(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 871

ตอนที่ 871 เข้าใจผิด

ทันทีที่ลู่เฉินตื่น เขาได้กลิ่นของอาหารทันที

เขาพลิกตัวนั่งบนโซฟา ขยี้ตาที่กำลังง่วงนอน และเห็นว่าแม่ของเขาเพิ่งจะยกจานอาหารออกจากครัว ไอร้อนลอยขึ้นจากจานโขมง

ลู่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ “แม่ ตอนนี้กี่โมงแล้วครับ”

เขาหลับสบายมาก รู้สึกเหมือนหลับไปนานมาก แต่ไฟในห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ และมันก็ยังเป็นช่วงกลางคืนอยู่เลย

“ลูกตื่นแล้วเหรอ…”

ฟางอวิ๋นยิ้มและพูดว่า “แม่ไปซื้อผักที่ซูเปอร์มาร์เก็ตมา คิดว่าลูกคงยังไม่ได้กินข้าวเย็นแน่ ตื่นมาแล้วคงจะหิวมาก ตอนนี้ตื่นมาก็ดีแล้ว”

ลู่เฉินล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาดู ตอนนี้สี่ทุ่มกว่าแล้ว ดูเหมือนจะนอนไปสามชั่วโมงกว่า เขาอดรู้สึกอบอุ่นในใจไม่ได้

“ผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ…”

เขารีบวิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ เมื่อเขาอาบน้ำเสร็จออกมา จานชาม ตะเกียบบนโต๊ะก็ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้ว อาหารที่ทำก่อนหน้านี้ก็อุ่นใหม่เรียบร้อยแล้ว

ลู่เฉินไม่เกรงใจแล้ว เขาหยิบชามกับตะเกียบขึ้นมาแล้วขยับแก้มเคี้ยวทันที

ยังคงเป็นรสชาติเดิมที่แสนคุ้นเคย

แม้จะพูดไม่ได้ว่าอาหารที่แม่ปรุงให้อร่อยที่สุดในโลก แต่รสชาติที่เป็นของที่บ้านนี้ กลับหากินข้างนอกบ้านไม่ได้เลย

อาหารค่ำที่ดึกมากมื้อนี้ ลู่เฉินกินข้าวสวยไปถึงสามถ้วย และยังกินกับข้าวจนหมดเกลี้ยงไม่เหลือ

“ลูกอย่ากินอิ่มเกินไปนะ…”

ฟางอวิ๋นเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ เธอถามว่า “อาหารในกองถ่ายแย่ขนาดนั้นเลยหรือลูก”

เมื่อเห็นท่าทางที่กินอย่างมูมมามของลู่เฉิน ที่ดูเหมือนไม่ได้กินอะไรมาสามวันสามคืนแล้ว แม่อย่างเธอก็ต้องเป็นห่วงใยมาก

“เอิ๊ก…”

ลู่เฉินเรอไปหนึ่งที เขาลูบไปยังหน้าท้องที่พองตัวขึ้นมา “ก็ไม่หรอกครับ เป็นเพราะแม่ทำอร่อยมากกว่า”

“ปากหวานกว่าร้องเพลงอีกนะเราน่ะ”

ฟางอวิ๋นยกยิ้มจนตาหยี เธอพูดว่า “เอาแต่พูดยอแม่ อ่อ ใช่สิ งานสถาปนาโรงเรียนวันที่ 29 ใช่ไหม”

งานสถาปนาโรงเรียนมัธยมปินไห่นี้ เพื่อเป็นการรับประกันว่าลู่เฉินจะมาเข้าร่วม ครูใหญ่ถึงกับพยายามอย่างมากทีเดียว ไม่เพียงแค่ให้อาจารย์ที่ปรึกษาของเขาโทรหาเขา ยังเชิญฟางอวิ๋นอีกด้วย

ฟางอวิ๋นนั้นรู้จักครูใหญ่โอวของโรงเรียนมัธยมปินไห่ ดังนั้นจึงต้องให้เกียรติเขา

ลู่เฉินพยักหน้า ก่อนจะพูดว่า “วันที่ 29 เข้าร่วมงานสถาปนาโรงเรียน วันที่ 30 ผมจะไปหังโจวครับ แม่ครับ พรุ่งนี้แม่ลางานหนึ่งวันสิ ผมจะพาแม่ไปซื้อเสื้อผ้าสักสองสามชุด”

“เสื้อผ้าหรือจ๊ะ”

ฟางอวิ๋นตกใจ “แม่มีเสื้อผ้าเยอะแล้ว ดังนั้นลูกไม่จำเป็นต้องซื้อเลย แต่ถ้าลูกต้องการซื้อ แม่ก็จะไปกับลูก”

ลู่เฉินจนใจ “แม่ให้ผมได้ทำตัวเป็นลูกกตัญญูหน่อยเถอะครับ ไม่อย่างนั้นพี่ใหญ่ต้องว่าผมอีกแน่”

แม้ว่าเธอเคยถูกมองว่าเป็นครอบครัวที่มั่งคั่ง แต่ตั้งแต่การล่มสลายของตระกูลลู่ ฟางอวิ๋นก็ประหยัดมากเพื่อที่จะชำระหนี้ก้อนโตที่ครอบครัวของเธอเป็นหนี้อยู่ เธอมักจะสลับสวมเสื้อผ้าเพียงแค่สองสามชิ้นตลอดทั้งปี

ตอนนี้แน่นอนว่าไม่ขาดเงิน แต่นิสัยประหยัดของฟางอวิ๋นยังคงเดิม ซื้อเสื้อผ้าอะไรก็ซื้อแต่สินค้าราคาถูก แม้ว่าลู่เฉินและลู่ซีจะพูดหลายครั้งแล้ว แต่เธอก็ไม่เปลี่ยนไปเลย ยังคงยืนกรานไม่ให้ลูกทั้งสองซื้อของแบรนด์เนมให้ตนเอง ให้ทั้งสองประหยัดเงินไว้ใช้ในหน้าที่การงานเถอะ