อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 33

เสียงของคนที่มาเย็นยะเยือก

หยุนหว่านหนิงเงยหน้ามองไป มองเห็นโม่เยว่จ้องมองโม่หุยเฟิงด้วยสีหน้าเย็นยะเยือกพอดี “นี่คืออาศัยตอนที่ข้าไม่อยู่ ก็จะฆ่าพระชายาของข้า น้องสะใภ้ของท่านหรือ?”

เห็นโม่เยว่ปรากฏตัวขึ้นมากะทันหัน หยุนเจิ้นซงและคนอื่นๆตกตะลึงไปครู่หนึ่ง รีบร้อนก้าวเข้าไปน้อมทักทาย

หยุนหว่านหนิงก็ชะงักงันไป

เมื่อครู่ ภายใต้สถานการณ์ฉุกเฉิน นางก็แค่ใช้โม่เยว่มาข่มขู่โม่หุยเฟิงเท่านั้น

แต่ใครจะรู้ว่า ผู้ชายคนนี้จะมาจริงๆ? !

เมื่อครู่ เขาปกป้องนางจริงๆหรือ?

“น้องเจ็ด เจ้ามาแล้วหรือ”

โม่หุยเฟิงจ้องมองดูเขาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ดึงมือกลับไปอย่างแรง “ในเมื่อมาแล้ว เราจะได้คิดบัญชีในครั้งนี้พอดี หยุนหว่านหนิง วางยาพิษหลานเอ๋อร์”

“พี่สามร้อนใจเช่นนี้ ข้ายังนึกว่าคนที่ถูกพิษคือพี่สะใภ้สามเสียอีก”

โม่เยว่เย้ยหยันอย่างไม่ปกปิดเลยแม้แต่น้อย

โม่หุยเฟิงสีหน้าซีดขาว ไม่รู้ว่าควรตอบอย่างไร

“ท่านอ๋อง”

“คนหนุนหลัง” มาแล้ว หยุนหว่านหนิงรีบร้อนเข้ามาประจบประแจง “ท่านอ๋อง ข้าไม่ได้เป็นคนวางยาพิษน้องรอง”

“ข้าเห็นแก่ความสัมพันธ์พี่น้อง มารักษาน้องรองโดยเฉพาะ ไหนเลยจะรู้ว่า ท่านอ๋องหยิงยืนกรานหนักแน่นว่าข้าเป็นคนวางยาพิษน้องรอง จะฆ่าข้าให้ได้!”

นางหลบอยู่ด้านหลังของโม่เยว่ด้วยความหวาดกลัวเล็กน้อย

ในดวงตาที่ใสสะอาดคู่หนึ่ง เปล่งประกายความตื่นตระหนกเล็กน้อย

ราวกับ กวางน้อยที่ได้รับความตกใจ

ถึงแม้จะรู้ว่านางแกล้งทำ แต่ในใจของโม่เยว่ก็ยังอดที่จะรู้สึกสงสารขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้

โม่หุยเฟิงโมโหจนแทบจะกระอักเลือด!

นางเห็นแก่ความสัมพันธ์พี่น้อง มารักษาให้หยุนติงหลานโดยเฉพาะ?

เกรงว่า เพื่อหนึ่งพันตำลึงทองนั่นมากกว่ามั้ง!

“ไม่ต้องกลัว มีข้าอยู่”

โม่เยว่ตบไหล่ของนางเบาๆ สายตาอ่อนโยน น้ำเสียงก็อ่อนโยนมาก “ขอเพียงมีข้าอยู่ ก็จะไม่มีใครสามารถทำร้ายเจ้าได้!”

โม่หุยเฟิง: “......”

คืนนี้สมองน้องเจ็ดไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ ถูกประตูหนีบจนโง่เง่าไม่มีสติแล้วใช่ไหมเนี่ย?

ถึงกับ อ่อนโยนกับผู้หญิงที่เขาเกลียดมากที่สุดเช่นนี้ได้? !

หยุนเจิ้นซงและคนอื่นๆ ก็มองไปทางโม่เยว่อย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เช่นนั้นข้าไปถอนพิษให้น้องรองก่อน ถึงอย่างไรเมื่อครู่ท่านอ๋องหยิงก็รับปากเงื่อนไขของข้าแล้ว ขอเพียงแค่ข้าถอนพิษให้น้องรอง ก็จะให้ทองคำหนึ่งพันตำลึงข้าเป็นค่าตอบแทน”

โม่หุยเฟิง: “......ข้าไปรับปากเมื่อไหร่กัน? !”

“ไม่นึกเลยว่าท่านอ๋องหยิงจะกลับคำไปมา?”

หยุนหว่านหนิงมองดูเขาด้วยสีหน้า “ประหลาดใจ”

“ได้ ถอนพิษ! พรุ่งนี้ข้าจะส่งทองคำไปที่จวนอ๋องหมิง!”

เพื่อที่ไม่ต้องแบกรับชื่อเสียงที่ไม่ดีว่ากลับคำไปมา หนึ่งพันตำลึงทองนี้ เขาสามารถจ่ายได้!

หยุนหว่านหนิงถึงได้ยิ้มออกมา “ท่านอ๋องหยิงวางใจ! เรื่องของท่านกับน้องรอง ข้ารับประกันว่าจะไม่บอกพระชายาหยิง! ท้ายที่สุด เราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน”

สีหน้าของโม่หุยเฟิงดำมืดจนเหมือนกับถ่าน

ผู้หญิงคนนี้ ถึงขนาดกล้าข่มขู่เขาได้? !

แต่โม่เยว่อยู่ด้วย เขาที่เต็มไปด้วยความโกรธก็ได้แต่ระงับเอาไว้อย่างยากลำบาก

หยุนหว่านหนิงเดินไปถึงข้างเตียง วินิจฉัยชีพจรให้กับหยุนติงหลานอย่างเลียนแบบได้เหมือนมาก

ภายในช่องว่าง มียาแก้พิษปรากฏขึ้นมาหลายชนิดแล้ว ล้วนเป็นยาแผนปัจจุบันทั้งนั้น

หางตาของนางมองไปทางโม่เยว่และคนอื่นๆ ยกมือขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ หยิบยาแก้พิษออกมาจากช่องว่าง ยัดเข้าไปในแขนเสื้อ “พิษนี้ แก้ได้ไม่ยาก”

“เพียงแต่ เกรงว่าน้องรองคงต้องทนทุกข์เล็กน้อย”

“ทนทุกข์อะไร?”

เฉินซื่อเป็นห่วงอย่างมาก

“จะแก้พิษ ต้องปล่อยเลือดก่อน”

หยุนหว่านหนิงวางมาดเป็นจริงเป็นจังกล่าวว่า “ปล่อยเลือดที่เป็นพิษทั้งหมดออกมา ค่อยกินยาถอนพิษถึงจะสามารถหายดีได้”