ตอนที่ 58 ความนิยมพุ่งกระฉูด
ความรักและมิตรภาพ เป็นหัวข้อหลักในรั้วมหาวิทยาลัยที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงตลอดกาล
เพลงแรกอย่าง ‘ธุลีรักในสายลม’ ของลู่เฉินนั้นเล่าถึงความรัก เพลงที่สองอย่าง ‘เพื่อนที่นอนบนเตียงของฉัน’ เป็นการแสดงถึงมิตรภาพอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งก็คือมิตรภาพที่แท้จริงของเพื่อนรักนักศึกษาทั้งหลาย
มีคนมากมายตอนที่พวกเขาเรียนหนังสือไม่เคยมีความรัก กระทั่งไม่เข้าใจว่าความรักคืออะไร
แต่คนที่ไม่เคยมีมิตรภาพฉันท์เพื่อนนั้นกลับมีน้อยกว่า!
ท่อนแรกของ ‘เพื่อนที่นอนบนเตียงของฉัน’ ใช้เนื้อเพลงที่เรียบง่ายผสมกับทำนองที่เศร้าระทมทุกข์ สะกิดจุดที่บอบบางที่สุดในก้นบึ้งหัวใจของพวกเขาขึ้นมาเบาๆ โดยไม่รู้ตัว
ความทรงจำที่ฝังอยู่ในก้นบึ้งพลันพุ่งพรวดขึ้นมาในหัวใจ ใบหน้าที่เลือนรางเริ่มชัดเจน เสียงที่ไม่คุ้นค่อยๆ คุ้นเคยขึ้นมาอย่างช้าๆ ปลุกความทรงจำวัยหนุ่มสาวของทุกคนขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย
ความสนุกสนาน ความฮึกเหิม การทะเลาะกันอย่างสุดเหวี่ยงในรั้วมหาวิทยาลัย…จนกระทั่งหลังจากเรียนจบต่างก็แยกย้าย ขาดการติดต่อกันอย่างช้าๆ
ชั้นประถมศึกษา ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย มหาวิทยาลัย ร่างเงาของเพื่อนที่เคยคบกันได้หายไปจากความทรงจำกี่คนแล้ว
“…
เพื่อนที่นอนบนเตียงของฉัน
นอนอยู่ในความทรงจำอันเงียบเหงาของฉัน
วันเวลาเหล่านั้นนายชอบพูดถึงสาวคนนั้นบ่อยๆ
เธอได้มอบที่คาดผมให้นายแล้วหรือไม่
นายบอกว่าทุกครั้งที่นายหันไปมองแสงสีแดงยามอาทิตย์อัสดง
ทุกครั้งที่นายได้ยินเสียงนาฬิกาตอนเย็น
สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในอดีตค่อยๆ เอ่อล้นขึ้นมา
ตอนที่นายยังไม่ทันได้เศร้าใจ
จดหมายที่นายเขียนมาเริ่มเกรงใจมากขึ้นเรื่อยๆ
เกี่ยวกับความรักนายไม่พูดสักคำ
นายบอกว่าตอนนี้มีเพื่อนมากมาย
ไม่ต้องเศร้าระทมเรื่องพวกนั้นอีกแล้ว
นายถามฉันว่าจะกลับไปพร้อมกันเมื่อไร
ไปดูหอพักของพวกเราและอดีตของพวกเรา
คำที่นายสลักฝังอยู่บนกำแพงยังคงชัดเจน
นับตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่มีใครลบมันได้!
…”
ข้อความที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอน้อยลงเรื่อยๆ บรรดาผู้ชมที่ชมการถ่ายทอดสดฟังเพลงที่ตราตรึงหัวใจอย่างตั้งใจ ภาพฉากของภาพยนตร์ผ่านแวบตรงหน้าของพวกเขา เนื้อเพลงกับเสียงร้องแต่ละท่อนราวกับเสียงน้ำที่ไหลริน ค่อยๆ ไหลอยู่ในหัวใจของพวกเขาอย่างช้าๆ ทั้งประทับใจและระทมทุกข์!
“…
เพื่อนที่นอนบนเตียงของฉัน
นอนอยู่ในความทรงจำอันเงียบเหงาของฉัน
นายเคยถามคำถามพวกนั้นกับฉัน
วันนี้กลับไม่มีใครถามอีก
เพื่อนที่แบ่งบุหรี่ให้ฉัน
แบ่งปันความสุขของอดีตให้ฉัน
นายเคยถามคำถามพวกนั้นกับฉัน
วันนี้กลับไม่มีใครถามอีก
วันนี้กลับไม่มีใครถามอีก
วันนี้กลับไม่มีใครถามอีก…
…”
เพลงจบลงแล้ว ทุกคนต่างไร้ซึ่งเสียง!
จากนั้นการระดมส่งข้อความมอบรางวัลก็เริ่มขึ้น
ระบบเตือน: เรียกฉันว่าหลี่ไป๋ (เงินIII) มอบเรือบรรทุกเครื่องบินหนึ่งลำ!
ระบบเตือน: พี่ปลาวาฬ (ทองVI) มอบเรือบรรทุกเครื่องบินหนึ่งลำ!
ระบบเตือน: เจ้าชายหลันหลิง (ทองI) มอบเรือบรรทุกเครื่องบินหนึ่งลำ!
ระบบเตือน: ขี่นกกระเรียนลงหยางโจว (เหล็กดำIX) มอบเรือบรรทุกเครื่องบินหนึ่งลำ!
ระบบเตือน: เสือสู้อู่ซง (ทองIII) มอบเรือบรรทุกเครื่องบินหนึ่งลำ!
…
เรือบรรทุกเครื่องบินแต่ละลำถูกส่งผ่านหน้าจออย่างบ้าระห่ำต่อเนื่องไม่ขาดสาย กลบจำนวนลูกบอลปลาที่เยอะอยู่แล้วให้หมดไปอย่างไร้เยื่อใย นอกจากแฟนคลับมหาเศรษฐีสองสามคนที่ลู่เฉินรู้จักแล้ว ก็ยังมีผู้สนับสนุนคนใหม่อีกหกเจ็ดคนเพิ่มขึ้นมา
การมอบรางวัลเป็นเรือบรรทุกเครื่องบินหนึ่งลำ ระบบของเว็บไซต์ถ่ายทอดสดจะเด้งป็อบอัพเฉลิมฉลองออกมาจากแพลตฟอร์มทั้งหมดโดยอัตโนมัติ ขอเพียงอยู่ในแพลตฟอร์ม ไม่ว่าจะเป็นห้องถ่ายทอดสดหรือฟอรัมของห้องถ่ายทอดสด สมาชิกทุกคนที่ออนไลน์อยู่จะเห็นทั้งหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: (นิยายแปล) Perfect Superstar