(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 74

สรุปบท ตอนที่ 74 เธอในอดีต: (นิยายแปล) Perfect Superstar

อ่านสรุป ตอนที่ 74 เธอในอดีต จาก (นิยายแปล) Perfect Superstar โดย Internet

บทที่ ตอนที่ 74 เธอในอดีต คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายSlice of Life (นิยายแปล) Perfect Superstar ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ตอนที่ 74 เธอในอดีต

ลู่เฉินหันหน้าใส่ไมค์ที่มีฝุ่นเกรอะ แล้วพ่นลมหายใจยาวที่มีกลิ่นเหล้าออกมา

เขาพูดว่า “เพลงที่ผมจะร้องนี้ อย่างแรกขอมอบให้เกาเฮ่อก่อน พี่เกาที่อยู่หอพักเดียวกันกับพวกเรา หวังว่าเขาจะเป็นคนมองโลกในแง่ดีและใจกว้างตลอดไป จากนั้นก็ขอมอบให้กับทุกคนที่เคยมีความฝันและอุดมการณ์!”

กำลังเมาได้ที่ แท้จริงแล้วลู่เฉินยังมีคำพูดอีกมากมายในใจ แต่เขาไม่อยากพูด ดังนั้นจึงร้องเพลงดีกว่า!

เพลงนี้มอบให้เกาเฮ่อ มอบให้เพื่อน มอบให้ทุกคน และก็มอบให้ตัวเขาเอง

“ดี!”

เกาเฮ่อกับว่านหงจื้อตะโกนคำว่าดี พวกเขาไม่สนใจว่าลู่เฉินจะร้องอะไร ไม่สนว่าจะร้องเพราะหรือไม่ ขอเพียงได้ร้องไห้เต็มที่ ได้หัวเราะเต็มที่ ได้ผ่านช่วงเวลาสุดท้ายของการจบการศึกษาอย่างสุดเหวี่ยงก็พอ

มีคนจำนวนไม่น้อยในจัตุรัสพลเมืองสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวทางนี้ จึงเข้ามามุงดูความคึกคัก หนึ่งในนั้นมีนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเจียงไห่สองสามคน ต่างก็ชี้นิ้วและหัวเราะมาที่ลู่เฉิน

รุ่นพี่สุดหล่อคนนี้เมาแล้ว เลยมาเพ่นพ่านแถวนี้

ลู่เฉินไม่สนใจ

เขาดีดกีตาร์ จากนั้นเริ่มร้องเพลงประกอบไปกับเสียงดนตรี

“เคยฝันว่าจะถือดาบท่องไปสุดหล้า

ดูความรุ่งเรืองของโลกใบนี้

หัวใจของเด็กหนุ่มบ้าระห่ำอยู่บ้าง

บัดนี้คุณมีบ้านอยู่ทุกหัวระแหง

สาวที่เคยทำให้คุณต้องเสียใจ

วันนี้หายลับไปแล้ว

ความรักมักจะทำให้คุณทั้งมีหวังและกลุ้มใจ

เคยทำให้คุณต้องเจ็บช้ำไปทั้งตัว

…”

ลู่เฉินที่เมาเหล้า เสียงร้องของเขาไม่ใสเหมือนเดิม แต่เป็นน้ำเสียงของคนที่ผ่านโลกมามากอย่างน่าเศร้า เสียงทุ้มต่ำและแฝงไปด้วยพลังจากเสียงร้องตะโกนของวิญญาณ ดึงดูดผู้คนที่อยู่แถบนี้

พวกเขาไม่เคยฟังเพลงนี้มาก่อน

เกาเฮ่อไม่หัวเราะอีกต่อไป เพราะเขาไม่ได้เมาจนไม่เข้าใจความหมายของเนื้อเพลง

เสียงเพลงของลู่เฉินเหมือนกับค้อนปอนด์ที่หล่อด้วยเหล็กทองแดง ทุบลงไปที่หัวใจเขาอย่างหนัก ผู้ชายอกสามศอกที่สูงเกือบสองเมตรกลับต้องโน้มตัวลง ตัวสั่นสะท้าน

สาวที่เคยทำให้คุณต้องเสียใจ วันนี้หายลับไปแล้ว ความรักมักจะทำให้คุณทั้งมีหวังและกลุ้มใจ เคยทำให้คุณต้องเจ็บช้ำไปทั้งตัว…กำลังร้องเพลงนี้ให้เขาอยู่ใช่ไหม

วินาทีต่อมา เสียงเพลงพลันสูงขึ้นและให้พลังฮึกเหิม

“…

ติลิลี้ลี้ตีลีด่าดา~

ติลิลี้ลี้ตีตี้ดาด่า

ติลิลีลี้ตี๊ตี้ดาด่า

เดินไปข้างหน้าบนเส้นทางของความกล้า

ติลิลี้ลี้ตีลีด่าดา~

ติลิลี้ลี้ตีตี้ดาด่า

ติลิลีลี้ตี๊ตี้ดาด่า

มีทั้งเสียใจมีทั้งสีสัน

…”

ผู้คนถูกดึงดูดด้วยเสียงเพลงมากขึ้นเรื่อยๆ จากที่มีคนล้อมมุงดูสิบถึงสิบสองคนในตอนแรก ไม่ช้าก็เพิ่มจำนวนเป็นสิบจนถึงร้อย โอบล้อมเป็นวงใหญ่อยู่บนลานแห่งนี้

ลู่เฉินไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น จิตใจของเขามุ่งไปที่การร้องเพลงนี้อย่างลึกล้ำ แสดงความรู้สึกที่สะสมไว้ทั้งหมดออกมาผ่านเสียงเพลงอย่างเต็มเปี่ยม

“…

ทุกครั้งที่เสียใจ

ก็ไปมองทะเลเพียงลำพัง

มักจะคิดถึงเพื่อนที่เดินอยู่ข้างกายกันเสมอ

มีคนไม่น้อยกำลังตื่นขึ้นมา

ให้พวกเราได้ชนแก้วใบนี้

ผู้ชายที่ดีต้องใจกว้างเหมือนท้องสมุทร

ผ่านประสบการณ์ชีวิตทั้งร้อนหนาว

รอยยิ้มนี้ช่างอบอุ่นบริสุทธิ์และไร้เดียงสา

…”

บนลานที่กว้างใหญ่ ราวกับเป็นเวทีของลู่เฉินเพียงคนเดียว เสียงดังเจี๊ยวจ๊าวแถวนั้นกับการเคลื่อนไหวที่เสียงดังหายไป ต่างก็เงียบกริบ มีเพียงเสียงเพลงของเขาดังสะท้อนไปมา ทั้งโจมตี ทั้งสั่นสะเทือน!

ถึงแม้ในอ้อมกอดของเขาจะมีกีตาร์เก่าราคาสองสามร้อยหยวน ถึงแม้เขาจะร้องเพลงใส่ไมค์ที่เก่าเป็นสนิม ถึงแม้คุณภาพของเสียงลำโพงจะไม่ดี ถึงแม้…

แต่เสน่ห์ของเพลงนี้กลับไม่เสียหายใดๆ มันคือของเซ่นไหว้ให้การหวนคิดถึงช่วงเวลาวัยเยาว์ ประกาศว่าจะไม่เสียใจกับเวลาในอดีต ตอนข้ามมิติเวลาที่กางกั้นมายังโลกนี้ มันก็ยังคงทำให้คนรู้สึกประทับใจเหมือนเดิม!

“ให้พวกเราได้ชนแก้วใบนี้ ผู้ชายที่ดีต้องใจกว้างเหมือนท้องสมุทร ผ่านประสบการณ์ชีวิตทั้งร้อนหนาว…”

ไม่ว่าจะเป็นเกาเฮ่อ ว่านหงจื้อ หรือว่าโจวรุ่ย ใบหน้าของพวกเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา

โดยเฉพาะเกาเฮ่อ เรื่องที่เขากับหวังเสี่ยวหลิงเลิกกันเหมือนกับหนามแหลมอันหนึ่ง ทิ่มแทงอยู่ในหัวใจให้เจ็บปวดมาตลอด ถึงแม้ภายนอกเขาจะยิ้มแย้มเฮฮาเหมือนไม่สนใจอะไร แต่หัวใจที่เจ็บปวดมีเขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้

เพลงของลู่เฉินทำให้เขาปล่อยวาง

ไม่ว่าจะเคยเสียใจมากเท่าไร ไม่ว่าจะเคยสูญเสียอะไรมากแค่ไหน พวกเขาก็เคยมีมิตรภาพและความรักที่แท้จริง เคยมีช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย!

ลูกผู้ชายตัวจริงควรจะมีจิตใจกว้างเหมือนทะเล ยอมรับลมพายุมากมายนับไม่ถ้วนได้

ตอนที่ลู่เฉินเริ่มร้องเพลงเป็นครั้งที่สอง คนที่ล้อมมุงดูอยู่ก็มีจำนวนนับร้อยคน มีคนจำนวนไม่น้อยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปอัดคลิปของเขา ทว่าคนมากมายต่างก็ฟังเพลงอย่างเงียบๆ

เขาทำจมูกฟุดฟิด แล้วพูดว่า “โจ๊กไข่เยี่ยวม้า แฮมเบอร์เกอร์เบคอน อืม แล้วก็ยังมีน้ำเต้าหู้สูตรเข้มข้น!”

เฉาซิ่วจูตกใจ “นายได้กลิ่นก็รู้แล้วเหรอ”

เธอหยิบแฮมเบอร์เกอร์กับโจ๊กยื่นให้ลู่เฉิน

ลู่เฉินยิ้มเอ่ย “เธอลองไปทำงานที่เคเอฟซีสองสามเดือนสิ ได้ดมกลิ่นก็รู้แล้ว ขอบคุณมากหัวหน้า!”

เขาไม่ได้เกรงใจ พลิกตัวรับอาหารเช้ามา นั่งข้างเตียงของเกาเฮ่อแล้วเริ่มทาน

ล้างหน้าแปรงฟันอะไรไม่สนใจ ขอทานก่อนแล้วค่อยว่ากัน

เฉาซิ่วจูลังเลพักหนึ่ง ก่อนจะจึงนั่งข้างๆ ลู่เฉิน พูดว่า “ลู่เฉิน หวางอิ๋งให้ฉันมาถามว่าช่วงนี้นายเป็นยังไงบ้าง เธอบอกว่าบริษัทคุณอาเธอที่หางโจวกำลังรับสมัครงาน ถ้าหากนาย…”

เฉาซิ่วจูจงใจแยกเกาเฮ่อทั้งสามคนออกไป ก็เพราะอยากคุยกับลู่เฉินเป็นการส่วนตัว

เธอคิดมาตลอดว่าลู่เฉินกับหวางอิ๋งเหมาะสมกันมาก

“ไม่ต้องหรอก”

ความอยากอาหารของลู่เฉินหมดลงทันที วางแฮมเบอร์เกอร์ลงแล้วพูดกับเฉาซิ่วจูว่า “หัวหน้า เธอช่วยขอบคุณหวางอิ๋งแทนฉันด้วยนะ แต่ฉันได้งานที่เหมาะสมแล้ว”

หวางอิ๋งเป็นแฟนเก่าของเขา ทั้งสองคนเลิกกันหลังจากที่พ่อของลู่เฉินตาย

ตอนนั้นเรื่องนี้กระทบจิตใจลู่เฉินเป็นอย่างมาก

เฉาซิ่วจูกัดริมฝีปาก ถามว่า “นายยังแค้นเธออยู่ใช่ไหม”

ตอนแรกเฉาซิ่วจูเป็นคนแนะนำหวางอิ๋งให้รู้จักกับลู่เฉิน การเลิกรากันของทั้งสองคนทำให้เธอรู้สึกละอายใจมาตลอด

“แค้นเหรอ”

ลู่เฉินส่ายหน้าแล้วพูดว่า “เรื่องมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้ฉันสบายดีมาก จริงๆ ฉันก็ไม่ได้โทษเธอนะ”

ถือเสียว่าเป็นคนที่ผ่านทางมาก็แล้วกัน

เฉาซิ่วจูมองเขาอย่างลึกซึ้งทีหนึ่ง แล้วพูดว่า “ลู่เฉิน นายเปลี่ยนไปแล้ว”

ลู่เฉินยิ้มเอ่ย “คนเรามักจะเปลี่ยนแปลงเสมอ”

เขาที่เคยเป็นเด็กหนุ่มบ้าระห่ำ ตอนนี้ประสบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของครอบครัวและชีวิตคนหลงกรุง ซ้ำยังมีความทรงจำของสามชีวิตในฝัน ดังนั้นเขาจึงโตขึ้นเป็นธรรมดา

แต่สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยน คงจะมีเพียงเลือดร้อนที่พลุ่งพล่านอยู่ในหัวใจ

“เธอกับคนนั้นของเธอเป็นยังไงบ้าง หลังจากเรียบจบแล้วคิดจะทำอะไรต่อ”

เขาเปลี่ยนหัวข้อสนทนา ไม่อยากพูดเรื่องของตัวเองอีก

เฉาซิ่วจูตอบว่า “พอพวกเราเรียนจบก็จะไปอยู่ที่หางโจว อีกสองปีมั่นคงแล้วก็จะแต่งงานกัน”

“ยินดีด้วย!”

ลู่เฉินยิ้มพูด “ถึงตอนนั้นอย่าลืมเชิญฉันไปดื่มเหล้ามงคลล่ะ!”

มีทั้งน้ำตา มีทั้งความสุข ชีวิตคนเราก็เป็นแบบนี้

…………………………………………………………………………

Ink Stone_Fantasy
ข้อความถึงนักอ่าน
Ink Stone_Fantasy
เพลง 曾经的你 โดย 许巍 https://www.youtube.com/watch?v=OU3kSSMLNvE&ab_channel=kongbidiao