(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 464

ตอนที่ 464 ตีพิมพ์

“สวัสดีตอนเช้าค่ะผู้อำนวยการลู่!”

พนักงานต้อนรับสาวสวยน่ารักโน้มตัวแสดงความเคารพ เสียงหวานและดังฟังชัดทำให้ลู่เฉินต้องมองเธอมากกว่าหนึ่งครั้ง

แต่เดิมงานต้อนรับของสตูดิโอลู่เฉินเป็นหน้าที่ของพี่เสี่ยวเหม่ยมาตลอด เธอเพิ่งจะย้ายไปเป็นผู้ช่วยของลู่ซีเมื่อไม่นานมานี้ ถือว่าเลื่อนขั้นขึ้นสูงมาก ส่วนพนักงานต้อนรับคนนี้เพิ่งรับเข้ามาทำงานใหม่

ตอนที่ลู่เฉินอยู่ฮ่องกง ได้ยินว่าพอปล่อยข่าวรับสมัครพนักงานต้อนรับใหม่ มีสาวสวยมากมายเข้ามาสมัครงานไม่ขาดสาย เป็นการแข่งขันที่ดุเดือดมาก

ที่น่าเสียดายก็คือเขาไม่มีโอกาสได้เห็น แต่พนักงานคนใหม่ที่ผ่านการคัดเลือกมาอย่างดีคนนี้ดูแล้วสบายตาอย่างไม่ต้องสงสัย

ลู่เฉินพยักหน้า “อรุณสวัสดิ์ครับ”

สตูดิโอนี้ถึงแม้เขาจะสร้างมากับมือตัวเองก็ตาม แต่ลู่ซีรับหน้าที่ผู้จัดการใหญ่มาโดยตลอด ตัวของลู่เฉินตอนแรกเป็นผู้อำนวยการเพลง ตอนนี้เป็นผู้อำนวยการศิลป์

เขาถามอีกหนึ่งประโยค “คุณชื่ออะไร”

พนักงานต้อนรับสาวยิ้มตอบเสียงหวาน “ฉันชื่อหวังหย่าลี่ คุณเรียกฉันว่าเสี่ยวลี่ก็ได้ค่ะ”

“ผู้อำนวยการลู่คะ ผู้จัดการจางของสำนักพิมพ์ซานไห่มารอคุณอยู่ที่ห้องรับรองแล้วค่ะ คุณจะให้เขามาพบที่ออฟฟิศหรือว่า?”

ลู่เฉินเอ่ยว่า “ผมจะไปพบเขาเอง”

สำนักพิมพ์ซานไห่เป็นหนึ่งในสิบสำนักพิมพ์เอกชนใหญ่ของประเทศจีน สำนักงานใหญ่อยู่ที่ปักกิ่ง ตอนนั้นที่ลู่เฉินตีพิมพ์นิยาย ‘รักนี้ชั่วนิรันดร์’ สำนักพิมพ์แห่งนี้ให้ค่ารอยัลตี้สิบห้าเปอร์เซ็นต์และเงินรับประกันขั้นต่ำราคาสูงอีกห้าแสนหยวนถึงได้ลิขสิทธิ์ไป

ต่อมาหลังจากนั้น ‘ฟูลเฮ้าส์’ เวอร์ชันนิยาย ก็ได้ร่วมงานกับสำนักพิมพ์ซานไห่เหมือนเดิม

จวบจนตอนนี้ นิยายเรื่องยาวสองเล่มของลู่เฉินมียอดขายรวมกันเกินห้าล้านแล้ว ในฐานะผลงานที่ดัดแปลงมาจากละครโทรทัศน์ ถือว่าเป็นผลลัพธ์ที่สะดุดตามาก หากสลัดอิทธิพลของตัวผลงานออกไป สำนักพิมพ์ซานไห่ก็มีความดีความชอบไม่น้อยเช่นกัน

ดังนั้นในรายชื่อผู้ร่วมงานของสตูดิโอลู่เฉิน จึงมีสำนักพิมพ์ซานไห่อยู่เป็นอันดับแรก

จางเย่าเฉิง ผู้จัดการจางของสำนักพิมพ์ซานไห่กับลู่เฉินรู้จักกัน รองผู้จัดการใหญ่ควบตำแหน่งหัวหน้าบรรณาธิการคนนี้มารอลู่เฉินที่สตูดิโอด้วยตนเอง แน่นอนว่าลู่เฉินต้องออกไปต้อนรับด้วยตนเองเช่นกัน

“ผู้จัดการจาง ไม่เจอกันนานเลยนะครับ!”

ในห้องรับรอง ลู่เฉินเจอกับจางเย่าเฉิงอีกครั้ง เป็นผู้ชายวัยกลางคนสุภาพมีมารยาทคนหนึ่ง

จางเย่าเฉิงกับลู่เฉินจับมือกันแน่น แล้วยิ้มเอ่ยว่า “ผู้อำนวยการลู่คุณเป็นคนที่ยุ่งมากนะครับ อยากจะตามหาคุณไม่ง่ายเลยจริงๆ!”

ลู่เฉินละอายใจ “ช่วงนี้ต้องเตรียมถ่ายภาพยนตร์ที่ฮ่องกง แยกร่างไม่ได้เลยจริงๆ ครับ”

จางเย่าเฉิงกล่าวว่า “งั้นครั้งนี้ พวกเรามาตกลงสัญญากันเลยดีกว่าครับ!”

ลู่เฉินพยักหน้า “ครับ”

จนถึงตอนนี้ จางเย่าเฉิงเพิ่งจะแนะนำสาวน้อยคนหนึ่งที่พามาด้วย “คนนี้คือโจวลู่ เป็นผู้ช่วยบรรณาธิการของผมครับ เธอรับผิดชอบแก้ไขและพิสูจน์อักษรให้นิยายเรื่อง ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ ครับ”

ลู่เฉินหันไปพยักหน้าให้อีกฝ่าย ยิ้มเล็กน้อยแล้วเอ่ยว่า “สวัสดีครับ”

“สะ…สวัสดีค่ะ”

โจวลู่อายุยี่สิบปีกว่า หน้าตาธรรมดา สวมแว่นตากรอบหนาเตอะ พอได้เจอหน้าลู่เฉินเธอลนลานอย่างเห็นได้ชัด อยากจะยื่นมือออกไปแต่ก็ชักกลับมาอีกครั้ง ใบหน้าแดงก่ำ