อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 994

"จะว่าไป เจ้าเองก็รู้จักข้ามานานแค่ไหน? เจ้ารู้ว่าข้ากับเขาแต่งงานกันอย่างไรไหม?"

เสี่ยวชิ่นส่ายหัวอย่างงงงัน

"เจ้ารู้ไหมว่าพวกเราเจอกันอย่างไร?"

"เจ้าทำไมถึงมั่นใจนักว่าเขาไม่คูควรและปกป้องข้าไม่ได้?"

"เจ้าไม่ใช่ข้าเสียหน่อย เจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าข้าจะตกใจกับหน้าตาของเขาเหมือนเจ้าหรือไม่? เจ้าทำไมถึงมั่นใจนัก ว่าข้ารู้สึกน่าสงสารขนาดนี้?"

"เจ้าไม่รู้อะไรเลยถูกไหม? เจ้าก็แค่รู้สึกของเจ้าไปเอง คิดไปเอง แต่เขาเป็นสามีของข้า ไม่ใช่ของเจ้า"

ฟู่จาวหนิงยืนขึ้นมา "ต่อให้เป็นพ่อแม่ข้า ก็ไม่มีคุณสมบัติจะใช้ความคิดของตนเองมาส่งผลกระทบกับการเลือกของข้า แล้วเจ้าเป็นใครกัน?"

คำพูดนี้พูดถึงจุดหลักๆ เสี่ยวชิ่นก็ตกใจจนคุกเข่าลงกับพื้น

"คุณหนู ข้าน้อยไม่ได้มีความหมายเช่นนั้น"

"ดังนั้นข้าหวังว่าคำพูดเช่นนี้จะไม่มีอีกเป็นครั้งที่สอง" ฟู่จาวหนิงมองสภาพตัวสั่นงันงกของนาง ก็พอจะจินตนาการได้ว่าตอนที่นางเห็นเซียวหลันยวนก่อนหน้านี้ตกใจกลัวมากขนาดไหน

สำหรับเซียวหลันยวนแล้ว น่าจะกระทบกระเทือนจิตใจมาก

แต่ในใจนางก็ยังรู้สึกสงสัย

ตอนแรกที่นางจาดมา ใบหน้าของเซียวหลันยวนยังไม่ถึงกับน่ากลัวขนาดนี้กระมัง? เป็นเสี่ยวชิ่นที่ปอดแหกเกินไป หรือว่าช่วงไม่กี่เดือนนี้แผลเป็นพิษของเซียวหลันยวนเกิดการเปลี่ยนแปลง?

ฟู่จาวหนิงคิดถึงตรงนี้ก็อยากจะไปดูเสียหน่อยแล้ว

"แล้วก็ เจ้าต้องรู้ไว้ ไม่มีใครที่อยากจะให้ตนเองต้องเปลี่ยนเป็นสภาพนี้ แล้วเจ้าก็ไม่รู้ด้วยว่าหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสภาพนี้ได้อย่างไร? โฉมหน้าของคนเขาพังไปแบบนี้ ตัวเองยังไม่รู้เลยว่าเจ็บปวดขนาดไหน แล้วเจ้าทำแบบนี้ มันไม่ใช่สาดเกลือลงไปบนแผลหรอกหรือ?"

เสี่ยวชิ่นตกตะลึง

นางก่อนหน้านี้ก็คิดไม่ถึงจุดนี้ นางสนแต่ว่าเป็นห่วงคุณหนูกังวลกับคุณหนู

"นี่เป็นการทำร้ายเขา เจ้ารู้หรือเปล่า? เขาตอนแรกก็ไม่ได้เอาเรื่องเจ้าใช่ไหม? ไม่ได้ทำร้ายเจ้าด้วย?"

"ไม่ ไม่มีเจ้าค่ะ"

"ในเมื่อเขาไม่ได้ทำร้ายเจ้า เจ้าคิดว่าตนเองเป็นเช่นนี้ทำถูกไหม? เจ้าคิดแต่ว่าเขาหน้าตาน่ากลัวมาก เคยคิดบ้างไหมว่าในใจเขาเจ็บปวดแค่ไหน?"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน