อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 432
ชายร่างใหญ่มีวิทยายุทธ์ล้ำเลิศ!
องครักษ์ลับหลายคนล้อมเขาไว้ แต่เขากลับหาช่องว่าง หนีออกไปได้!
“ตามไป!”
หรูโม่ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา!
พวกองครักษ์ลับก็รีบตามไปทันที
เพื่อปกป้องความปลอดภัยของหยวนเป่า หรูโม่ไม่ได้ตามไป แต่รีบหยิบพลุสัญญาณที่เอวของเขาและยิงออกไปทันที จากนั้นพลุที่สวยงามก็ปรากฏขึ้นเหนือหัวของเขา
ความวุ่นวายเมื่อกี้ ทำเอาชาวประมงและชาวบ้านบนท่าเรือต่างก็ตกใจกรีดร้องหนีไป
ตอนนี้ ท่าเรือกลับระเกะระกะไปหมด
หรูโม่ก้มหน้ามองหยวนเป่าที่อยู่ในอ้อมกอดเขา และรู้สึกสบายใจมากๆ
หาเตี้ยนเซี่ยเจอก็ดีแล้ว ดีมากแล้ว
……
ขณะเดียวกัน โม่เยว่นำกำลังคนนั่งเรือไปที่แม่น้ำ อย่างช้าอีกชั่วโมงก็จะถึงท่าเรือเมืองเซียงแล้ว
และในตอนนี้เอง อีกด้านของเมืองเซียงจุดพลุดอกไม้ไฟสวย
หยุนหว่านหนิงยังไม่ตื่น
หรูอวี้ย้อนกลับมา พูดทั้งน้ำตา “นายท่าน หรูโม่ช่วยเตี้ยนเซี่ยไว้ได้แล้ว! องครักษ์ลับกำลังตามชายร่างใหญ่ไป ข้าน้อยตั้งใจกลับมาบอกข่าวให้นายท่านขอรับ!”
เขาติดตามเส้นทางที่หยวนเป่าทิ้งไว้ แล้วไล่ตามไปถึงบนเขา
มองเห็นไฟกองหนึ่ง เห็นหยวนเป่าวาดรูปช้างไว้ รวมไปถึงรังนกที่เขาพับเอาไว้……
แต่ไม่เจอหยวนเป่าเลย
จนกระทั่งหรูโม่จุดพลุ เขาก็ถึงรีบนำกำลังคนลงเขา
ก็เห็นหรูโม่กำลังอุ้มหยวนเป่ายืนอยู่บนท่าเรือ วินาทีนั่นหรูอวี้ก็ดีใจจนน้ำตาแทบไหล
หาเตี้ยนเซี่ยเจอสักที!
หรูโม่ไม่ต้องตายแล้ว!
รู้ว่าโม่เยว่กับหยุนหว่านหนิงเป็นห่วง หรูอวี้ก็รีบกลับมารายงานข่าวดีก่อน
“หยวนเป่าล่ะ?!”
โม่เยว่ตื่นเต้นจนปากสั่น
“อยู่กับหรูโม่ขอรับ!”
หรูอวี้ที่เป็นชายชาตรียังอดไม่ได้ร้องไห้ “ฮื่อๆๆ นายท่าน หาตัวเตี้ยนเซี่ยเจอสักทีนะขอรับ! คราวนี้พระชายาฟื้นขึ้นมาจะได้บอกข่าวดีแก่นาง ฮื่อๆๆ ข้าน้อยดี……”
ยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกโม่เยว่ถีบตกลงน้ำ “ร้องเป็นเด็กไปได้!”
หรูอวี้รีบว่ายขึ้นจากน้ำ “นายท่านเตะข้าน้อยทำไมกัน?!”
เขาแค่ดีใจจนร้องไห้เอง!
ทำไมนายท่านถึงเตะเขาตกน้ำแบบนี้ล่ะ?!
เมื่อกี้นายท่านยังดีใจจนร้องไห้เลย อย่าคิดว่าเตะเขาลงน้ำแล้ว เขาก็จะไม่เห็นนายท่านเช็ดน้ำตานะ……
นายท่านแค่เป็นคนปากแข็ง วางมาดอยู่ตลอดเวลา!
“เจ้าสมควรโดนไง”
โม่เยว่ก้มหน้ามองหยุนหว่านหนิงในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน “หนิงเอ๋อร์ เจอตัวลูกชายของเราแล้วนะ! เจ้าวางใจได้แล้ว!”
“หนิงเอ๋อร์ เจ้ารีบตื่นขึ้นมาเถอะ!”
หรูอวี้รีบขึ้นจากน้ำกระโดดขึ้นเรือ
ช่วงนี้นายท่านกับพระชายาอารมณ์ร้อนทั้งคู่ ต่างก็เป็นห่วงเตี้ยนเซี่ย ใบหน้าไม่มีรอยยิ้มเลย
ตอนนี้เตะเขาลงน้ำได้ เห็นได้ชัดว่านายท่านอารมณ์ดีแล้ว
เตะก็เตะเถอะ ขอแค่นายท่านอารมณ์ดีก็พอแล้ว
หรูอวี้บิดเสื้อผ้าให้แห้ง พายเรือไปสั่งองครักษ์ลับ “เร็วหน่อย พวกเจ้าพายเร็วหน่อย! ข้าหนาวจะตายอยู่แล้ว!”
เขาจะไม่รู้ได้ยังไง ตอนนี้นายท่านอยากเจอเตี้ยนเซี่ยมากแค่ไหน?!
เรือพายไปถึงฝั่งเร็วมาก
เห็นหรูโม่ยืนอยู่บนท่าเรือแต่ไกล กอดหยวนเป่าเอาไว้แน่น
โม่เยว่ขอบตาแดงก่ำ แต่ก็พยายามกลั้นน้ำตาไว้
เรือยังจอดไม่สนิท เขาก็รีบตะโกนว่า “หยวนเป่า?”
หรูโม่รีบบอกให้เขาเงียบหน่อย “นายท่าน เตี้ยนเซี่ยหลับแล้วขอรับ!”
หยวนเป่าบอกว่าจะรอท่านพ่อกับท่านแม่มารับเขา ดังนั้นก็เลยพยายามลืมตาไว้ไม่ให้หลับ หลายวันมานี้ เขาหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา ไม่กล้าหลับตาลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อนงค์ใจพระชายาราชสีห์