(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 73

ตอนที่ 73 ดื่มเหล้า

เกาเฮ่อเป็นชายชาวจี้เฉิงที่มีเอกลักษณ์พิเศษมาก เขาสูงหนึ่งร้อยเก้าสิบห้าเซ็นติเมตร เป็นเซ็นเตอร์กำลังสำคัญของทีมบาสเกตบอลคณะวิทยาการคอมพิวเตอร์ เป็นคนโผงผางตรงไปตรงมา มีนิสัยเข้ากับคนอื่นง่ายมาก ทว่ามีหน้าตาแก่กว่าอายุ หากจะเรียกว่าลุงก็ยังได้

เกาเฮ่อนอนอยู่ชั้นล่างของเตียงลู่เฉิน

ขณะที่เดินขึ้นไปทางหอพัก ลู่เฉินถามว่า “แล้วพี่สะใภ้ล่ะ ไม่กลับมาด้วยเหรอ”

หวังเสี่ยวหลิงแฟนของเกาเฮ่อเรียนอยู่ภาควิชาภาษาจีน ทั้งสองคนคบกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยชั้นปีที่หนึ่ง

เกาเฮ่อมีสีหน้าหม่นลง พูดว่า “เลิกกันแล้ว”

ลู่เฉินตกใจมาก “เกิดอะไรขึ้น”

หวังเสี่ยวหลิงกับเกาเฮ่อคบกัน ถือว่าลู่เฉินเป็นพ่อสื่อให้กลายๆ และรู้ว่าความรักของทั้งสองคนดีมาตลอด

ถึงแม้จะพูดกันเสมอว่าฤดูจบการศึกษาก็คือฤดูของการเลิกรา แต่ลู่เฉินคิดว่าพวกเขาจะยังคบกันต่อไป

เกาเฮ่อหัวเราะพูดอย่างขมขื่น “ฉันไปหางานทำที่จี่หนาน แต่หวังเสี่ยวหลิงอยากอยู่ที่หางโจว นายก็รู้ว่าราคาบ้านในหางโจวตอนนี้ แค่เงินซื้อห้องน้ำก็มากพอจะซื้อห้องชุดแถวบ้านฉันได้แล้ว และพ่อแม่ก็ต้องการการดูแลจากฉันด้วย”

ลู่เฉินนิ่งเงียบ

เมืองหางโจวมีการพัฒนาทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ขณะที่นำความเจริญรุ่งเรืองเข้ามาก็ทำให้วัตถุมีราคาสูงขึ้นตามไปด้วย โดยเฉพาะราคาบ้านที่เพิ่มสูงขึ้นตลอด ปริมาณการขึ้นราคาสูงตลอดจนติดระดับแถวหน้าของประเทศ

หากคนที่มีเงินเดือนระดับธรรมดาอยากจะซื้อบ้านที่นี่ ส่วนใหญ่แล้วล้วนเป็นแค่ความเพ้อฝัน

เกาเฮ่อเป็นคนที่ครอบครัวมีฐานะธรรมดา และยังเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน ความรักสมัยเรียนในมหาวิทยาลัยก็เอาชนะความเป็นจริงไม่ได้

เขาได้แต่ตบไหล่เกาเฮ่อเพื่อเป็นการปลอบใจ

แต่เกาเฮ่อกลับปลงตก แล้วพูดว่า “ฉันไม่เป็นไร เตรียมใจเรื่องนี้มานานแล้ว น้องสาม นายอยู่ที่ปักกิ่งเป็นยังไงบ้าง มีแฟนใหม่หรือยัง”

ลู่เฉินยิ้มพูด “พอได้ ฉันโชคดีไม่เบาหาเงินได้นิดหน่อย ส่วนเรื่องแฟนยังไม่คิดหาตอนนี้”

เกาเฮ่อรู้ฐานะทางครอบครัวของลู่เฉิน จึงพูดดีใจแทนเขา “อย่างนั้นนายคิดจะเติบโตในปักกิ่งต่อไปใช่ไหม”

ลู่เฉินพยักหน้า “ใช่ ต่อไปถ้าพี่ว่างก็มาหาฉันได้ที่ปักกิ่ง จากจี่หนานมาปักกิ่งใกล้มาก”

เกาเฮ่อยิ้มพูด “รอให้นายเป็นมหาเศรษฐีก่อน แล้วฉันจะยกพวกไปขอส่วนแบ่งจากนาย!”

ลู่เฉินหัวเราะเสียงดัง

ระหว่างที่พูดคุยและหัวเราะกัน ทั้งสองคนมาถึงหอพักของมหาวิทยาลัยพอดี

ประตูห้องนอนหมายเลข 405 ปิดไว้เพียงครึ่งเดียว เกาเฮ่อเดาว่า “เหล่าเคกับน้องสี่ต้องกลับมาแล้วแน่นอน!”

เขาผลักประตูอย่างแรง แล้วตะโกนว่า “ขอตรวจห้องหน่อย!”

ในห้องพักมีสองคนอยู่แล้วจริงๆ คนหนึ่งนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง อีกคนหนึ่งนั่งเล่นเกมอยู่หน้าโต๊ะ

ทั้งสองคนสะดุ้งตกใจกับเสียงตะโกนของเกาเฮ่อเป็นอย่างมาก

ลู่เฉินเดินตามเข้ามา “นี่คือการปล้น หยิบบัตรเอทีเอ็ม บัตรรถโดยสาร บัตรกินข้าวของแกมา…”

คนที่เล่นโทรศัพท์คือเหล่าเค ชื่อจริงคือว่านหงจื้อ เป็นคนเซียงเป่ย เขาอยู่ลำดับที่สองของเพื่อนร่วมห้องทั้งสี่คน แต่ยอมรับคำเรียกว่า ‘พี่รอง’ ไม่ได้ ดังนั้นจึงเปลี่ยนมาเรียกเขาว่าเหล่าเค…ที่สองของไพ่โป๊กเกอร์แทน

โจวรุ่ยหรือน้องสี่ที่กำลังเล่นเกมเป็นคนหางโจว หน้าตาอัปลักษณ์ตัวเล็กและผอม หลังจากตกใจก็ร้องไห้แบบไม่มีน้ำตา “พี่ใหญ่ บอสโมโหแล้ว มันบ้าคลั่งแล้วเนี่ย!”

เขากำลังช่วยสู้กับบอส เมื่อครู่พลาดการควบคุม จังหวะไม่ดี ทำให้บอสตกอยู่ในอาการบ้าคลั่งทันที

จากนั้นก็ถูกฆ่าทั้งทีม!

เกาเฮ่อ ลู่เฉิน กับว่านหงจื้อหัวเราะลั่น

โจวรุ่ยถูกผู้เล่นคนอื่นด่าแล้วก็ออฟไลน์ไปเลย เขาจึงระบายความโกรธไปที่ทั้งสามคน “พวกพี่คอยดูเถอะ!”

ลู่เฉินกำลังจะพูด เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าก็ดังขึ้น

เขากดรับสาย คนที่โทรมาคือเฉาซิ่วจู “ลู่เฉิน นายกลับมาที่มหาวิทยาลัยหรือยัง”

ลู่เฉินยิ้มตอบ “เพิ่งจะกลับมา หัวหน้ามีอะไรจะแจ้งฉันไหม”

เฉาซิ่วจูพูดว่า “กลับมาก็ดีแล้ว รายการที่สั่งให้นายเตรียมไว้เรียบร้อยหรือยัง ฉันจัดลำดับเข้าไปในงานเลี้ยงจบการศึกษาของคืนพรุ่งนี้แล้ว นายห้ามตกม้าตายล่ะ!”

ลู่เฉินพูด “เรื่องที่ฉันทำเธอวางใจได้ ถ้าพวกเราจะหลอกใครก็ไม่หลอกหัวหน้าห้องพวกเราหรอก!”

เฉาซิ่วจูหัวเราะพูดว่า “นายไปอยู่ปักกิ่งขี้งกแล้วนะ อย่างนั้นก็ตามนี้แล้วกัน”

พอวางสาย เกาเฮ่อก็ถามอย่างสงสัย “หัวหน้าห้องมาหานายเรื่องอะไร”

ลู่เฉินจึงอธิบาย “งานเลี้ยงจบการศึกษาคืนพรุ่งนี้ เขาจะให้ฉันขึ้นไปแสดงบนเวที”

ว่านหงจื้อพูดอย่างทอดถอนใจ “แต่ก่อนมีแต่งานเลี้ยงปีใหม่ ตอนนี้กลายเป็นงานเลี้ยงจบการศึกษาแล้ว เวลาผ่านไปไวจริงๆ!”

เวลาไร้ความปรานี ตอนนี้ชีวิตในหอคอยงาช้างมักจะผ่านไปเร็วเสมอ ช่วงเวลาที่สวยงามจึงได้แต่เก็บไว้ในความทรงจำ

ห้องนอนหมายเลข 405 ตกอยู่ในความเงียบไปชั่วขณะ