ตอนที่ 283 ขึ้นปีใหม่
วันที่ 7 กุมภาพันธ์ คืนวันส่งท้ายปีเก่าก่อนตรุษจีน
วันสุดท้ายของปีมะแม เป็นวันสำคัญที่สุดวันหนึ่งของคนจีน หิมะปุยขาวละเอียดมาเยือนเมืองปินไห่อย่างคาดไม่ถึง ทำให้ทุกคนรู้สึกเซอร์ไพรส์
นี่เป็นหิมะแรกของเมืองปินไห่ตั้งแต่เข้าฤดูหนาวมา แม้หิมะจะตกไม่หนัก แต่เด็กๆ ชอบใจเหมือนได้ของขวัญ หัวเราะพลางกระโดดโลดเต้นออกไปนอกบ้าน เล่นดอกไม้ไฟท่ามกลางสายลมอ่อนพัดปุยหิมะให้ลอยฟุ้ง ในเขตชุมชนจิ่งเซิ่งมีเสียงประทัดเป๊าะแป๊ะดังไปทั่ว ทำให้ทุกคนรู้สึกว่าบรรยากาศแห่งวันปีใหม่ได้มาถึงแล้วจริงๆ
ณ ห้องอาหารในวิลล่าของตระกูลลู่ ฟางอวิ๋น ลู่เฉิน ลู่ซี และลู่เสวี่ยนั่งล้อมวงรับประทานอาหารในคืนวันส่งท้ายปีเก่า
เดิมทีลู่เฉินตั้งใจจะสั่งจองอาหารจากโรงแรม ตอนนี้สภาพครอบครัวของเขาไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว จะจ่ายเงินให้กับโรงแรมหรูห้าดาวที่ไหนก็ได้ไม่มีปัญหา แต่ฟางอวิ๋นยืนยันที่จะทำอาหารเอง
เธอคิดว่าการรับประทานอาหารในวันส่งท้ายปีเก่าที่บ้าน ถึงจะได้รสชาติแบบต้นตำรับที่สุด!
ในวิลล่าแสงจากดวงไฟส่องสว่าง เปิดเครื่องทำความร้อนทำให้อากาศในห้องรับแขกอบอุ่นเหมือนฤดูใบไม้ผลิ ทั้งครอบครัวสุขสันต์
กริ๊งๆ
ตอนที่กำลังรับประทานอาหารกันอยู่ จู่ๆ เสียงมือถือก็ดังขึ้น
ฟางอวิ๋นกวาดตามอง ลู่เสวี่ยแลบลิ้น รีบควักโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าของตัวเองแล้วยกขึ้นมารับสาย
“ฮัลโหล”
ฟังอยู่พักหนึ่ง เธอทำสีหน้าแปลกใจ จากนั้นยื่นโทรศัพท์ส่งให้ลู่เฉิน “พี่ ของพี่”
ลู่เฉินอึ้ง “ของฉันเหรอ”
เขารับโทรศัพท์มือถือของลู่เสวี่ยมา รับสายด้วยความสงสัย “สวัสดีครับ”
“ดาราใหญ่ ฉันหวงซานเองนะ!”
ปลายสายเป็นเสียงทุ้มหนักของผู้ชายคนหนึ่ง “สวัสดีปีใหม่!”
“หัวหน้าห้อง สวัสดี!”
ลู่เฉินหัวเราะ แล้วถามว่า “ทำไมถึงโทรหาฉันตอนนี้เล่า นายอยู่ที่ไหน”
หวงซานเป็นเพื่อนสมัยมัธยมปลาย และเป็นหัวหน้าชั้น เมื่อก่อนสมัยเรียนลู่เฉินสนิทสนมกับเขาอยู่ไม่น้อย ต่อมาหลังจากย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัยที่หังโจว ก็ติดต่อกันน้อยลงเรื่อยๆ
หวงซานสบถบ่นยาวเหยียด “ติดต่อนายไม่ได้เลย เฟยซวิ่นไปก็ไม่ตอบ เพิ่งได้เบอร์น้องสาวนายมาจากคนอื่น คิดว่าตอนนี้นายน่าจะอยู่ปินไห่ ตอนนี้ฉันกินข้าวอยู่ที่โรงแรม!”
ลู่เฉินรู้สึกผิด “ขอโทษด้วย เบอร์เดิมไม่ได้ใช้แล้ว…”
ปีก่อนที่เขาไปอยู่ปักกิ่งได้เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ มีแค่ญาติและเพื่อนสนิทเท่านั้นที่รู้ หวงซานไม่รู้
ส่วนเรื่องเฟยซวิ่น แม้แต่บล็อกของตัวเองลู่เฉินยังยกให้ทางสตูดิโอเป็นคนจัดการ แทบไม่ได้เข้าไปดูเลย
ความจริงปีใหม่ครั้งนี้ เขาได้ปฏิเสธงานแสดงไปหลายงาน ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้กลับบ้าน
หวงซานพูด “พวกเราจัดงานเลี้ยงรุ่นในวันที่สอง ที่โรงแรมจิ่นหาว เพื่อนนักเรียนส่วนใหญ่จะมากัน ทุกคนอยากเจอนายนะดาราใหญ่”
“เพื่อนนักเรียนหญิงหลายคนบอกว่าถ้าเชิญนายมาไม่ได้ พวกเธอก็ไม่มา นายคิดดูเอาเองแล้วกันว่าจะทำยังไง!”
ลู่เฉินหัวเราะ “ฉันเป็นดาราใหญ่ที่ไหนกัน ก็แค่หากินไปวันๆ ในเมื่อนายออกปากถึงขนาดนี้ ฉันไม่ไปคงจะรู้สึกผิดมาก โรงแรมจิ่นหาวห้องไหนล่ะ”
โรงแรมจิ่นหาวเป็นโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองปินไห่ เมื่อก่อนไปกินข้าวที่นั่นกับพ่อของเขาอยู่บ่อยครั้ง
จะว่าไป เขาจบมัธยมปลายมาสี่ปีกว่าแล้ว เพราะทางบ้านเกิดการเปลี่ยนแปลง จึงมีเพียงตอนปีที่สองหลังจากเรียนจบเท่านั้นที่เขาได้ไปร่วมงานเลี้ยงรุ่น
ตอนลู่เฉินเรียนมัธยมปลาย ถือได้ว่าเป็นคนดังของโรงเรียน มีเพื่อนมากมาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: (นิยายแปล) Perfect Superstar