อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 525

“เจ้าเป็นใคร?”

โม่เยว่หันไปมองฝั่งตรงข้าม

เสียงนั้น ดังมาจากในคุกหลวงฝั่งตรงข้าม

ใบหน้าโจวฉางเฟิง ค่อยๆปรากฏออกมาจากในที่มืด เขาเดินออกมาจากตรงมุมมืดมาถึงที่ข้างประตู มือทั้งคู่คว้าจับกรงเหล็กไว้ พร้อมพูดขึ้นว่า “โจวฉางเฟิง”

“ที่แท้ก็คุณชายโจว”

โม่เยว่ดูเหมือนก็รู้จักโจวฉางเฟิง

เขาขมวดคิ้วพูดขึ้นว่า “คุณชายโจวมีธุระหรือ?”

หยุนหว่านหนิงกับโม่ฮั่นอี่ว์ ก็มองดูโจวฉางเฟิงอย่างจริงจัง

“เมื่อกี้ได้ยินเสียงอ๋องหมิง ข้ายังคิดว่าตนเองฟังผิดไป”

สายตาโจวฉางเฟิงจ้องมองดูโม่เยว่ พร้อมพูดขึ้นว่า “อ๋องหมิง ข้ามีเรื่องอยากขอร้อง”

“เชิญว่ามา”

โม่เยว่จึงก็ไม่ได้สนใจตำหนิหยุนหว่านหนิง เผชิญหน้ากับโจวฉางเฟิงอย่างค่อนข้างให้เกียรติ

“อ๋องหมิง ครั้งนี้ข้าถูกคุมขังอย่างไม่เป็นธรรม ขออ๋องหมิงช่วยข้าสืบความจริงของเรื่องนี้ด้วย คืนความยุติธรรมให้กับข้ากับตระกูลโจว ต่อไปตระกูลโจวจะตอบแทนบุญคุณของท่านอ๋องอย่างแน่นอน”

โจวฉางเฟิงถือว่ามองทุกอย่างกระจ่างแล้ว

โม่ฮั่นอี่ว์นั้นเชื่อถือไม่ได้

หากคิดอยากปกป้องตระกูลโจว ก็ต้องพึ่งพาคนอื่น

อ๋องฉู่โม่หุยเหยียนนั้นเขาไม่ชอบ ท่านอ๋องสามโม่หุยเฟิงก็ไม่ชอบ อ๋องโจวโม่เหว่ยยังไม่เคยรู้จัก

ปกติโม่ฮั่นอี่ว์กับโม่เยว่สนิทกัน อ๋องหมิงโม่เยว่มีอำนาจอยู่ในราชสำนัก

ที่สำคัญที่สุดก็คือ พระชายาหมิงเก่งฉลาด พระนัดดาองค์โตก็มาจากจวนอ๋องหมิง.....

ต่อไปตำแหน่งฮ่องเต้จะตกเป็นของใคร ตอนนี้ยังไม่แน่นอน แต่ในใจโจวฉางเฟิง พอที่จะเดารู้แล้วว่าไม่ใช่โม่ฮั่นอี่ว์แน่

ได้ยินคำพูดของเขา โม่ฮั่นอี่ว์ไม่พอใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “พี่ชาย นี่เจ้าหมายความว่ายังไง?”

“นี่เจ้าจะทอดทิ้งข้า หันไปพึ่งพาเจ้าเจ็ดหรือ?”

“อ๋องฮั่น รู้ทั้งรู้ทำไมจะต้องถาม”

โจวฉางเฟิงพูดขึ้นด้วยเสียงเบา

หลายปีมานี้ตระกูลโจวทำเพื่อโม่ฮั่นอี่ว์ ตั้งมากมายเท่าไหร่?

พ่อของเขาโจวเวยอายุมากแล้ว ตอนนี้ยังเฝ้าอยู่ตรงชายแดน ไม่ใช่ล้วนทำเพื่อโม่ฮั่นอี่ว์หรือ?

แต่ว่าครั้งนี้เพราะโม่ฮั่นอี่ว์ ตระกูลโจวของพวกเขาเกือบถูกทำลายล้างทั้งหมด

คนฉลาด ตอนนี้ก็ต้องเริ่มหาที่พึ่งใหม่แล้ว.....โจวฉางเฟิงไม่ใช่คนไม่มีสัจจะ กลับกันหากสามารถรักษาตนเองไว้ได้ ก็จะมีโอกาสสำหรับการเปลี่ยนแปลงใหม่

เขาคิดได้อย่างละเอียดและลึกซึ้ง

โม่ฮั่นอี่ว์หาเรื่องใส่ตนเอง และก็รู้ว่าโจวฉางเฟิงพูดไม่ผิด จึงกลับไปนอนบนเตียงอย่างเศร้าสร้อย

“คำพูดของคุณชายโจว ข้าไม่ค่อยเข้าใจ”

โม่เยว่พูดขึ้นมาอย่างเชื่องช้าว่า “ถูกคุมขังอย่างไม่เป็นธรรม? คุณชายโจวกำลังพูดว่า เสด็จพ่อปรักปรำเจ้า?”

“ข้าไม่กล้าสงสัยฮ่องเต้ แต่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้นั้นมีสิ่งที่น่าสงสัยมากมาย ขอท่านอ๋องโปรดตรวจสอบอย่างชัดเจน”

“ตอนนี้ข้าเองก็ยากที่จะเอาตัวรอด ยังคิดหาวิธีช่วยหนิงเอ๋อร์ออกไปไม่ได้ ข้าจะช่วยเจ้าได้ยังไง?”

ได้ยินโม่เยว่พูดแบบนี้ โจวฉางเฟิงหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านอ๋อง ทำไมพระชายาหมิงถึงมาอยู่ในคุกหลวง ข้ารู้ดีแก่ใจ”

“หากไม่ใช่เพราะพระชายาหมิงอยากเข้ามาเอง ใครจะทำอะไรนางได้?”

หากเป็นคนอื่น มีแต่จะถูกคุมขังคุกหลวง

แต่หยุนหว่านหนิง......

หากไม่ใช่เพราะนางยินยอม แม้แต่โม่จงหรานก็บังคับนางไม่ได้

“ทางด้านพระชายาหมิง อ๋องหมิงไม่ต้องเป็นห่วงอยู่แล้ว เมื่อกี้อ๋องหมิงพูดว่า กลัวพระชายาหมิงเจอภยันตรายในคุกหลวง....ขอท่านอ๋องวางใจ ข้าจะดูแลพระชายาหมิงให้ดี”

โจวฉางเฟิงพูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า “แต่เรื่องตระกูลโจว ตอนนี้ต้องขอร้องท่านอ๋องแล้ว”

พูดเสร็จ เขาก้าวถอยหลังไปหลายก้าว โค้งศีรษะคำนับโม่เยว่สามที พร้อมพูดขึ้นว่า “โจวฉางเฟิงขอร้องท่านอ๋อง ช่วยล้างมลทินให้กับตระกูลโจว”

เห็นแบบนี้ โม่เยว่ก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง