(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 647

ตอนที่ 647 คอนเสิร์ตของคนอื่น

คืนนั้นลู่เฉินและเฉินเฟยเอ๋อร์ไปด้วยกัน ไปดูคอนเสิร์ตหนึ่ง

คอนเสิร์ตของเว่ยซิ่นหราน

เว่ยซิ่นหรานคือนักร้องไต้หวันที่มีชื่อเสียง เขาเป็นคนยุคหกศูนย์ อายุสิบกว่าปีก็ออกอัลบั้มเซ็นสัญญากับบริษัทไต้หวันแดนดิไลออนเรคคอร์ด จนถึงตอนนี้ออกอัลบั้มมาแล้วทั้งหมดสิบเจ็ดชุด จนถึงวันนี้ยังคงโลดแล่นอยู่ในวงการเพลง

ความรุ่งเรืองของนักร้องไต้หวันผู้นี้อยู่ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และต้นทศวรรษ 1990 เพลง ‘ท่วงทำนองเพลงบ้านเกิด’ เพลง ‘ทางกลับบ้าน’ และ เพลง ‘ท่าเรือลึกล้ำ’ ของเขาล้วนเป็นผลงานชิ้นเอกที่ถูกนำไปร้องต่อกันอย่างแพร่หลายในยุคนั้น มีเอกลักษณ์ของท้องถิ่นอย่างเข้มข้น แฟนๆ นิยมชมชอบกันมาก

ยอดขายแผ่นเสียงของเว่ยซิ่นหรานแม้ว่าจะไม่อาจเทียบกับราชาหรือราชินีเพลงระดับท็อปได้ แต่ก็ขายดีมาก เพียงแต่ช่วงสิบปีมานี้เขาเบนเข็มไปทำงานเบื้องหลัง น้อยมากที่จะมีผลงานออกมา และก็ไม่ได้ออกอัลบั้มอะไรอีก เงียบเหงาไปไม่น้อยเลย

แต่ทัวร์คอนเสิร์ตทั่วประเทศครั้งนี้ ไม่ใช่เว่ยซิ่นหรานกลับมาเพราะไม่อยากอยู่อย่างเงียบเหงาอีกต่อไป แต่เป็นการบอกลา

เฉินเฟยเอ๋อร์คือแฟนคลับของเว่ยซิ่นหราน

“ตอนฉันอยู่ประถมศึกษาปีที่สาม คุณลุงมอบเครื่องเล่นเทปคาสเซ็ตต์ให้ฉัน…”

เมื่อทานอาหารเย็นที่แสนจะโรแมนติกเสร็จ ลู่เฉินและเฉินเฟยเอ๋อร์ก็จับมือกันมาเดินเล่นในสวนสาธารณะ เมื่อเอ่ยถึงเว่ยซิ่นหราน เฉินเฟยเอ๋อร์ก็ย้อนรำลึกถึงเรื่องในอดีต “นอกจากนั้น ยังมีเทปอีกห้าม้วน ในนั้นสามม้วนคือของเว่ยซิ่นหราน”

“ฉันชอบฟังมาก หลังจากนั้นไม่นานก็ร้องตาม ต่อมาก็ยังเคยแสดงในงานปีใหม่ของโรงเรียนอีกด้วย”

คืนวันนี้เฉินเฟยเอ๋อร์สวมใส่ชุดเดรสชายดอกไม้สีขาวเรียบง่าย เธอไม่ได้ผัดแป้งแต่งหน้าใดๆ เลย ผมสีดำขลับปล่อยสยายลงมาคลอเคลียไหล่บาง เอวคอดเย้ายวน เท้าสวมรองเท้าผ้าใบสีขาวอยู่

ลู่เฉินกลับสวมเพียงเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์เท่านั้น ทั้งสองดูแล้วไม่ต่างจากคู่รักวัยเรียนธรรมดาเลย

คืนนี้การแสดงคอนเสิร์ตของเว่ยซิ่นหรานจัดแสดงที่ห้องโถงใหญ่ของศูนย์วัฒนธรรมหย่วนฟาง ด้วยยังเช้าอยู่ ดังนั้นหลังจากทานอาหารเสร็จ ทั้งสองก็เดินเล่นไปที่นั่น เมื่อเดินไปถึงที่นั่นเวลาก็พอดีกัน

เพียงแต่ด้านหลังมีรถเบนซ์สีดำติดตามอยู่ ผู้ช่วยของทั้งสองอยู่ในรถคันดังกล่าว

จะว่าไปก็นานมากแล้วที่ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์ไม่ได้เดินเล่นด้วยกันอย่างนี้ หลักๆ ก็เพราะไม่สะดวกเท่าไร เดินอยู่บนถนนมันง่ายที่จะถูกคนจำได้ หลังจากนั้นก็อาจจะทำให้รถติด ซึ่งนั่นก็ถือเป็นเรื่องปกติ

เมื่อเห็นว่ามีคนอยู่ข้างหน้ามากขึ้น ลู่เฉินก็สวมแว่นและเฉินเฟยเอ๋อร์ก็สวมหน้ากาก

แม้ว่าเฉินเฟยเอ๋อร์จะเป็นแฟนคลับตัวเล็กๆ ของเว่ยซิ่นหราน แต่เธอกลับไม่ได้คลุกคลีกับรุ่นพี่ท่านนี้เท่าไร ทั้งสองเคยพบหน้ากันสองสามครั้งเท่านั้น ดังนั้นตั๋วคอนเสิร์ตคืนนี้ก็ซื้อด้วยตนเอง ตั๋ววีไอพีทั้งสองใบจ่ายไป 2,580 หยวน ราคาไม่ถือว่าแพงมาก

เว่ยซิ่นหรานจะจัดคอนเสิร์ตทั้งหมดห้าครั้งในแผ่นดินใหญ่ ปักกิ่งเป็นที่แรก เนื่องจากเป็นคอนเสิร์ตอำลาบัตรจึงขายดีมาก แฟนๆ จำนวนมากมาร่วมงาน ว่ากันว่าบัตรขายหมดเกลี้ยงเลยทีเดียว

ลู่เฉินและเฉินเฟยเอ๋อร์มาถึงศูนย์วัฒนธรรมหย่วนฟางก่อนคอนเสิร์ตจะเริ่มไม่ถึงสิบนาที ผู้ชมส่วนใหญ่เข้าไปด้านในแล้ว ดังนั้นจึงมีคนไม่มากนักที่ทางเข้าหลัก

ลู่เฉินหันไปพูดกับจางเสี่ยวฟางที่เดินตามมาสองสามประโยค ให้เขากับผู้ช่วยของเฉินเฟยเอ๋อร์ไปหาอะไรกินก่อน เมื่อได้เวลาแล้วค่อยกลับมา ไม่ต้องมาแกร่วรออยู่ที่นี่

จางเสี่ยวฟางยังดูไม่ค่อยวางใจ แต่ลู่เฉินไม่มีอะไรต้องกังวล หากถูกจำได้ในงานแสดงคอนเสิร์ตก็ไม่มีอะไรอันตราย ในคอนเสิร์ตต้องมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแน่ๆ

เมื่อไล่ผู้ช่วยไปได้ ทั้งสองก็ถือตั๋วไปยังทางเข้าของวีไอพีเพื่อเข้าสู่ฮอลล์

คนที่รับผิดชอบตรวจตั๋วคงรู้สึกว่าทั้งสองหน้าคุ้นมาก จึงมองมากหน่อย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา