คู่ควรกับฟู่จาวหนิงหญิงสาวที่ผุดผ่องเช่นนี้

วันนี้ ไท่ไท่อาวุโสกระทั่งยังคิดหาวิธีอื่น

"อาเสวียน เจ้าคิดว่าคนหนุ่มสาวของบ้านตระกูลเสิ่ง อวี้เจิงน่าจะเป็นเด็กที่ยอดเยี่ยมที่สุดไหม?"

เสิ่นอวี้เจิง เป็นหลายชายน้องสามของท่านผู้เฒ่าที่จากไปแล้ว ปีนี้อายุสิบเจ็ด หน้าตาหล่อเหลา มีความสามารถทั้งบู๊และบุ๋น พาเหล่าพี่น้องกับท่านย่าและพ่อแม่อยู่ที่เรือนสามเก่า อยู่ไม่ห่างจากบ้านตระกูลเสิ่นนัก

พวกเขาทั้งครอบครัว มักจะมาที่บ้านตระกูลเสิ่นบ่อยๆ แต่ก็ไม่มีคนมาอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลเสิ่น

เสิ่นอวี้เจิงก่อนหน้านี้เองก็ชอบติดตามเสิ่นเสวียน