(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 498

ตอนที่ 498 อ่อนข้อ

พูดปุ๊บก็มาปั๊บ ลู่เฉินกับหลี่มู่ไป๋กำลังพูดถึงบริษัทเจี่ยงกรุ๊ป ฝ่ายตระกูลเจี่ยงก็ส่งคนมาหาแล้ว

หลี่มู่ไป๋ช่วยตัดสินใจแทนลู่เฉินโดยตรง ให้อีกฝ่ายไสหัวกลับไป

พนักงานต้อนรับหญิงหน้าเคาน์เตอร์ไม่รู้จักภูมิหลังของหลี่มู่ไป๋ และฟังออกว่าไม่ใช่เสียงของลู่เฉิน จึงได้แต่พยักหน้าไม่กล้าขานรับ

ลู่เฉินจึงได้แต่พูดว่า “ในเมื่อไม่ได้นัด ก็ให้เขากลับไปก่อน บอกว่าผมไม่อยู่ก็แล้วกัน”

พนักงานหญิงหน้าเคาน์เตอร์เหมือนได้รับคำชี้แนะแล้ว

หลี่มู่ไป๋เอ่ยอย่างดูถูก “ใช่ว่าใครที่ไหนจะเข้ามาพูดได้ง่ายๆ ในเมื่ออยากจะประนีประนอม อย่างนั้นก็ต้องทำตามกฎสิ!”

น้ำเสียงราวกับเจ้าแห่งยุทธภพ ลู่เฉินจึงหัวเราะแล้วถามว่า “อะไรคือทำตามกฎ”

“ก็จัดโต๊ะเลี้ยงเหล้าเลี้ยงน้ำชาขอโทษไง!”

หลี่มู่ไป๋พูดอย่างสมเหตุสมผล “อย่างน้อยก็ต้องให้ตระกูลเจี่ยงส่งผู้ใหญ่ที่มีคุณธรรมน่านับถือสักหนึ่งคนมาพูดไกล่เกลี่ย ต้องมีท่าทีที่ทำให้พวกเราพอใจแล้วถึงจะคุยได้ ไม่อย่างนั้นจะให้พวกเขาผ่านด่านนี้ไปง่ายๆ เหรอ”

ฝีปากเจ้ายุทธภพของคุณชายสามแห่งตระกูลหลี่ทำให้ลู่เฉินนับถือยิ่งนัก ชูนิ้วโป้งให้แก่เขา

สุดท้ายหลี่มู่ไป๋ก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย หัวเราะฮิๆ แล้วกล่าวว่า “ผมเองก็เคยได้ยินเพื่อนฮ่องกงพูดแบบนี้ ยังไม่เคยเจอเอง แต่ส่วนใหญ่ก็ประมาณนี้แหละ อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายต้องให้เกียรติเรามากๆ”

“ตอนนี้ก็ดูว่าอีกฝ่ายจะรู้งานหรือไม่รู้งานกันแน่!”

เฉินเฟยเอ๋อร์ถามอย่างสงสัย “ที่ฮ่องกงนายมีเพื่อนเยอะเหรอ”

หลี่มู่ไป๋เกาศีรษะแกรกๆ แล้วเอ่ยว่า “ก็มีไม่กี่คน ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนกินเพื่อนดื่มเท่านั้น”

เขากระโดดออกจากที่นั่งของลู่เฉิน แล้วเอ่ยว่า “พี่เฉิน พี่เฟยเอ๋อร์ ผมไม่รบกวนเวลาความรักของพวกพี่แล้ว ผมไปหาเพื่อนเล่นดีกว่า!”

ลู่เฉินตกใจ “ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนี้ก็ได้ พวกเรากินข้าวเย็นด้วยกันก่อน อ้อใช่ คืนนี้นายพักที่ไหน”

ถึงแม้หลี่มู่ไป๋อยู่ที่นี่ตอนนี้จะขัดตาไปบ้าง แต่เขาก็เป็นคนช่วยลู่เฉินหาเรื่องตระกูลเจี่ยงตอนที่อยู่ประเทศจีน นี่คือมิตรภาพของเพื่อนแท้อย่างไม่ต้องสงสัย ลู่เฉินจะปล่อยให้เขาหนีไปได้อย่างไร

แบบนั้นคงแย่มาก!

หลี่มู่ไป๋หัวเราะแล้วกล่าวว่า “พี่เฉิน ผมคุ้นเคยกับฮ่องกงมากกว่าพี่อีก พี่ของผมมีห้องชุดขนาดใหญ่อยู่ที่นี่สามารถพักได้ มื้อเย็นเอาไว้วันหลังแล้วกัน ก่อนผมจะมาได้นัดเพื่อนที่ฮ่องกงไว้เรียบร้อยแล้ว พวกเขาเตรียมโปรแกรมไว้เยอะมาก”

เขาเหลือบตามองเฉินเฟยเอ๋อร์อย่างมีเจตนาร้าย แล้วเอ่ยว่า “ถ้าหากพี่เฟยเอ๋อร์ไม่มา ผมจะพาพี่ไปเที่ยวด้วยแน่นอน ดังนั้นวันนี้เอาไว้ก่อนครับ!”

ลู่เฉินยอมใจเขาจริงๆ “อย่างนั้นก็ได้ ถ้างั้นวันพรุ่งนี้ตอนเย็นนายห้ามผิดนัดนะ”

หลี่มู่ไป๋ทำมือท่า ‘โอเค’ ให้กับเขา จากนั้นก็พาผู้ช่วยออกจากสตูดิโอไป

ความสัมพันธ์ระหว่างลู่เฉินกับหลี่มู่ไป๋ ไม่จำเป็นต้องพูดจาเกรงใจกันมากมายแล้ว ดังนั้นลู่เฉินจึงมาส่งเขาที่ประตูแล้วก็กลับมา

พอปิดประตู เขาก็สวมกอดเฉินเฟยเอ๋อร์อย่างอดใจไม่ไหว จูบริมฝีปากที่หอมหวาน

เฉินเฟยเอ๋อร์หัวเราะคิกคัก ตอบรับอย่างนุ่มนวล ปล่อยให้ลู่เฉินชิมรสชาติอันหวานชื่นและอ่อนโยนของเธอจนพอใจ

เสียดายที่นี่เป็นออฟฟิศ จะทำเร่าร้อนเกินไปไม่ได้ จูบกันเร่าร้อนด้วยความเสน่หาสองสามนาที ลู่เฉินจึงปล่อยหญิงอันเป็นที่รักออกจากอ้อมกอดอย่างอาลัยอาวรณ์…หากเป็นอย่างนี้ต่อไปคงจะควบคุมไม่อยู่จริงๆ!

“ไปกันเถอะ!”

เขาจูงมือของเฉินเฟยเอ๋อร์แล้วเอ่ยว่า “พวกเรากลับบ้าน”

ลู่เฉินสั่งให้หลีเจินจัดหาที่พักให้กับบอดี้การ์ดสองคนและผู้ช่วยของเฉินเฟยเอ๋อร์ ส่วนเขาก็ขับรถพาแฟนสาวกลับบ้านที่อยู่ในย่านอ่าวน้ำตื้น ดื่มด่ำช่วงเวลาอันงดงามกันตามลำพังสองคนอย่างสมใจปรารถนา